Τώρα κλαίμε!

Αφότουτα κινητά τηλέφωνα πρόσθεσαν στον ηλεκτρονικό φλοιό του εγκεφάλου τουςμικροκάμερα, αρχίσαμε να έχουμε σαφέστερη εικόνα για τον αφανή βίο πολιτών καιυπηρεσιών. Τα απόκρυφα έγιναν φανερά και οι βρωμοδουλειές βγήκαν στον περίπατο.Δεν ξεχνιούνται οι σκηνές απο κρατητήρια της ισπανικής αστυνομίας· τρειςσωματώδεις αστυνομικίνες -καμπαφλήδες κανονικοί- είχαν συλλάβει μια ρωσίδαμεθυσμένη που χτυπούσε ανεξέλεγκτα τα κουδούνια της πολυκατοικίας της καιεφάρμοζαν πάνω της πολεμικές τέχνες. Μιλάμε για άγριο ξύλο. Τι έλεγαν παλιότεραοι ντόπιοι παράνομοι; Ότι οι Έλληνες χωροφύλακες είχαν βαρύ χέρι. Το ξύλο δενξεχνιέται - κυρίως απο κείνους που το φιλοδωρούν. Όσο για τα βάσανα τωνπολιτικών κρατουμένων αρκεί μια φράση του Ντοστογιέφσκι: "οι πιο ξακουστοίάνθρωποι της πόλης μας έχουν φάει πολύ ξύλο!" Φαίνεται πως οι άνθρωποι έχουν τααυτιά στην πλάτη - έτσι έλεγαν στην αρχαία Αίγυπτο. Βαράτε λοιπόν! Το καθεστώςτης "χειροκρατίας" εννοείται ότι έχει καταργηθεί. Αλλά όταν το καταργημένοεπιστρέφει αθεμίτως, η ηδονή ειναι διπλή.