Συνέντευξη: ο σκηνοθέτης του θεάτρου Εμμανουήλ Κουτσουρέλης

Facebook Twitter
0

Σταματίνα Παπαμιχάλη και Μαρίζα Τσαρή στο Insenso

 

Ο Εμμανουήλ Κουτσουρέλης που σκηνοθετεί για δεύτερη φορά το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη Insenso, Μια όπερα χωρίς μουσική στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, εδώ και λίγο καιρό είναι ο νέος πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου της Ουνέσκο. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλάει για τη σχέση του με το σύγχρονο θέατρο, για τον Δημητριάδη και τα επόμενα του σχέδια στην ελληνική και διεθνή σκηνή...

 

 

Ζήσατε και εργαστήκατε για μια περίοδο της ζωής σας στη Νέα Υόρκη. Τι ήταν αυτό που διαφοροποιούσε το συμβατικό θέατρο από εκείνο της έρευνας και της πρωτοπορίας εκείνα τα χρόνια;  Ποιο ήταν το πιο ουσιαστικό στοιχείο του αβάν γκαρντ θεάτρου, η κατάργηση του λόγου και η κυριαρχία της εικόνας με τη χρήση πολυμέσων ;

 

Η δεκαετία από το 1979 ως 1989, (πριν από την κυριαρχία του δήμαρχου Τζουλιάνι), χαρακτηρίζεται ως η πιο δημιουργική για την πόλη της Νέας Υόρκης, όπου μεταξύ άλλων, το θέατρο, ο χορός, οι performances και κάθε  αντίστοιχες δράσεις σε ιδιωτικούς και μη χώρους (lofts – πάρκα – ταράτσες - γκαλερί κλπ) καθόρισαν ύφος, δομές και συνέχεια στην τέχνη των επόμενων, ως και σήμερα, δεκαετιών. Συγκεκριμένα πρόσωπα, μεμονωμένα ή σε ομάδες, καθημερινά σχεδόν παρουσίαζαν νέες ιδέες-προτάσεις που είχαν θερμή αποδοχή από το κοινό τους, σ’ ένα πλαίσιο ανάγκης καινούργιας μορφής. Το γεγονός λοιπόν και μόνο παρουσίασης μιας σοβαρής καινοτομίας ή έστω μιας στιγμιαίας ανοησίας, ονόμαζε τη συνέχεια και την εξέλιξη. Προσωπικά, κατοικώντας στη Lower East Side του Manhattan ήταν αδύνατον να μην συμμετέχω και βεβαίως να μην επηρεαστώ αναλόγως. Το θέατρο La Mama, η Ellen Stewart, ο Robert Wilson, η Muna Tseng, ο Ping Tsong, η Beverly Emmons και κάποιοι ακόμη, με οδήγησαν σε νέες μορφές του θεάτρου και του χορού. Αισθάνομαι τυχερός για αυτές τις συνεργασίες τις οποίες διατηρώ ως μνήμη και αφορμή σκέψεων στη δουλειά μου.

Το θέατρο στην Ελλάδα έχει παράλληλη εξέλιξη με εκείνο που έχετε παρακολουθήσει σε άλλες χώρες; Εννοώ, το ελληνικό θέατρο πρωτοπορίας (ή το devisedtheater όπως το αποκαλούν τελευταία), ακολουθεί και αντιγράφει ή ερευνά τα όρια του μέσα στα ελληνικά πλαίσια; Ποια κενά νοιώσατε ότι έπρεπε να καλύψετε ως σκηνοθέτης όταν επιστρέψατε στην Ελλάδα;

Το ελληνικό πλαίσιο, όπως το θέτετε, είναι πολύ μικρό στο κομμάτι της έρευνας παρά τις γενναιόδωρες όντως προσπάθειες. Μοιάζει να μας στοιχειώνει ο δυτικός και ανατολικός πλέον πολιτισμός, στο θέατρο και το χορό τουλάχιστον. Αντιγράφουμε χωρίς βαθύτερα να επηρεαζόμαστε. Βεβαίως διατηρούμε την ελληνικότητά μας, εμφανώς όμως μέσα από αλλοδαπά πρότυπα που θαυμάζουμε. Αν κάποιος ταξιδεύει ή παρακολουθεί την πρωτοπορία του θεάτρου και του χορού θα δει την αιτία δεκάδων σύγχρονων παραστάσεων της χώρας μας.  

Επιστρέφοντας από την Αμερική, με τα εφόδια της δεκάχρονης παρουσίας μου εκεί, νόμισα πως θα μεταφέρω νέες ιδέες και σκέψεις. Αντίθετα όμως, η καταγωγή μου συγκρούστηκε με τις νέες γνώσεις μου με αποτέλεσμα την ασυνεννοησία, αφενός του μυαλού μου να καταλάβει την αργοπορία της χώρας μου και αφετέρου το συντονισμό των συνεργασιών μου. Με τον καιρό όμως και διά της απουσίας (που ορίζει και τη μοναχικότητα) έμαθα να επικοινωνώ σε όλα τα ελληνικά επίπεδα.

 

Τι ρόλο καλείται να παίξει το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου;

Ένας από τους στόχους του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, είναι η εξαγωγή των ελληνικών παραστατικών τεχνών.  Με την εξωστρέφεια επιδιώκουμε, η διεκδίκηση, η ανταλλαγή και  η ενημέρωση να είναι οι θεμιτές πράξεις της παρουσίας μας στο διεθνή καλλιτεχνικό χώρο. Τα οφέλη ποικίλουν και είναι άμεσα καθώς ακολουθούν  προσκλήσεις και συνεργασίες. Στο μεταξύ οι δράσεις του ΕΚΔΙΘ μέσα στη χώρα μας είναι εξίσου σημαντικές. Ανακοινώνοντας διαγωνισμούς και δράσεις διεθνούς εμβέλειας, καταφέρνουμε τα μέλη μας να έχουν τη δυνατότητα συνομιλίας με συναδέλφους τους εντός και εκτός Ελλάδας και από κοινού να συμμετάσχουν σε αυτές τις δράσεις .

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το Insenso του Δημήτρη Δημητριάδη;

 

Εκτιμώ τη γραφή του Δημήτρη Δημήτριαδη, από την «Τιμή της Ανταρσίας στη Μαύρη Αγορά» και τους «Καταλόγους» του, ως το «Πεθαίνω σαν Χώρα» το «Τον Πόνο ως Πόλη» και το «Insenso».  Έντεχνη Ανθρώπινη γραφή, Αληθινή ως  Πραγματικότητα και επίκαιρη όσο κι ο Άνθρωπος.

Ποιο είναι το επόμενο σας project και προς τα πού νομίζετε ότι έχει νόημα να στραφεί το ελληνικό θέατρο σε μια εποχή τεράστιων κοινωνικών και άλλων προβλημάτων που διέπουν την κοινωνία μας;

 

Εδώ και καιρό εστιάζω προς δυο κατευθύνσεις. Την παραμονή και συνέχεια της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη χώρα μου ή τη μετοίκησή μου στο Κάιρο της Αιγύπτου. Αμφότεροι στόχοι βρίσκονται υπό αναζήτηση και εξέλιξη, καθώς δραματικές αλλαγές συμβαίνουν και στις δυο γείτονες χώρες. Συνεχίζοντας ενεργά και δρώντας με αισιοδοξία, είμαι σίγουρος πως η όποια επιλογή μου,  ως επόμενο project, καταλυτικά θα ικανοποιήσει το όνειρο μου, πόσο μάλλον τη ματαιοδοξία μου.

συνέντευξη: Χρήστος Παρίδης

 To Insenso, Μια όπερα χωρίς μουσική του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία του Εμμανουήλ Κουτσουρέλη με τις Σταματίνα Παπαμιχάλη και Μαρίζα Τσαρή θα παίζεται μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου στο Black Box του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206

Αρχείο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ