«Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια»
Ο Οδυσσέας ρωτάει τη Νόρα τι του είπε στα γαλλικά, η Νόρα του απαντάει ότι του είπε ένα κείμενο του Pierre-Joseph Proudhon που το είχε αποστηθίσει από τον καιρό που ήταν στο Παρίσι, ένα λυρικό ξέσπασμα κατά της εξουσίας, μια αναρχική διακήρυξη αρχών.
Ο Οδυσσέας παραγγέλνει δύο ουίσκι, Ballantine’s ακόμα, δεν είχε έρθει η εποχή της Ιρλανδίας, στον κύριο Λύσανδρο, στο πατάρι του Au Revoir, στο 136 της οδού Πατησίων που έμελλε να ψάλλει η Φρίντα Λιάππα αλλά και ο ίδιος ο Γεωργίου πολλά χρόνια αργότερα, πολλά χρόνια μετά το Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Εφτά.
Ο Οδυσσέας πίνει και καπνίζει και μιλάει και ακούει τη Νόρα να του μιλάει και στρέφει το βλέμμα στην Πατησίων και μετά στα δάχτυλα της Νόρας που κρατάνε το τσιγάρο και μετά στο βλέμμα της Νόρας που η Νόρα το στρέφει στην Πατησίων και μετά στα δάχτυλα του Οδυσσέα που κρατάνε το τσιγάρο και ακούει τη Νόρα να του λέει ότι το μεγάλο της πάθος είναι ο κινηματογράφος, ότι, ναι, ακούει μουσική με τις ώρες, συνέχεια ακούει μουσική, και βεβαίως διαβάζει πολύ, διαβάζει κυρίως τους Γάλλους κλασικούς, και ποίηση, αλλά το μεγάλο της, το συντριπτικό, το σαρωτικό της πάθος είναι ο κινηματογράφος, και μιλάει για τους αγαπημένους της σκηνοθέτες και διηγείται σκηνές από αγαπημένες της ταινίες και δεν ξέρει ακόμη, όπως δεν το ξέρει ούτε ο Οδυσσέας, ότι θα δούνε δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ταινίες μαζί, θα δούνε όλο τον Αντονιόνι και όλο τον Παζολίνι, θα δούνε τον Μπέργκμαν όλο, θα δούνε ξανά και ξανά το Σημασία έχει ν’ αγαπάς του Ζουλάφσκι με την απόλυτη ανοχύρωτη ρώμη της Ρόμυ Σνάιντερ, θα δούμε μια απίστευτη blues ταινία με την Τζέραλντιν Τσάπλιν, το Remember my name, θα δούνε και το Klute με τον Σάδερλαντ και την Τζέιν Φόντα, και το Stuntman, έναν αλλόκοτο φόρο τιμής στον κινηματογράφο εν γένει και στο F for Fake του ‘Όρσον Ουέλλες ειδικώς, με τον ασύλληπτο Πήτερ Ο’Τουλ.
Ο Οδυσσέας κοιτάζει τα μάτια της Νόρας, δεν αναρωτιέται καθόλου γιατί μια την έβλεπε με γιλέκο και πουκάμισο και μια με μπλούζα, δεν αναρωτιέται γιατί τα μαλλιά της ήσαν άλλοτε πυρρόξανθα και άλλοτε βαθυκάστανα, δεν λέει εξυπνάδες για τη φωνή της που μοιάζει με του Marlon Brando, δεν μιλάει πολύ, ακούει, ακούει, ακούει, και θα συνεχίσει να ακούει τις επόμενες ώρες και τις επόμενες ημέρες και τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες τη Νόρα να του μιλάει για τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία και τη μουσική και το Παρίσι και το πιάνο και την εύθραυστη ισορροπία της και το συνεχές παλαντζάρισμά της ανάμεσα στη λογική και την τρέλα.
Ο Οδυσσέας πίνει και καπνίζει και ακούει τη Νόρα και κάθε τόσο σκέφτεται και μία, μόνο μία φορά, λέει: «Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια».
Ο Οδυσσέας δεν ξέρει τώρα, το Χίλια Εννιακόσια Εβδομήντα Εφτά, 28 προς 29 Δεκεμβρίου, μέσα στο Au Revoir, ότι μια έβλεπε τη Νόρα με πυρόξανθα μαλλιά και μια με βαθυκάστανα, μια με πουκάμισο και γιλέκο και μια με μπλούζα μακριά, γιατί ήταν δύο οι Κοπέλες της Συναυλίας, η Νόρα και η Μάνια, και έμοιαζαν από μακριά μέσα στον Λουζιτάνια στον εξώστη, και φορούσαν και οι δύο γυαλιά σαν του John Lennon, και ανέδιδαν και οι δύο παλλόμενη ευαισθησία, και όταν Οδυσσέας ανέβηκε, αίγαγρος πιτσιρικάς δεκαεφτάχρονος πιωμένος τα σκαλιά για τον εξώστη και την Κοπέλα της Συναυλίας σίμωσε πλησίασε ζύγωσε όχι τη Μάνια αλλά τη Νόρα.
Συνεχίζεται. Αύριο: Αντίστροφη Μέτρηση προς το Μέλλον του Ουρανού
σχόλια