Από το μπλογκ gayrightsgreece.
Ο παππούς του είναι ο μεγαλύτερος κινηματογραφικός σταρ που έβγαλε η Αίγυπτος, πρωταγωνιστής ταινιών όπως ο Δόκτωρ Ζιβάγκο, ο Λόρενς της Αραβίας και το Αστείο Κορίτσι με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ. Γνωστός για την αγάπη του προς την Ελλάδα (την επισκέπτεται συχνά και μιλάει ελληνικά) ο παππούς Ομάρ Σαρίφ έχει εκφράσει την υποστήριξή του προς τον αγώνα του αιγυπτιακού λαού για ελευθερία αλλά και τους φόβους του σχετικά με μια πιθανή επικράτηση των ισλαμιστών στην πατρίδα του.
Ο εγγονός Ομάρ Σαρίφ ο νεότερος είναι πολιτικός επιστήμονας, μοντέλο -γνωστός για τη συμμετοχή του σε διαφημιστικές καμπάνιες του Calvin Klein- αλλά και ηθοποιός που εδώ και λίγο καιρό κάνει τα πρώτα βήματά του στο Χόλιγουντ. Ανήσυχος για τις εξελίξεις στην πατρίδα του, με αυτήν εδώ την επιστολή που δημοσιεύτηκε στον αμερικάνικο τύπο αποκαλύπτει για πρώτη φορά ότι εγκατέλειψε την Αίγυπτο γιατί είναι ομοφυλόφιλος.
«Γράφω αυτό το κείμενο φοβισμένος. Φοβισμένος για την πατρίδα μου, φοβισμένος για την οικογένειά μου, φοβισμένος για τον εαυτό μου. Οι γονείς μου θα πάθουν σοκ όταν το διαβάσουν. Σίγουρα θα προτιμούσαν να παραμείνω στη σκιά και να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, τουλάχιστον προς το παρόν. Αλλά δεν μπορώ.
Πέρσι τον Ιανουάριο έφυγα από την Αίγυπτο με βαριά καρδιά. Πήγα στην Αμερική αφήνοντας πίσω την οικογένεια, τους φίλους και τους συμπατριώτες μου που πολεμούσαν ηρωικά για μια καλύτερη ζωή. Παρά τους πυροβολισμούς στους δρόμους, έφυγα με την ελπίδα ότι θα γυρίσω σε μια πιο δίκαιη και ανεκτική κοινωνία. Μεγάλωσα με το προνόμιο να είμαι ο εγγονός του Ομάρ Σαρίφ αλλά και το βάρος της ενοχής ότι τα προνόμια σε μια χώρα όπως η Αίγυπτος ποτίζονται από τα δάκρυα και τον ιδρώτα των άλλων.
Ένα χρόνο μετά την επανάσταση, δεν είμαι τόσο αισιόδοξος.
Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών υπήρξαν ένα συντριπτικό χτύπημα για όσους πιστεύουν σε μια κοσμική κοινωνία. Το όραμα για μια πιο ελεύθερη και πιο δίκαιη Αίγυπτο, ένα όραμα για το οποίο νέοι άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους, έχει γίνει αντικείμενο σφετερισμού. Αντί να θεωρούνται αδιαπραγμάτευτα, τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μετατραπεί σε μπαλάκι του τένις ανάμεσα στο στρατό και τους ισλαμιστές.
Γράφω αυτό το κείμενο παρά τους κινδύνους γιατί πιστεύω ότι αν μείνουμε σιωπηλοί μπροστά σε αυτό που ελπίζαμε ότι θα ήταν το ορόσημο της σύγχρονης αιγυπτιακής ιστορίας, η συντριβή μας θα είναι ακόμα πιο οδυνηρή. Γνωρίζοντας τους κινδύνους που καραδοκούν γράφω γιατί φοβάμαι ότι η Αραβική Άνοιξη μας μπορεί να μας πάει πίσω αντί για μπροστά.
Και γι’ αυτό με πολύ δισταγμό εξομολογούμαι: είμαι αιγύπτιος, εβραίος από τη μεριά της μητέρας μου και ομοφυλόφιλος.
Το γεγονός ότι η μητέρα μου είναι εβραία ποτέ δεν ήταν ψύλλου πήδημα στην Αίγυπτο. Και το να είναι κανείς ανοιχτά γκέι ισοδυναμεί με το να πηγαίνει γυρεύοντας, πόσο μάλλον σε μια τέτοια περίοδο πολιτικής αναταραχής. Με τη συντριπτική νίκη των ισλαμικών κομμάτων, είναι αναγκαίο να ανοίξει η συζήτηση και να τεθούν κάποια ερωτήματα: Πόσο καλοδεχούμενος είμαι στη νέα Αίγυπτο; Ως πότε η ταυτότητα του αιγύπτιου, του ομοφυλόφιλου και του μισού εβραίου θα αποκλείουν η μία την άλλη; Ως πότε θα πρέπει να τις κρύβω;
Χαρά στο πράγμα, θα πούνε πολλοί στο εξωτερικό. Φοβάμαι ότι στην Αίγυπτο τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Θα δεχτώ αποδοκιμασίες, λοιδορίες και σχεδόν σίγουρα απειλές. Από διασημότητα θα μετατραπώ σε δημόσιο κίνδυνο. Αποφάσισα όμως να μιλήσω ανοιχτά, καθώς συνεχίζω να θεωρώ τον εαυτό μου πατριώτη.
Είμαι ένας πατριώτης που θυμάται μια Αίγυπτο πιο πλουραλιστική. Παρά την έλλειψη επιλογών στην πολιτική ζωή, ήταν μια κοινωνία που απαρτιζόταν από ανθρώπους διαφορετικών πεποιθήσεων και καταβολών. Μεγαλώνοντας θυμάμαι ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες που ζούσαν σιωπηλά αποδεκτοί από τον περίγυρο. Το σύνθημά τους ήταν απλό: “για να είσαι ασφαλής, κράτα κάποια πράγματα για τον εαυτό σου”. Σήμερα όλοι και περισσότεροι αναγκάζονται να κάνουν το ίδιο καθώς η Αίγυπτος μετατρέπεται σε μια μονολιθική οντότητα που με δυσκολία πλέον αναγνωρίζω.
Τον περασμένο μήνα στο Κάιρο βγήκα ένα απόγευμα για τρέξιμο. Έκανε ζέστη και κάποια στιγμή έβγαλα το μπλουζάκι μου. Είχα ένα περίεργο συναίσθημα ότι με παρακολουθούσαν. Εκείνη τη στιγμή να αυτοκίνητο πίσω μου έκοψε ταχύτητα και ένας άντρας μου φώναξε από το παράθυρο ότι στη νέα Αίγυπτο δεν μπορείς να κυκλοφορείς ημίγυμνος. Ξαναφόρεσα το μπλουζάκι και συνέχισα να τρέχω.
Σήμερα γράφω γιατί πολλοί πίσω στην πατρίδα μου δεν έχουν την ελευθερία να κάνουν το ίδιο. Γράφω γιατί πολλοί που δεν έχουν ούτε φωνή, ούτε όνομα θα υποφέρουν αν η ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν γίνουν σεβαστά από τη νέα κυβέρνηση. Εδώ που είμαι έχω το προνόμιο να μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα. Έχω φωνή και την ευθύνη να τη χρησιμοποιήσω, παρά τους κινδύνους.
Γράφω ζητώντας από όλα τα κόμματα της Βουλής να δηλώσουν ξεκάθαρα αν σκοπεύουν να σεβαστούν τα δικαιώματα όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από το φύλο, το σεξουαλικό τους προσανατολισμό και τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αποδείξτε μας ότι η μετριοπάθεια δεν είναι μια προβιά που θα πετάξετε όταν θα σας παραδοθεί η εξουσία. Ότι δεν σκοπεύετε να ξεριζώσετε και τις ελάχιστες ελευθερίες που είχαμε κατακτήσει όχι μέσα από το νόμο αλλά στην καθημερινή μας ζωή.
Γράφω γιατί θέλω να καταλάβω τη θέση μου στη νέα Αίγυπτο. Ποια θέση θα έχει η νεογέννητη αδελφή μου, οι χριστιανοί κόπτες φίλοι μου και όλοι εκείνοι που χρειάζονται εγγυήσεις για να ξέρουν ότι μπορούν να παραμείνουν ασφαλείς στην Αίγυπτο. Θέλω να ξέρω ότι δεν έχει ξεκινήσει η κατηφόρα από μια περίπου κοσμική κοινωνία σε ένα ισλαμικό κράτος.
Καλώ τις ξένες κυβερνήσεις και μη κυβερνητικές οργανώσεις να ζητήσουν απαντήσεις από τη νέα κυβέρνηση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να δώσουν την αναγκαία στήριξη στο λαό και την κυβέρνηση ώστε να προστατευτούν οι πιο αδύναμοι και να μην κινδυνεύει κάποιος που κάνει μια εξομολόγηση σαν τη δική μου να βρεθεί στη φυλακή ή χειρότερα. Να τους υπενθυμίσουν καθώς συντάσσουν ένα καινούριο σύνταγμα που πρέπει να προστατεύει τις ελευθερίες όλων των πολιτών ότι, αν και η Αίγυπτος δεν είναι έτοιμη να παραχωρήσει ίσα δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους, θα πρέπει να τους συμπεριλάβει στη συζήτηση. Γιατί γνωρίζουμε από τη συνταγματική ιστορία των δυτικών δημοκρατιών ότι αν μια ομάδα μείνει αποκλεισμένη από την αρχή, μπορεί να παραμείνει αποκλεισμένη για αιώνες.
Γράφω αυτή την ανοιχτή επιστολή προς τους συμπατριώτες μου για να τους εκφράσω το θαυμασμό μου για το πόσα πολλά πέτυχαν σε τόσο λίγο χρόνο. Τα ιδανικά που μας έφεραν ως εδώ πρέπει να συνεχίσουμε να τα κυνηγάμε. Αν το μέλλον μας δεν περιλαμβάνει το σεβασμό των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, τότε δεν είμαστε καλύτεροι από τους αρχιτέκτονες της τυραννίας που ανέτρεψε η Αραβική Άνοιξη.
Θέλω να έχω θέση στη νέα Αίγυπτο. Σας γράφω αυτό το γράμμα ζητώντας να με συμπεριλάβετε σε αυτήν.»
σχόλια