O Νίκος Γυφτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981.
Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης, και εκτός από την ιδιότητα του ως ζωγράφος δραστηριοποιείται επαγγελματικά με την ζωγραφική σκηνικών, την ενδυματολογία, και την διδασκαλία της Τέχνης ήδη από το 2005.
Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις, ενώ έχει πάρει μέρος σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βραζιλία, Βέλγιο, Ιταλία, κτλ).
Το 2012 επιλέχθηκε στο shortlist των καλλιτεχνών που έλαβαν μέρος στον διεθνή διαγωνισμό "Surrealism Showdown" Saatchi Art, ενώ τον περασμένο Μάιο εκπροσώπησε την Ελλάδα στο 5ο International Μaiden Tower Art Festival of Baku, στο Αζερμπαϊτζάν. Τα τελευταία τρία χρόνια ζει κ εργάζεται στην Στοκχόλμη της Σουηδίας.
Πώς θα χαρακτήριζες εσύ η ίδιος το έργο σου;
Αν και κάτι τέτοιο είναι περισσότερο αντικείμενο των κριτικών τέχνης, θα έλεγα ότι η δουλειά μου θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί ως ένας συνδυασμός εξπρεσιονισμού, σουρεαλισμού και χρωματικού "σχεδίου" με κυρίαρχο θέμα τον άνθρωπο και κύριο δομικό στοιχείο την καμπύλη γραμμή. Προσπαθώ να παίζω με την έννοια του χρόνου και κυρίως με την μεταβλητότητα και την ρευστότητα.
Από πού εμπνέεσαι;
Από μία μουσική, μία εικόνα, κάποια έντονη εμπειρία, σε συνδυασμό όμως πάντα με μία εσωτερική ανάγκη να προσπαθώ να βρω "λύσεις" σε αισθητικά προβλήματα και να δημιουργώ την δική μου πραγματικότητα. Έτσι, π.χ. ένα έντονο πρόσωπο όσο κι ένα πολιτικό ή κοινωνικό γεγονός μπορεί να αποτελεί δημιουργικό εφαλτήριο.
Πώς προέκυψε αυτή η "εμμονή" με τα πορτρέτα προσώπων;
Το πρόσωπο ήταν ένα στοίχημα που έπρεπε να κερδίσω. Με δυσκόλευε σαν αντικείμενο σπουδής κι αυτό το έκανε ακόμα πιο γοητευτικό. Στη συνέχεια είδα πόσο αστείρευτο και διαφορετικό είναι πάντα ένα πρόσωπο. Όχι μόνο δομικά, δηλαδή σε φόρμα, χρώμα και όγκο, αλλά και σε ψυχογραφικό επίπεδο. Μπορεί να είναι πάντα το τέλειο "θέμα" και η αφορμή για μία "αναζήτηση" τόσο αισθητική (φως, παραμόρφωση κτλ), όσο και ψυχολογική. Μία αναζήτηση της ίδιας της ανθρώπινης ψυχής. Στην πρόσφατη δουλειά μου τα πρόσωπα κάνουν διάλογο και με τον χωροχρόνο και αποτελούν το μέσο για να σχολιάσω την κοινωνία και την πολιτική. Συγχρόνως, συνδυάζονται -πλαισιώνονται από ετερόκλητα υλικά που δημιουργούν συνθέσεις στις οποίες το στοιχείο του σουρεαλισμού είναι ακόμα πιο έντονο.
Πώς είναι η εμπειρία της διδασκαλίας της Τέχνης σε μικρότερες ηλικίες;
Μου προσφέρει πολλά. τόσο στην προσωπικότητα όσο και στην καλλιτεχνική μου αναζήτηση. Όταν διδάσκω σε μικρές ηλικίες -εκτός από τα πολλά χαμόγελα- βρίσκω ή δανείζομαι "λύσεις" που μπορώ να χρησιμοποιήσω στην προσωπική μου καλλιτεχνική "πρακτική". O Πικάσο συνήθιζε να λέει ότι του πήρε τέσσερα χρόνια για να ζωγραφίσει σαν το Ραφαήλ, αλλά μια ολόκληρη ζωή για να μπορέσει να ζωγραφίσει σαν παιδί.
Τι θεωρείς ότι κερδίζεις σαν καλλιτέχνης από την εμπειρία της ζωής στην Στοκχόλμη;
Τι ακριβώς κάνεις εκεί αλήθεια;
Η Στοκχόλμη σε σύγκριση με την Αθήνα είναι σε όλα διαφορετική και μου προσφέρει αυτό ακριβώς που έχω ανάγκη: Την ηρεμία για πραγματευτώ χωρίς συναισθηματισμούς τη δουλειά μου αλλά και την ελληνική πραγματικότητα. Αποτελεί, επίσης, μία "πλατφόρμα" για εξορμήσεις σε χώρες του Βορρά που με γεμίζουν με τις απαραίτητες νέες παραστάσεις και ερεθίσματα που χρειάζομαι σαν καλλιτέχνης. Αυτή η εμπειρία με έχει κάνει πιο τολμηρό στο "νέο", πιο εξωστρεφή και πιο απαιτητικό. Η επαγγελματική μου καθημερινότητα περιλαμβάνει φυσικά τη ζωγραφική, κάποια μαθήματα που παραδίδω σε σχολές τέχνης, και μουσικές παραστάσεις σε πιάνο μπαρ. Πέρσι πέρυσι έκανα Artistic Research στη A.Σ.Κ.Τ της Στοκχόλμης Konstfack, ενώ φέτος εμπλουτίζω τις γνώσεις μου στα ψηφιακά μέσα.
Πώς βλέπεις τα πράγματα για έναν νέο εικαστικό στην σημερινή Ελλάδα της κρίσης;
Έχεις σκοπό να επιστρέψεις από την Σουηδία;
Η ζωή για έναν νέο εικαστικό στην Ελλάδα είναι γεμάτη προκλήσεις και εμπίδια. Η καλλιτεχνική δραστηριότητα είναι μεν έντονη αλλά οι συνθήκες για τους ίδιους τους καλλιτέχνες και τους πολιτιστικούς θεσμούς εξαιρετικά δύσκολες – ειδικά αν τις συγκρίνω με την Σουηδία. Είναι άγνωστο προς το παρόν το πότε και το αν θα επιστρέψω, κάθε ενδεχόμενο είναι ανοικτό για το μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, έχω πάντα την Ελλάδα σαν σημείο αναφοράς και σαν βάση μου.
Επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια;
Αυτό τον καιρό ολοκληρώνω τα έργα που αποτελούν την ενότητα της τελευταίας μου δουλειάς, και ετοιμάζομαι για ένα "art residency" στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, από όπου επέστρεψα πρόσφατα.
______________________________
σχόλια