Στο τέλος του «Gravity» αισθάνεσαι ανικανοποίητος. «Αν ήταν λίγο πιο μεγάλο θα ήταν τέλειο» σκέφτεσαι. «Γιατί να μην συνεχιστεί η ιστορία λίγο παραπάνω, αφού υπάρχουν περιθώρια» αναρωτιέσαι. Όμως, ακόμα και αν ήταν τρίωρη η ταινία πάλι ανικανοποίητος θα έμενες. Η ταινία τελειώνει στο σημείο που θα έπρεπε να τελειώσει. Όπως όταν παρακολουθείς ένα άψογο live, εκλιπαρείς για encore, αυτό δεν έρχεται και τα φώτα ανάβουν, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με αυτό το φιλμ.
Περνάς καλά και όταν περνάς καλά απλά θες λίγο ακόμα. Το δώρο της 3-D τεχνολογίας είναι η συμμετοχή σου σε μια νέα πραγματικότητα μέσα στον κόσμο σου. Είναι η ωραιότερη ψευδαίσθηση του σινεμά. Όσο διαρκεί το φιλμ, στρίβεις το κεφάλι σου για να δεις καλύτερα το διαστημικό σταθμό, πέφτεις πίσω στο κάθισμα νομίζοντας ότι θα αποφύγεις τα θραύσματα που έρχονται κατά πάνω σου, βάζει το χέρι μπροστά για να μην καεί το πρόσωπο σου από την φωτιά.
Είναι συγκινητικό το ότι η τεχνολογική εξέλιξη του σινεμά ποντάρει όχι μόνο στον εντυπωσιασμό αλλά και στο συναίσθημα του θεατή. Μπορείς να βιώσεις συναισθήματα κατά την διάρκεια της ταινίας ανάλογα με την παρακολούθηση ενός δράματος δωματίου που στηρίζεται αποκλειστικά στις ερμηνείες των ηθοποιών.
Πέρα από την εντυπωσιακή τεχνολογία το φιλμ μιλάει με τον δικό του τρόπο για τα γνωστά θέματα που απασχολούν το σινεμά. Η μοναξιά του ανθρώπου μέσα στον κόσμο, ένα τραύμα που πρέπει να κλείσει για να συνεχίσεις μπροστά, η νίκη της ζωής έναντι του θανάτου. Χιλιοειπωμένα και ίσως καλύτερα ειπωμένα σε άλλες ταινίες από ότι στο «Gravity» τα θέματα αυτά. Όμως εδώ, τα πάντα εξελίσσονται σε ένα αυτόνομο σύμπαν που έχεις πρόσβαση με τα 3-D γυαλιά σου. Ο θεατής δεν τα παρακολουθεί σαν κλέφτης μέσα από την κλειδαρότρυπα. Η πόρτα είναι ορθάνοιχτη και αισθάνεσαι σαν να είσαι μέρος αυτού του κόσμου. Όταν οι τίτλοι τέλους πέφτουν μοιάζει σαν κάποιος να σου έκλεισε την πόρτα απότομα στα μούτρα. Αυτός είναι ο λόγος που θεατής δυσανασχετεί στο τέλος της ταινίας: Επιστρέφει στην πραγματικότητα.
Υ.Γ
Η σκηνή όπου η Σάντρα Μπούλοκ μόνη της μέσα στο διαστημόπλοιο μιμείται τα γαβγίσματα των σκύλων που ακούγονται από τις συχνότητες, είναι από τις ωραιότερες της ταινίας.
σχόλια