[via Smithsonian]
Πείτε μας για την καθοριστική στιγμή δημιουργίας των Simpson. Το 1987 βρισκόσασταν στην αναμονή ενός ραντεβού με τον JamesBrooksκαι αρχίσατε να σκιτσάρετε. Τι σκεφτόσασταν;
Τότε σχεδίαζα το εβδομαδιαίο μου κόμικ “LifeinHell” που υπήρχε για πέντε χρόνια όταν μου τηλεφώνησε ο JimBrooksπου συμμετείχε στη δημιουργία του “TheTraceyUllmanShow” για το ολοκαίνουριο κανάλι Fox. Ήθελε να συναντηθούμε για να του προτείνω ιδέες για λίγα καρτούν για εκείνο το σόου. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ό,τι και να του πρότεινα δεν θα ήταν δικό μου αλλά θα ήταν ιδιοκτησία του Foxκι έτσι αποφάσισα να κρατήσω τους λαγούς του “LifeinHell” και να προτείνω κάτι καινούριο.
Ενώ περίμενα –νομίζω ότι με άφησαν να περιμένω για περισσότερο από μια ώρα- σχεδίασα γρήγορα την οικογένεια Σίμπσον. Βασικά σχεδίασα τη δικιά μου οικογένεια. Το όνομα του πατέρα μου είναι Χόμερ. Το όνομα της μητέρας μου είναι Μάργκαρετ. Έχω μία αδερφή που τη λένε Λίζα και μια άλλη που τη λένε Μάγκι, και τους ζωγράφισα όλους. Ήθελα να ονομάσω τον κεντρικό χαρακτήρα Ματ, αλλά δεν θα πήγαινε καλά για πρώτη συνάντηση, οπότε άλλαξα το όνομα και το έκανα Μπαρτ.
Μπαρτ. Γιατί;
Στο γυμνάσιο έγραψα ένα διήγημα για κάποιον με όνομα Μπαρτ Σίμπσον. Τότε πίστευα ότι ήταν πολύ ασυνήθιστο όνομα για παιδί. Σκεφτόμουν τον πατέρα του να φωνάζει θυμωμένος «Μπαρτ» και η λέξη μοιάζει ηχητικά με τη λέξη «bark» (γαύγισμα) – σαν ένα σκυλί που γαυγίζει. Πίστευα ότι ακούγεται αστείο. Στο διήγημα ο Μπαρτ ήταν ο γιος του Χόμερ Σίμπσον. Το όνομα το πήρα από ένα δευτερεύoντα χαρακτήρα από το διήγημα TheDayoftheLocustτου NathanielWest. Αφού τον πατέρα μου τον λέγανε Χόμερ και το Σίμπσον είναι αστείο όνομα επειδή έχει το “simp” μέσα, που είναι η απλοποιημένη εκδοχή του “simpleton” – το κράτησα.
Το όνομα Χόμερ (Όμηρος) υπάρχει παντού γύρω σου – ο πατέρας σου, ο γιος σου, ο Χόμερ Σίμπσον. Τι σημαίνει αυτό το όνομα για εσάς;
Ο πατέρας μου πήρε το όνομα από τον ποιητή Όμηρο. Η γιαγιά μου, η μητέρα του, ήταν αχόρταγη αναγνώστρια. Ονόμασε τον ένα της γιο Όμηρο και τον άλλο της γιο Βίκτωρα Ουγκό. Δε μπορώ να ξεχωρίσω το όνομα Όμηρος από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και τον Οδυσσέα, ενώ ο Όμηρος είναι αυτός που λέει την ιστορία. Υπάρχει κάτι πολύ ηρωικό στο όνομα Όμηρος, ο οποίος χτυπιέται αλύπητα από τη ζωή, είναι ο ήρωας της ζωής του.
Εντάξει, γιατί ζουν οι Σίμπσονς σε μια πόλη που λέγεται Σπρίνγκφιλντ; Δεν είναι κάπως γενικό όνομα;
Το Σπρίνγκφιλντ πήρε το όνομά του από το Σπρίνγκφιλντ του Όρεγκον. Ο μοναδικός λόγος γι’αυτό είναι ότι όταν ήμουν παιδί η τηλεοπτική σειρά “FatherKnowsBest” διαδραματιζόταν στο Σπρίνγκφιλντ και ήμουν ενθουσιασμένος γιατί φανταζόμουν ότι ήταν η πόλη δίπλα στο Πόρτλαντ, που ήταν η πόλη που γεννήθηκα. Όταν μεγάλωσα συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα πλασματικό όνομα. Έμαθα επίσης ότι Σπρίνγκφιλντ είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα ονόματα πόλεων στις ΗΠΑ. Προσδοκώντας την επιτυχία του σόου σκέφτηκα «θα έχει πολύ πλάκα – όλοι θα νομίζουν ότι πρόκειται για το δικό τους Σπρίνγκφιλντ.» Και είχα δίκιο.
Δεν έχετε ξαναπεί ότι το όνομα προέρχεται από το Σπρίνγκφιλντ του Όρεγκον, σωστά;
Δεν θέλω να το χαλάσω για κανέναν. Όποτε μου λέγε ότι είναι το Σπρίνγκφιλντ του Οχάιο, ή της Μασαχουσέτης, ή οπουδήποτε αλλού, πάντα λέω «ναι, αυτό είναι.»
Τι έλεγε ο πατέρας σας για τους Σίμπσονς;
Ο πατέρας μου φοβόταν ότι θα λιμοκτονήσω στο Χόλυγουντ. Δεν του άρεσε το Χόλιγουντ και πίστευε ότι τίποτα καλό δε μπορεί να βγει από μια επιτροπή. Λάτρευετοσόου. Ήτανπολύευχαριστημένος. Το μόνο που έλεγε ήταν ότι ο Χόμερ δεν έπρεπε ποτέ, μα ποτέ να φέρεται άσχημα στη Μαρτζ. Έλεγε πως έπρεπε να είναι κανόνας, το οποίο ανταποκρίνεται στον τρόπο με τον οποίο φερόταν στη μητέρα μου. Ήταν πολύ καλός μαζί της. Θεώρησα ότι ήταν καλή αντιμετώπιση. Δεν ξέρω αν είναι ένας κανόνας που αρθρώθηκε ποτέ στον κόσμο που δουλεύει στο σόου, αλλά όλοι κάπως το πιάνουν.
Πόσο μοιάζει το σπίτι των Σίμπσον με το μέσο αμερικάνικο σπίτι; Πόσο έχει αλλάξει;
Νομίζω ότι αυτό που είναι διαφορετικό είναι ότι η Μαρτζ δεν δουλεύει. Είναι μητέρα και νοικοκυρά και συνήθως πλέον και οι δύο γονείς δουλεύουν. Οπότε νομίζω ότι αυτό είναι κάπως αναχρονιστικό. Στις αρχές του σόου οι Σίμπσον πάντα δυσκολευόταν με τα λεφτά και όσο προχωρούσε προσπαθούσαμε να βρούμε όλο και πιο εφευρετικές πλοκές. Πάνω κάτω έχουμε χάσει το θέμα της αγωνίας για τα χρήματα προκειμένου να μπορούμε να κάνουμε όποια τρέλα μας ερχόταν. Κάπως μου λείπει αυτό.
σχόλια