10 ατάκες του νευρικού φωτογράφου της τελευταίας αφίσας του VOX

1

«Θα ήθελα φώτα, πολλά φώτα. Όλα τα φώτα. Θέλω να δω την λάμψη μέσα στις ψυχές σας»

2

«Εσύ παιδί μου στη μέση, όχι δεν με ενδιαφέρει το όνομα σου, μπορείς να πάρεις την πόζα «έχω δει το Dogville και μου άρεσε»;

3

«Ποιος έχει δει το Dogville; Εσύ; Εσύ; ούτε εσύ κοπέλα μου; και τολμάτε να έρχεστε εδώ; Να κάνετε τι; ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ή το μέλλον σας ;»

4

«Θέλω απόλυτη ησυχία. Δεν θα πέσει καρφίτσα. ΚΑΡΦΙΤΣΑ ΕΙΠΑ;»

5

«Ωραία. Άκουσε με κοπέλα μου, όχι δεν με ενδιαφέρει το όνομα σου. Διακρίνω μια σπίθα στα μάτια σου ότι μπορείς να μπεις σε αυτό που έχω στο κεφάλι μου. Είσαι μια γυναίκα, που περπατάει, περπατάει, περπατάει και φτάνει σε ένα χωριό.  Οι χωριάτες την …Γέλασες; γέλασες; προσπαθώ να σε βάλω στο κλίμα και γελάς;»

6

«Το σταματάμε λίγο να κάνω ένα τσιγάρο. Έχω πονοκέφαλο, είστε ότι πιο δύσκολο έχω κάνει τελευταία»

7

«Πάμε σε κάτι απλό. Τους Joy Division τους ξέρουμε ;

Ian Curtis;  Ψηλέ στα αριστερά με πιάνεις; Καταλαβαίνουμε γιατί μιλάω; Όχι δεν με ενδιαφέρει το όνομα σου. Είστε τρεις 17χρονοι που ζείτε στην Αθήνα του 1980 τους ακούτε φανατικά και μαθαίνεται για την αυτοκτονία του. Παρακαλώ να δω βλέμματα...»

8

«ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΤΟ 1980 ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ»

9

«Μόνο τραγουδάτε εσείς; Μικρόφωνο, γαρύφαλλο, χειροκρότημα και γεια σας. Όχι σας ρωτάω. Τι θα πει κοπέλα μου είναι δύσκολο; Όχι δεν με ενδιαφέρει το όνομα σου. Είστε καλλιτέχνες, πρέπει να ματώσετε»

10

«Κατάλαβα. Πάμε. Αδέρφια απ τα Σφακιά. Αρραβωνιάζουν την αδερφούλα τους. Μπράβο. Η τελευταία αναμνηστική φωτογραφία πριν το γάμο. Βάλε και τον ανεμιστήρα. Ωραία. Ναι, φυσάει στα Σφακιά. Εσύ ψηλέ είσαι αυτός που σφάζει τα κατσίκια. Στις μέση αυτός που ξεκινάει τις μπαλωθιές. (βαριεστημένα) Ωραία το έχω. Να έχω και κάτι άλλο, εύκαιρο; Είστε οι 3 κληρονόμοι πλούσιου θείου. Ωραία. Ναι, ρε ψηλέ και ακίνητα και κτήμα στο Ζούμπερι και κότερα και της Παναγιάς τα μάτια. Ωραία. Τέλος. Καλές δουλειές. Βγήκε το μεροκάματο και σήμερα»

Υ.Γ

Τι κακός blogger που είμαι. Ανέβασα το ποστ την ημέρα της πρεμιέρας. Σύμπτωση είναι. Έτσι και αλλιώς  «η έμπνευση είναι ένα αδέσποτο πεινασμένο σκυλί» που θα έλεγε και ο φωτογράφος.  Καλές δουλειές να ευχηθούμε, αν και μας έχουν «μαυρίσει» τα πρωινά στις στάσεις των λεωφορείων.