No Time to check the Facts
Ανεβαίνει, αίγαγρος σωστός, πέντε πέντε τα σκαλιά, στο Λουζιτάνια, την Εικοστή Έβδομη Δεκεμβρίου του Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Εφτά, ενώ ο Λογαρίδης ροκάρει παρέα με τα Παλικάρια του, αλωνίζει τη σκηνή, αλωνίζει τα ρεπερτόρια, αλωνίζει τα songbooks, είναι σαν τον Mick Jagger, αλλά κουβαλάει και μνήμες από της Φραγκογιαννούς τα πάθη, από πέτρες της Μάνης, από πλατάνια του Πηλίου, από αχινούς του Φραγκοκάστελλου, όπως και ο Παύλος Σιδηρόπουλος που πάντα κουβαλούσε μνήμες από το δημοτικό και το αντάρτικο και το λαϊκό και το ρεμπέτικο, ναι, ανεβαίνει προς τον εξώστη ο Οδυσσέας Γεωργίου, εντάξει, οκέι, όχι πέντε πέντε τα σκαλιά αφού ήδη έχει πιει ένα σκασμό κονιάκ κι έχει καπνίσει το χριστό του ανάποδα, ας πούμε δύο δύο καλύτερα, ναι, δύο δύο τα σκαλιά, προς τον εξώστη, προς την κοπέλα με τα στρογγυλά αλά John Lennon τα γυαλιά, με της Melanie το βλέμμα, με της Janis Joplin τα πυκνά πλούσια κυματιστά μαλλιά που είναι άλλοτε πυρρόξανθα και άλλοτε βαθυκάστανα, ενώ άλλοτε φοράει λευκό πουκάμισο και μαύρο γιλέκο και άλλοτε μακριά μπλούζα, ή, ίσως κάτι σαν κελεμπία.
Η συναυλία ακόπαστη, ροκ, αποκατάσταση της τιμής του ροκ εντ ρολλ, όλα παίζονται ξανά, «Η Εκδίκηση του Καλού», όπως το ήθελε ένας άλλος βετεράνος, κάπου είκοσι έτη μετά, και ο αίγαγρος Γεωργίου φτάνει κομμάτι ασθμαίνων στον εξώστη και αναζητεί την Κοπέλα της Συναυλίας και την εντοπίζει και ελίσσεται μες στο πλήθος και την πλησιάζει την σιμώνει τη ζυγώνει την κοιτάζει από κοντά τώρα φοράει κάτι σαν κελεμπία και έχει καστανά κυματιστά μαλλιά και ο Γεωργίου ανάβει δύο άφιλτρα τσιγάρα και της προσφέρει με μια κίνηση αντιγραμμένη από ταινίες με τον Peter O’Toole το ένα τσιγάρο ενώ τραβάει μια τζούρα από το άλλο βγάζει από τη μύτη από τα ρουθούνια τον καπνό και διατηρεί κλειστά τα χείλη του και η Κοπέλα του λέει «Σ’ ευχαριστώ. Πώς σε λένε;» και ο Γεωργίου νιώθει να τον διαπερνάει σύγκορμο η βαθύφωνη εκφορά της και την κοιτάζει στα μάτια και ανοίγει τα χείλη και της λέει «Η φωνή σου μοιάζει με του Marlon Brando. Οδυσσέα, με λένε» κι αυτή του χαμογελάει κι αυτός της λέει «Κι εσένα; Πώς σε λένε;» κι αυτή του λέει «Νόρα» κι αυτός θυμάται τη Νόρα Βαλσάμη και τη Νόρα του Ίψεν και της χαμογελάει και σκύβει και της δίνει ένα φιλί στο λαιμό και αυτή χαμογελάει κι άλλο κι αρχίζουν και μιλάνε και φιλιούνται και λένε για τον Lou Read και τους Velvet Underground και τη Nico στην Αθήνα στην Κυψέλη του Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Εφτά και για το Take Five του Paul Desmond και του Dave Brubeck στην Αθήνα του Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Εφτά και για τον Andy Warhol και την Τριλογία του και για το Studio του Καψάσκη και για την Αλκυονίδα και το Ίλιον και το Μετροπόλ και το Εκράν και το Λιλά και το Μετροπόλ στην Αθήνα του Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Εφτά και ο Οδυσσέας παίρνει τη Νόρα από το χέρι και βγαίνουν από το Λουζιτάνια και κατηφορίζουν προς την Πατησίων και στρίβουν δεξιά και βαδίζουν στην Πατησίων προς το Αελλώ και μιλάνε η Νόρα και ο Οδυσσέας και γυρίζει η Νόρα καθώς πλησιάζουν στον αριθμό 136 και στο Bar Au Revoir στο άλλο κέντρο του Κέντρου του Κόσμου στον ναό του θάλπους και στο τέμενος και στο φέγγος όπου η τεκίλα μαργαρίτα είναι νέκταρ και το ουίσκι ιδίως το ουίσκι στα άκλειστα δεκαοχτώ είναι ένα μεγαλειώδες αριστούργημα είναι θεού δώρο και γυρίζει λοιπόν η Νόρα και λέει με γαλλικά αψεγάδιαστα Etre gouverné, c'est être, à chaque opération, à chaque transaction, à chaque mouvement, noté, enregistré, recensé, tarifé, timbré, toisé, coté, cotisé, patenté, licencié, autorisé, apostillé, admonestré, empêché, réformé, redressé, corrigé. C'est, souspretexte d'utilité publique, etaunomde l'intérêtgénéral, êtremis à contribution, exercé, ranconné, exploité, monopolisé, concusionné, pressuré, mystifié, volé ; puis, à lamoindrerésbce, aupremiermotdeplainte, réprimé, amendé, vilipendié, vexé, traqué, houspillé, assomé, désarmé, garotté, emprisonné, fusillé, mitraillé, jugé, condamné, déporté, sacrifié, vendu, trahi, etpourcomble, joué, berné, outragé, déshonoré. Voilà le gouvernement, voilà sa justice, voilà sa morale!
Συνεχίζεται. Αύριο: «Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια»
σχόλια