Ο Βενιζέλος έβραζε από χρόνια. Παρ’ ότι καιγόταν χωρίς να φαίνεται καπνός, όλοι ήξεραν ότι περίμενε τη μεγάλη ευκαιρία των εκλογών. Αν το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε ο Γιώργος θα έπαιρνε παράταση, αν έχανε θα έπρεπε να στηθεί γκιλοτίνα. Και στήθηκε. Όλοι θαυμάσαμε το μικρό κου ντ’ ετά που έγινε μέσα στην αίθουσα του Ζαππείου. Ο συνταγματολόγος μπήκε απρόσκλητος στο μέγαρο χωρίς να ξέρει καλά καλά πού θα μιλήσει και πού θα σταθεί. Ουσιαστικά ήταν απρόσκλητος, καθότι η θέση του ήταν κοντά στους κλαμένους της Χαριλάου Τρικούπη. Τέρμα τα δάκρυα. Ενώ ο Γιώργος έκανε τη μετεκλογική του εμφάνιση με φοβερή γραβάτα και άθλιο κυριολεκτικά κείμενο, ο Βενιζέλος έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα. Η πρώτη του φράση («είναι κρίμα!») σημαίνει «είναι έγκλημα!». Μίλησε από στήθους και όχι από χειρογράφου, έδωσε κουράγιο στον καταπτοημένο κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ανήγγειλε με τον τρόπο του την εκθρόνιση του Γιώργου και φυσικά επρόταξε τον εαυτό του για το θώκο. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του.
σχόλια