Οι πληρωμένες εμπειρίες δεν μετράνε
Μην τρώτε τον εαυτό σας. Φάτε τους γονείς σας
Ερωτοτροπήστε με την Ευφυΐα.
Η κλειστή οικονομία σκοτώνει την ελεύθερη επιλογή
Μπλοκάρισμα του ψηφοφόρου: Η προσπάθεια όσο μάταιη και αν είναι, να δηλώσει κανείς την αντίθεση του με το υπάρχον πολιτικό σύστημα αποφεύγοντας απλώς να ψηφίσει.
Συμπεριφερόμαστε σαν έντομα
Κακεντρέχεια απέναντι στους διάσημους: Μακάβρια ικανοποίηση που γεννιέται από συζητήσεις για το θάνατο διασημοτήτων.
Βάλτε στην πρέσα τον δείκτη νοημοσύνη σας
Θυμήσου τη Γη
Εξαιρετικά βραχυπρόθεσμη νοσταλγία: Νοσταλγία για το άμεσο παρελθόν: «Xριστέ μου, τα πράγματα φαίνονταν τόσο καλύτερα για τον κόσμο την περασμένη εβδομάδα…»
Είσαι το δικό σου φύλο
Αναβολή της Επανάστασης: Η τάση μερίδας νέων να αποφεύγουν παραδοσιακά νεανικές δραστηριότητες και καλλιτεχνικές εμπειρίες για να αποκτήσουν αξιόλογη επαγγελματική εμπειρία.Συχνά καταλήγουν να θρηνούν τη χαμένη τους νιότη στην ηλικία των τριάντα περίπου χρόνων, για να καταφύγουν σε γελοία χτενίσματα και ακριβά ρούχα που τους κάνουν περίγελο.
Αναμορφώστε τη μεσαία τάξη
Δεν είσαι το Εγώ σου.
Αφήστε το σώμα σας.
Μιμηθείτε τον εαυτό σας
Εγωμανία: H προσπάθεια ενός ατόμου, ελλείψει εξοικείωσης με παραδοσιακές θρησκευτικές αρχές, να επινοήσει μια θρησκεία στα δικά του μέτρα. Συνήθως είναι ένα μίγμα μετενσάρκωσης, προσωπικού διαλόγου με μια ασαφή θεϊκή φιγούρα, νατουραλισμού και υποταγής στο δόγμα οφθαλμόν-αντι-οφθαλμού.
Περιορίστε, Αποστάξτε, Εξαγνίστε, Διδάξτε.
Παράλυση Επιλογής: Η τάση, όταν δίνονται σε κάποιον απεριόριστες επιλογές, να μην κάνει καμία.
Το λιγότερο είναι μια πιθανότητα
Αντανακλαστική Ειρωνεία: H μηχανική σχεδόν τάση να κάνει κανείς επιπόλαια ειρωνικά σχόλια σε καθημερινές συζητήσεις.
Περιπέτεια χωρίς κίνδυνο είναι η Ντίσνεϊλαντ
Μπορεί να μην μετράς στην νέα τάξη πραγμάτων.
Συσκοτισμός: Η συνήθεια να αλατίζει κανείς την καθημερινή ζωή με δυσνόητες παραπομπές(σε ξεχασμένες ταινίες, πεθαμένους τηλεοπτικούς αστέρες, αποτυχημένα βιβλία, χρεοκοπημένες χώρες κ.τ.λ) σαν υποσυνείδητο μέσο επίδειξης της παιδείας του και ικανοποίησης της επιθυμίας του να αποστασιοποιηθεί απ τον κόσμο της μαζικής κουλτούρας.
Παρθένα απόδραση: Η επιλογή του προορισμού ενός ταξιδιού, με την ελπίδα ότι κανένας άλλος δεν το έχει διαλέξει
Μουσική σχολαστικότητα: Η τάση να κατηγοριοποιείται η μουσική και οι μουσικοί σε παθολογικά στενόμυαλες κατηγορίες: «Οι Vienna Franks αποτελούν καλό παράδειγμα αναζωπύρωσης της αστικής λευκής acid folk με επιρροές απ το σκα».
Πρέπει να διαλέξετε ανάμεσα στον πόνο ή τη σκλαβιά
Άρνηση του Τώρα: Το να λέει κανείς στον εαυτό του ότι η μόνη χρονική περίοδος στην οποία αξίζει να ζει είναι το παρελθόν κι ο μόνος χρόνος που ίσως έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι το μέλλον
Η Κατανάλωση δεν είναι Δημιουργία.
Σταματήστε την Ιστορία
Δεν είμαι στόχος αγοράς
Η γη δεν είναι τεκμήριο
Πεθαίνεις στα τριάντα κηδεύεσαι στα εβδομήντα
Σλόγκαν και νεολογισμοί απ το Generation X του Douglas Coupland
Στις 2/8/1992 o Στάθης Τσαγκαρουσιάνος γράφει στην Ελευθεροτυπία ανάμεσα σε άλλα, στη στήλη του Επιλογές: «O Κάπλαντ λέει (στο Actuel) ότι πήρε τον τίτλο του βιβλίου του από ένα εξαντλημένο δοκίμιο του Paul Fussel για τις κοινωνικές τάξεις της Αμερικής. Ο Fussel ονόμαζε «X» τους ανονομάτιστους και στιλιστικά άστεγους teenagers – τους παρίες των συρμών, το οιονεί περιθώριο, που εφόσον το ονοματίσεις –ανακαλύπτεις ότι αυτό αποτελεί την απροσδόκητη πλειοψηφία. Ήθελε έτσι να δείξει ότι κάτω από την αγχόνη των γιάπις είχε αρχίζει ήδη να θάλλει ο επόμενος μελλοθάνατος πρίγκηψ: Τα κρυπταισθητικά παιδιά με τα μακριά μαλλιά και τα συσπειρωμένα αισθήματα, τα «κρέατα» του Νευρομάντη-ένας ολόκληρος κόσμος που ήταν πρωταγωνιστής χωρίς να το ξέρει.»
Το βιβλίο είναι απ τα αγαπημένα μου και ίσως το καλύτερο του Douglas Coupland. Διαβάζοντας μια έρευνα πριν λίγες μέρες, για αυτούς που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους και αναγκάζονται να επιστρέψουν στις οικογενειακές εστίες, θυμήθηκα τα λόγια μιας ηρωίδας του βιβλίου.«Εκείνα είναι παιδιά μου. Ενήλικα ή όχι, απλούστατα δεν μπορώ να τα πετάξω έξω απ το σπίτι. Θα ήταν απάνθρωπο. Εξάλλου είναι εκπληκτικοί μάγειρες». (Ελεν, 52 χρόνων)
Σκέφτηκα πόσο μοιάζουν οι γενιές μεταξύ τους και πως ανακυκλώνονται τα πάντα. Μάλλον δικαιωμένος πρέπει να αισθάνεται ο Coupland με αυτό το βιβλίο, ο χρόνος του έχει φερθεί πολύ καλά.
Όλες οι φωτογραφίες απ τα Dos της στήλης Dos & Don'ts του περιοδικού Vice. Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο διακωμωδεί τα «πρέπει» και «δεν πρέπει», με τα οποία όλοι μεγαλώσαμε. Ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτές τις ανεκδιήγητες στήλες, In & Out που είχαν και τα ελληνικά περιοδικά;
Στο Vice έχουν κολλήσει την ταμπέλα «βίβλος των hipsters” αλλά έχει μερικά απ τα πιο ενδιαφέροντα(και επικίνδυνα) ρεπορτάζ. Η πιο ενδιαφέρουσα Χιπστερολίστα που έχω διαβάσει είναι αυτή.
σχόλια