Η συμπεριφορά των κατοίκων της Ύδρας, η συσπείρωση τους ενάντια στον «κοινό εχθρό»(σ.σ το Κράτος που θέλει αποδείξεις), η ταχύτητα με την οποία έγιναν μια ασπίδα για να προστατεύσουν το «παιδί τους», όπως φαίνεται δεν προκαλεί και μεγάλη έκπληξη σε όσους είμαστε επαρχιώτες ή έχουμε δουλέψει εκτός Αθηνών. Οι μικρές κλειστές κοινωνίες (σ.σ Μην το πας στον «κοσμοπολιτισμό των διάσημων που την επισκέπτονται. Η Ύδρα είναι μια κλειστή κοινωνία) είναι οι ιδανικότεροι για να δεις σε μικρογραφία την παθογένεια μιας ολόκληρης χώρας.
Όπως αναφέρθηκε ήταν ο δέκατος έλεγχος που γινόταν στην συγκεκριμένη επιχείρηση. Τον έπιαναν χωρίς αποδείξεις και του έκαναν παρατήρηση. Δέκα ευκαιρίες για να αλλάξεις! Αυτό πια ούτε στα εξομολογητήρια των εκκλησιών δεν γίνεται. Δεν έχω κάνει εξομολόγηση αλλά φαντάζομαι ότι δέκα φορές το ίδιο λάθος είναι too much ακόμα και για ένα παπά(σ.σ αν και ποτέ με αυτούς δεν είσαι σίγουρος).
Και όταν τον έπιασαν τι ακριβώς έγινε; Όλο το νησί γιούρια. Δικαιολογημένη η αντίδραση. Δεκαετίες η χώρα αυτή έμοιαζε σαν να κάνει σκληρά ναρκωτικά. Και τώρα της λένε «θα κάνεις αποτοξίνωση με το έτσι θέλουμε, πρέπει να σωθείς». Και η χώρα αυτή πρέπει να περάσει τα στερητικά της. Και δεν υπάρχει «πρόγραμμα αποτοξίνωσης». Όλοι οι κάτοικοι μοιάζουμε σαν να μας έκλεισαν σε ένα δωμάτιο χωρίς την δόση μας. Χτυπιόμαστε στους τοίχους, φωνάζουμε, έχουμε τρέμουλο, πέφτουμε κάτω. Αλλά μας έχουν κλειδώσει και κανείς δεν ενδιαφέρετε να ακούσει τις κραυγές μας.
Ερχόμαστε τώρα στο μετά. Σε όσους μίλησαν «για την άσχημη εικόνα του νησιού μετά από αυτό». Η εικόνα πάνω από όλα. Όπως σε όλες τις κλειστές επαρχίες. Τι θα πουν για εμάς τώρα; Το ότι υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να λυθεί εδώ και τώρα φαίνεται να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Τι θα πουν τα ξένα μέσα μας απασχολεί μόνο.
Όταν όμως τα νησιά μας μπαίνουν στα ξένα έντυπα δικαιολογημένα στο top ten με τα ομορφότερα μέρη του πλανήτη, τότε φυσικά και δεν υπάρχει θέμα. Θέλουμε να ακούγεται μόνο ο καλός λόγος. Δεν είναι έτσι. Ας ακουστεί και το πρόβλημα. Ίσως κάποιοι γίνουν καλύτεροι και εκτός από το νούμερο ένα στην ομορφιά κατακτήσουμε και το νούμερο ένα στον επαγγελματισμό.
Όσο για το πολιτικό θέμα που δήθεν ξέσπασε είναι η νοοτροπία των πολιτικών που θέλουν να κάνουν την τρίχα τριχιά. Μίλα άνθρωπε αλλά πες κάτι. Το πρόβλημα είναι ότι ο συγκεκριμένος δεν κόβει αποδείξεις και έγινε της κακομοίρας στο νησί για να προστατέψουμε τον δικό μας. Δεν υπάρχει άλλο θέμα.
Τώρα, τα αγαπητά κανάλια, αγκάλιασαν για ακόμα μια φορά τον σουρεαλιστικό τους εαυτό. «Την επόμενη μέρα στον έλεγχο που έγινε δεν βρέθηκε κάποιος που δεν κόβει αποδείξεις» ακούσαμε. Φοβερή είδηση! Είναι σαν να είσαι φαντάρος σε φυλάκιο στην μέση του πουθενά, να το γλεντάς στην σκοπιά με μουσικούλα και μπύρες και όταν πέσει μια στις τόσες «σύρμα» ότι «μαλάκα έρχονται από το τάγμα για έφοδο στο γερμανικό, να είσαι στην θέση σου», εσύ να συνεχίσεις να το γλεντάς με μπύρες και μουσικούλα (true story). E, θα πρέπει να είσαι μεγάλο νούμερο και σου αξίζουν όλα τα «γερμανικά» του κόσμου!
Η ιστορία της Ύδρας το μόνο που μας υπενθυμίζει είναι ο δρόμος της νομιμότητας είναι ένας δύσκολος δρόμος. Μας αναγκάζουν να τον περπατήσουμε. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα μονοπάτι για να «κόψουμε» δρόμο αυτή τη φορά.
σχόλια