photo Γιώργος Μαυρόπουλος
The.Holy.Mountain-(Alejandro.Jodorowsky)
Έχει μια αναμφισβήτητη επίσημα πολύπλοκη πνευματική δύναμη,
Δημιούργησε ένα κόσμο που δεν αντιστοιχεί σε κάτι υλικό.
Nowhere - (Gregg Araki)
Τη μια στιγμή θέλει να εξημερώσει τη μαγεία και την άλλη να την συντρίψει. Είναι η ταινία που με έκανε ξανά να πιστέψω ότι η οπτική κουλτούρα είναι εικονοκλαστική.
Palindromes (Todd Solondz)
Αν και μου αρέσουν υπερβολικά όλες οι ταινίες του Todd Solondz, διέλεξα τη συγκεκριμένη, γιατί ένοιωσα ότι εκτείνει ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ του ανθρώπου εργαλείου και της εικόνας για να δημιουργήσει εναλλακτική ποίηση. Μια απατηλή αίσθηση του χρόνου και θραυσμάτων ήχου.
Los cronocrímenes – Τime crimes (Nacho Vigalondo)
Την όλη ταινία εξέλαβα σαν μια εικονογράφηση που δανείζεται ένα στυλ βιβλίων κόμικς και σύμβολων νυχτερινής δραστηριότητας
Καταλήγει μέσα από ένα λαβυρινθικό σύστημα μνήμης σε έναν άνθρωπο-γλυπτό που με είχε σοκάρει.
Rosetta (Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne)
Δείχνει με τον πιο πετυχημένο τρόπο ότι η γυναικεία εικόνα είναι παγκόσμια. Με ένα αισθητικά περίεργο τρόπο σώζει την ένταση αυτού που δεν μπορεί να ειπωθεί.
Gummo (Harmony Korine )
Ακολουθεί ένα αισθητικό κανόνα αποδόμησης, μόνο που υπάρχει μια διαφορά . Η ταινία είναι αναλυτική μελέτη και ταυτόχρονα θραύσματα ενός προσωπικού ημερολογίου.
Hundstage [dog days](Ulrich Seidl)
Ίχνη από μια εμπειρία ετερότητας. Χωρίς να μπορώ να θυμηθώ
κάποιον ορισμό. Η ταινία αυτή είναι ποιητική ανθρωπολογία.
La comunidad ( Alex de la iglesia)
Είναι υπερβολικά απολαυστική.
Νομίζω ότι όσες φορές και να τη δω, δεν θα τη βαρεθώ ποτέ.
Code Unknown - Incomplete Tales of Several Journeys
(Michael Haneke)
Είναι, θα έλεγα, ένα αποσπασματικό διήγημα που σε υποχρεώνει να μπεις σε μια σχέση εγγύτητας και παγωμένων αισθημάτων.
Τρεις φορές ζήτησα από φίλους να τη δούμε και κανένας δεν μπόρεσε.
Την ταινία την βλέπω περισσότερο ως ένα τεστ δύναμης που κάνει τον κύκλο της. Δηλαδή μια κλασσική τραγωδία.
*Αναδημοσίευση παλιότερης λίστας στο lifo.gr
σχόλια