Είναι γνωστό ότι εδώ στη Lifo του έχουμε μια κάποια αδυναμία. Παλιότερα του είχα κάνει και συνέντευξη ενώ λίγο πριν το καλοκαίρι μας έγραψε ένα καλοκαιρινό διήγημα. Ήθελα απεγνωσμένα να πάω στην τελευταία του συναυλία στις 28/8 στο Άλσος Βεϊκου στο Γαλάτσι αλλά δεν τα κατάφερα. Έψαξα απεγνωσμένα να βρω κάποιον που να 'χε πάει - αλλά τίποτα. Ήταν μάλλον νωρίς και κανένας από τους γνωστούς μου δεν είχε επιστρέψει/ συνέλθει από τις διακοπές του.
O μόνος που μπορούσα να βρω και ήξερα οτι γράφει καλά ήταν ένας άνθρωπος που δε γνώριζα καν παρά μόνο μέσα από το timeline μου στο twitter. O The_stranger_gr γράφει και εδώ και μας έκανε τη χάρη να μας γράψει ένα δικό του review της βραδιάς.
Μια βραδιά με το Φοίβο Δεληβοριά
Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη. Είναι ο τύπος καλλιτέχνη που μπορεί σε δύο συνεχόμενα τραγούδια να σε κάνει να πλαντάξεις στο κλάμα και να κυλιστείς στο πάτωμα από τα γέλια. Και μετά να ξαναπλαντάξεις στο κλάμα. Και μετά να ξανακυλιστείς στο πάτωμα. Σίγουρα πάντως τα τραγούδια του δεν μπορούν να σε αφήσουν αδιάφορο. Και σε μία ελληνική μουσική σκηνή όπου κυριαρχούν με άνεση τα ποπ, "έντεχνα" και χιπ-χοπ κακέκτυπα παλιότερων επιτυχημένων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων, η φαντασία και η πρωτοτυπία είναι κάτι που εκτιμάς ακόμα περισσότερο.
Μου πήρε περίπου μισή ώρα να βρω να παρκάρω έξω από το Θέατρο του Άλσους Βεΐκου, γύρισα το μισό Γαλάτσι. Και τελικά πάρκαρα σε ένα απομονωμένο σημείο μέσα στο παρακείμενο δάσος-πάρκινγκ (που θα ’παιρνα όρκο ότι το έχω δει σαν σκηνικό σε φόνο στην "10η Εντολή") και απείχε περίπου 25 λεπτά με τα πόδια από το θέατρο. "Μία ώρα ταλαιπωρία, αλλά ξέρω ότι θα την αξίζεις, ρε Φοίβο", σκέφτηκα και πήρα κουράγιο να αρχίσω να ανηφορίζω.
Πράγματι, την άξιζε. Ο Δεληβοριάς έδειχνε κεφάτος από την αρχή,
τραγουδώντας "πειραγμένες" βερσιόν παλιών του τραγουδιών, όπως ο "Σκύλος στο Κολωνάκι" και "Η Γυναίκα του Πατώκου", αλλά και τραγούδια από τον τελευταίο του δίσκο(αν και το "Ωροσκόπιο" είναι εντελώς άλλο τραγούδι με τη φωνή της Αρλέτας, ας είμαστε ειλικρινείς), ενώ οι ιστορίες που πετούσε ανάμεσα στα τραγούδια προκάλεσαν πολλά γέλια- ναι, ο Δεληβοριάς εξακολουθεί να είναι ένας εξαιρετικός stand-up comedian.
Δεν έλειψαν, επίσης, και οι φονικές ατάκες, με αποκορύφωμα το "τώρα τελευταία έχω αρχίσει και τα βρίσκω με τον εαυτό μου, αφού λέμε να επανενωθούμε και να κάνουμε συναυλία στο ΟΑΚΑ", όπου κόντεψε να γκρεμιστεί το θέατρο από τα γέλια.
Τα highlights της βραδιάς ήταν σίγουρα η εμφάνιση-έκπληξη της Ρένας Μόρφη, που τραγούδησε μαζί με τον Δεληβοριά το ατμοσφαιρικό "Το Σκοτάδι των δύο", αλλά και ο "Καθρέφτης", τον οποίο ο Δεληβοριάς τραγούδησε με κλειστό μικρόφωνο, αφήνοντας τις φωνές μας να καλύψουν τη δική του (δεν τα πήγαμε κι άσχημα, πρέπει να πω). Α, και φυσικά η "Υβρεοπομπή", που όπως και να το κάνεις είναι εξ ορισμού highlight κάθε φορά.
Αν και είπε σχεδόν όλα τα παλιά του τραγούδια, δεν έμειναν όλοι ικανοποιημένοι. Άκουσα γκρίνιες από πολλούς που ήθελαν να ακούσουν τον "Προορισμό" και το "Κάθε Σεπτέμβρη"- εμένα πάλι μου αρκεί που άκουσα πάλι το "Χάλια" και το "Εκείνη", αλλά και τον "Φώτη", που αν δεν δακρύζεις στο τέλος όταν τον ακούς μάλλον κάτι δεν πάει καλά με σένα.
Συνοψίζοντας: Άλσος Βεϊκου. Φοίβος Δεληβοριάς. Εισιτήριο 10 ευρώ. Ειλικρινά, τι θα μπορούσε να πάει στραβά σε μια βραδιά όπου αυτά τα τρία συνδυάζονται; Ευτυχώς, τίποτα απολύτως.
Yστερόγραφο
Έψαξα να βρω reviews σε μεγάλες εφημερίδες και site αλλά τίποτα. Μόνη εξαίρεση η Kelly στο Jumping Fish εδώ.
“Βρέθηκα να αποχαιρετώ για μια ακόμα φορά, τουλάχιστον ημερολογιακά, το άδοξο καλοκαίρι μου στο θεατράκι του Άλσους Βεΐκου, που στολίστηκε για να υποδεχτεί την εμφάνιση του Φοίβου Δεληβοριά, ενός τύπου που αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύεται τώρα, τραγουδάει τα λυπητερά του και τις καλές του με το ίδιο θλιμμένο βλέμμα και αντιμετωπίζει τυχόν κακεντρεχή σχόλια προς το πρόσωπο του στο YouTube με αυτοσαρκασμό.”
Video
Βίντεο της βραδιάς στο πρώτο μεγάλο χιτ του Φοίβου. Ο ήχος δεν είναι και ο καλύτερος αλλά ακούγεται νομίζω.
Το αγαπημένο μου τραγούδι από τον τελευταίο του δίσκο παραμένει αυτό.
σχόλια