Ο καβγάς στη μυστική πρεμιέρα
Περιμένω για τη μυστική πρεμιέρα της Δευτέρας, έξω απ το Δαναό όταν σιγά-σιγά ένας καβγάς φουντώνει μπροστά στα ταμεία. Στην μέση είναι ο ιδιοκτήτης του Δαναού και γύρω, γύρω έξαλλες καλοντυμένες κυρίες της Αθήνας. Όλες έχουν έρθει για την προβολή της ταινίας «Ένας χωρισμός» των 8 παρά τέταρτο και με έκπληξη ανακαλύπτουν, ότι για αυτή την Δευτέρα και μόνο, η προβολή θα αναβληθεί και στην θέση της θα παίξει μια άγνωστη ταινία σε avant premiere. Ισχυρίζονται ότι αυτό δεν είχε ανακοινωθεί πουθενά. Πλησιάζω τον κύκλο. «Το Αθηνόραμα δεν τον έχει γράψει. Κανείς δεν το έμαθε» φωνάζει η μία, «Είδα δυο εφημερίδες, αναφέρουν ότι η προβολή θα γίνει κανονικά» φωνάζει η άλλη, ενώ η πιο εκνευρισμένη ουρλιάζει «Είναι ντροπή για το Δαναό». Ο άντρας της αντιμετωπίζει ψύχραιμα, τους μιλάει χωρίς να ανεβάζει τον τόνο της φωνής, θυμίζει έμπειρο γυμνασιάρχη που έχει περικυκλωθεί από έξαλλες μεσόκοπες μαθητριούλες . Τους λέει ότι η ανακοίνωση ήταν παντού, ακόμα και έξω απ το Δαναό, ότι οι δυο εφημερίδες είχαν ολοσέλιδη καταχώρηση για την βραδιά, ότι εντάξει δεν έγινε και τίποτα μπορούν να δουν μια καινούρια ταινία που θα έχει πραγματικό ενδιαφέρον. Ο κύκλος μεγαλώνει. Μια κυρία με γκρι ταγιέρ χτυπιέται « Ο χρόνος είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε. Γιατί να χάσω δυο ώρες απ την ζωή μου;», ενώ η φίλη της παροτρύνει τους θεατές που έχουν έρθει για την ταινία «Το γάλα» στην αίθουσα 2 «Να μην μπει κανείς μέσα για διαμαρτυρία» λες και είναι η Λουκά λίγο πριν την προβολή του φιλμ «Ο τελευταίος πειρασμός».
Δεν κρατιέμαι και ανοίγω το στόμα μου. «Συγγνώμη είναι άδικο αυτό που κάνετε. Η ανακοίνωση ήταν παντού. Στο site του περιοδικού Αθηνόραμα, στο site του Δαναού, ήρθα ειδικά για αυτό όπως και τόσος κόσμος» λέω. Έκπληκτος ο άντρας, γυρίζει για να ευχαριστήσει τον μοναδικό του σύμμαχο, καθώς η κυρία με το γκρι ταγιέρ, με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια πίσω απ τα μυωπικά της γυαλιά.
Είναι η στιγμή που πρέπει να παραδεχτεί την ήττα της ή να μου ρίξει ένα αντικανονικό χτύπημα. Επιλέγει το δεύτερο. «Διάβασα ΟΛΟ το ίντερνετ, δεν ήταν πουθενά» λέει και με αφήνει σύξυλο. Δεν μπορώ να τα βάλω με τη γυναίκα θαύμα που έχει διαβάσει ΟΛΟ το ίντερνετ. Κατεβάζω το κεφάλι και εγκαταλείπω την μάχη.Γύρω μας παρέες χιπστερς με το απόκομμα του εισιτηρίου για την μυστική προβολή, παρακολουθούν αμίλητοι. Ίσως και να ανέβαζαν στο twitter τον καυγά.
Τελικά η πρώτη μυστική avant premiere του Δαναού ήταν μια καλή έκπληξη. Το φιλμ ήταν το The ides of March με τον George Clooney. Μια ταινία που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών.Τολμώ να γράψω ότι είναι απ τις φορές που σέβομαι τον τρόπο με τον οποίο οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ, βγάζουν το ψωμί τους. Θέλω να πω το παντεσπάνι τους…
(Την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα, μια μυστική πρεμιέρα στο Δαναό με 6 Ευρώ. Εάν δεν σας αρέσει, στα πρώτα 15 λεπτά της ταινίας μπορείτε να βγείτε απ την αίθουσα και να πάρετε ένα εισιτήριο για οποιαδήποτε ταινία που παίζεται στο σινεμά )
Μια γιαγιά στο Backyard
Ανάμεσα σε ένα ετερόκλητο πλήθος που περιμένει να μπει στην αίθουσα για την προβολή του Backyard, ένα φιλμ για την μουσική σκηνή της Ισλανδίας, βρίσκεται μια γυναίκα κοντά στα εβδομήντα. Αισθάνομαι ότι όσο προσπαθώ να σταματήσω να σκέφτομαι με στερεότυπα, τόσο αυτά επιστρέφουν δριμύτερα. Αναρωτιέμαι από μέσα μου «Γιατί είσαι εδώ;» καθώς η γυναίκα που θυμίζει ηρωίδα της Αγκάθα Κρίστι ή καλύτερα την ίδια την Αγκάθα Κρίστι χωρίς καπέλο μοιάζει ανυπόμονη.
Στην αρχή παραπονιέται για την αναμονή στον κόσμο που είναι δίπλα της. Είναι μια κίνηση της που στιγμιαία με μελαγχολεί. Το να μιλάς δυνατά σε αγνώστους, περιμένοντας απάντηση όχι από κάποιον συγκεκριμένα αλλά απ τον οποιοδήποτε, είναι η απόλυτη έκφραση της μοναξιάς σου, σε κοινή θέα. Νομίζω.
Ύστερα με μια σχεδόν χορευτική φιγούρα, λυγίζει την μέση της και περνάει κάτω απ το χοντρό κόκκινο κορδόνι.Στην αίθουσα κάθεται λίγες σειρές μπροστά από εμένα και το μάτι της πιάνει τον φωτογράφο που ετοιμάζεται να την φωτογραφίσει.
«Εμένα φωτογραφίζεις ;» τον ρωτάει και αυτός προσπαθεί να τα μπαλώσει δείχνοντας γενικά το χώρο.Στην συνέχεια ανακοινώνεται ότι το μέλος των Fm Belfast, μόλις προσγειώθηκε στην Αθήνα και μετά το τέλος της προβολής θα απαντήσει στις ερωτήσεις. «Καλώς τα δεχτήκαμε» φωνάζει δυνατά, έχοντας ήδη αρχίσει να συγκεντρώνει βλέμματα πάνω της.Όταν παρατηρεί ότι υπάρχουν άδειες θέσεις, αποκαλεί την θέση της «Βρωμοθέση» και σηκώνεται απ το κάθισμα.
Βλέποντας πριν λίγες μέρες στην αναγεννημένη μετά το θάνατο της, ΕΤ1,το ντοκιμαντέρ Πάρβας Άγονη γραμμή, ξανασκέφτηκα αυτή την γυναίκα. Η Χώρα της Αμοργού δεν θα της πήγαινε καθόλου, για τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Ο b το ξέρει;
Αυτό το σαββατοκύριακο απ ότι διάβασα έχει Steet Art Weekend στην Lifo. To περιμένω με ανυπομονησία γιατί αγαπάω τους τοίχους και τους δημιουργούς τους.Πριν λίγες μέρες αγόρασα αυτό το μπλοκ σημειώσεων της φωτογραφίας. Η φιγούρα του εξώφυλλου παραπέμπει προφανώς, στις γνωστές φιγούρες του έλληνα street artist b.Μια συνέντευξη του στη Lifo http://www.lifo.gr/mag/features/2134 πέρσι μου είχε κάνει εντύπωση. Έχει ζωγραφίσει σε μερικά απ τα πιο επικίνδυνα μέρη του κόσμου.Επειδή το όνομα του δεν αναφέρεται πουθενά σε αυτό το μπλοκ, ούτε καν το όνομα της εταιρείας, αναρωτιέμαι αν αυτός είναι ένας τρόπος για να βγάζουν μερικοί «έξυπνοι» χρήματα, με τις ιδέες άλλων.
Υ. Γ
Μην ξεχνάς
«Μα μην γελάς με ηλίθια αστεία»
(Οδός Αγησιλάου)
σχόλια