( αναζητώντας το φως στην Αθήνα μπορεί να καεί το μυαλό σου)
Ήθελα να γράψω από καιρό ένα post για το αττικό φως(σ. σ μην γελάς σε βλέπω!) και το σημερινό πρωινό ήταν κατάλληλο Είχα στο μυαλό μου μια βόλτα στην Αθήνα ,ξεκινώντας με ανάβαση στα Αναφιώτικα , κατεβαίνοντας Θησείο και φτάνοντας μέχρι το Ζάππειο με τα πόδια. Να λιώσω την σόλα στο περπάτημα.Η αρχή δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη .Πρώτη φορά στα Αναφιώτικα , με τα μικρά λευκά σπιτάκια , τα στενά νησιώτικα δρομάκια , τις βουκαμβίλιες και μια θέα της πόλης που σου κόβει την ανάσα ένιωσα το αττικό φως να μπαίνει στο πετσί μου (γελάς πάλι ;).
Εντάξει πολυκατοικίες βλέπεις από ψηλά ,αλλά όπως λέει και ο μουστακαλής ποιητής της πίστας «μοιάζει η γη με ζωγραφιά» . Αφού πήρα όση περισσότερη ενέργεια μπορούσα από το αττικό φως στα Αναφιώτικα (σ.σ τώρα όπως βλέπεις το post βρίσκει το ρυθμό του , αρχίζει και κατρακυλάει αλλά κρατιέμαι ακόμα)κατέβηκα την Πλάκα , έχοντας στο μυαλό μου το Θησείο . Όμως ξαφνικά στα βράχια κοντά στην είσοδο της Ακρόπολης όλα άλλαξαν. Αναθεμάτισα την ώρα και την στιγμή που τα ανέβηκα γιατί γινόταν μια φωτογράφηση μόδας. Αμέσως κατάλαβα. Αντίο αττικό φως , ο παλιός κακός μου εαυτός επέστρεφε για να με εκδικηθεί επειδή για λίγο τον έβαλα στην άκρη.
Στα βράχια ,λοιπόν ,η φωτογράφηση είχε ξεκινήσει .Ο φωτογράφος έδινε οδηγίες σε τρία μοντέλα .Δυο ημίγυμνους άντρες και μια γυναίκα με ένα κόκκινο φόρεμα σφιγμένη με μια μαύρη ζώνη ,τόσο σφιχτά που από μακριά φαινόταν ότι ήθελε να φωνάξει «Θα σκάσω» ,αλλά έβγαζε τον σκασμό γιατί το ΔΝΤ έχει χτυπήσει και τα μοντέλα .Έπαιρναν λοιπόν πόζες πάνω στα παγωμένα βράχια , με μια άνεση που εμείς φωτογραφιζόμαστε τώρα το χειμώνα μπροστά στο τζάκι . Ανοιχτά χέρια ,τέντωμα μέσης προς τα πίσω , χέρι γωνία (σ. σ ο φωτογράφος βελτίωνε την γωνία των χεριών μάλλον για να φαίνεται καλύτερα η θέα πίσω από το μοντέλο) και ότι άλλο δύσκολο τέλος πάντων διδάσκει η Βίκυ στο next top model.
Αυτό όμως που μου προκάλεσε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το ντύσιμο του φωτογράφου .Δεν είχε κανένα λόγο να είναι ντυμένος με μαύρη κοντομάνικη μπλούζα με αρχαιοελληνικά μανίκια , μόνο και μόνο επειδή ήταν κοντά στην Ακρόπολη .Θα μπορούσε να φοράει το μπουφανάκι του και να αφήσει τα μοντέλα να ξεπαγιάζουν .Υπέθεσα λοιπόν ότι μάλλον ανήκαν στο ίδιο σωματείο και ήταν για συμπαράσταση. Γρήγορα όμως η πραγματικότητα ήρθε να με διαψεύσει. Όχι απλά δεν άνηκαν στο ίδιο σωματείο αλλά ο φωτογράφος ήταν ο τύραννος τους , χειρότερος από τον ίδιο τον εργοδότη τους , φώναζε , πίεζε και η «στολή συμπαράστασης» που μου είχε φανεί στην αρχή τώρα έδινε την θέση στην στολή Νίντζα (βοήθησε και το μαύρο παντελόνι του).
Όταν οι άντρες μοντέλα έκαναν διάλειμμα ,έτρεξαν να φορέσουν μπουφάν και να κάνουν ένα τσιγάρο τουρτουρίζοντας από το κρύο (άκουγες τα δόντια τους από απόσταση), σαν φαντάροι στο γερμανικό νούμερο. Η βοηθός φωτογράφου (η μόνη που φορούσε μακρυμάνικο) έκανε και αυτή ένα τσιγάρο. Το μοντέλο με το κόκκινο φουστάνι έμεινε μόνο του με τον φωτογράφο τύραννο .Κάποια στιγμή του ζήτησε βοήθεια , δηλαδή να τις κρατήσει τα χέρια για να μην σαβουριαστεί στα βράχια με τα τακούνια(υπάρχουν πινακίδες «Ολισθηρά βράχια» δεν τα βγάζω από το μυαλό μου).O φωτογράφος το έκανε, με το βλέμμα δημοσίου υπαλλήλου που αναγκάζεται να βάλει την σφραγίδα , δουλειά που θα έκανε συνάδελφος του ,αν δεν έλειπε με αναρρωτική άδεια από την σημαία.
Κάποια στιγμή το αττικό φως με ζάλισε (γέλα ελεύθερα τώρα) και άρχισα να χάνομαι στις σκέψεις μου. Ούτε φωτογράφηση παρακολουθούσα ούτε τίποτα , όταν η τσιριχτή φωνή του φωτογράφου με έβγαλε από το λαβύρινθο των ασυνάρτητων σκέψεων που είχα περιπέσει . «Νεκρή , νεκρή!» φώναξε και όσοι ήμασταν στα βράχια γυρίσαμε τα κεφάλια μας προς τα εκεί νομίζοντας ότι κάτι κακό έχει συμβεί στο μοντέλο. Βέβαια τίποτα κακό δεν είχε συμβεί ήταν άλλη μια πόζα του μοντέλου πάνω στα βράχια , απλά τις διόρθωνε το κεφάλι (σ.σ φαντάζομαι όταν είσαι νεκρός στα βράχια το κεφάλι σου οπωσδήποτε πρέπει να κρέμεται άτσαλα. Εκτός και αν σε έχουν σκοτώσει και σε έχουν μεταφέρει εκεί ,οπότε το πτώμα μπαίνει όπως γουστάρεις. Μάλλον το concept ήταν τελικά «νεκροί με στυλ»για αυτό το λόγο γινόντουσαν οι διορθώσεις)
Τελικά ο φωτογράφος φώναξε «διάλειμμα» και σηκώθηκαν να φύγουν από τα βράχια , μαζί τους και εγώ. Κατεβαίνοντας την σκάλα έβγαλα μια φωτογραφία με το κινητό , μόνο και μόνο για να ξέρετε ότι στην μόδα την ερχόμενη άνοιξη είναι «το κόκκινο φουστάνι με φαρδιά μανίκια και οι μαύρες ζώνες βασανισμού» για τις γυναίκες και για τους άντρες οι στολές Νίντζα
Κατευθύνθηκα προς το Θησείο .Το αττικό φως μου είχε κάψει το μυαλό
σχόλια