Μια περίεργη γάτα
Συναντηθήκαμε με αυτή την γάτα στο χωριό Γλώσσα της Σκοπέλου, όπου έκανα διακοπές. Την πλησίασα με την αθωότητα του ανθρώπου που αγαπάει τις γάτες, καλώντας την με το γνωστό «ψιψιψιψι». Το μόνο που ήθελα ήταν να την χαϊδέψω αν μπορούσα ή να δω από κοντά αυτό το περίεργο τρίχωμα(μου έκαναν εντύπωση οι άσπρες λεπτομέρειες που έσπαγαν την μονοτονία του μαύρου). Αντί να πλησιάσει ή να φοβηθεί μου επιτέθηκε σαν να ήταν σκύλος! Άρχισε να βγάζει κάτι περίεργους ήχους απ το στόμα της, ένα νιαούρισμα που μάταια προσπαθούσε να γίνει γάβγισμα.
Ύστερα από λίγα λεπτά μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν ένα τιγράκι εγκλωβισμένο στο σώμα μιας γάτας. Ήθελε σώνει και καλά να ορμήσει επάνω μου, την ώρα που προσπαθούσα να την βγάλω μια φωτογραφία. Λίγο πριν της γυρίσω την πλάτη για να κατέβω το δρομάκι, αφήνοντας πίσω μου την πιο κακιά γάτα που είχα συναντήσει ποτέ, της έριξα μια ματιά. Στεκόταν στο δρόμο σαν να ήταν δικό της, και έβγαζε αυτές τις περίεργες κραυγές, σαν σκύλος φύλακας, που γαβγίζει όταν βλέπει ξένους στην πόρτα της εξοχικής κατοικίας. Την άλλη μέρα φάγαμε ξανά στο «Αγνάντι»(σ.σ εκπληκτικό εστιατόριο αν πάτε στη Σκόπελο μην το χάσετε) και βρεθήκαμε για ακόμα μια φορά. Καθόταν στα σκαλιά ενός σπιτιού και φαινόταν κάπως ήρεμη. Πλησίασα και με κοίταξε με ένα μελαγχολικό βλέμμα. Δεν κάθισε να την χαϊδέψω ούτε έβγαλε αυτές τις περίεργες κραυγές. Έφυγε τρέχοντας
Παραλία Περιβολίου
Αυτή είναι η παραλία Περιβολίου στην Σκόπελο. Ήταν η αγαπημένη μου. Ερημική, χωρίς τους ανεκδιήγητους τύπους που κάπνιζαν πουράκια κάτω από ομπρέλες ενώ την ίδια στιγμή δεχόντουσαν τις υπηρεσίες ασιάτη μασέρ (έξυπνη ιδέα για να βγάλεις λεφτά, κουραστικό αν το παρακολουθείς). Αγάπησα ξανά τους ήχους των κυμάτων που σκάνε στα βράχια και έκλεισα τα μάτια για να απολαύσω περισσότερο τον δυνατό αέρα. Μετά καταράστηκα από μέσα μου όλα τα ηχεία των καγκουρομάγαζων που μας στερούν αυτές τις μικρές απολαύσεις.
Gilles Peterson
Το σώου του Gilles Peterson στο Radio1 του BBC είναι ένα ηχητικό patchwork.
Έχει την φρεσκάδα ραδιοπειρατή, την σοβαρότητα επαγγελματία dj και αυτό το απροσδιόριστο «κάτι» που ξεχωρίζει τον έναν απ τους πολλούς. Τουλάχιστον στα αυτιά μου. Στις εκπομπές του φέτος το καλοκαίρι, έκανε συχνές αναφορές στα party που έπαιξε με παιχνιδιάρικη διάθεση, έμπλεξε άφοβα τα μουσικά είδη απ το hip hop μέχρι την jazz και είχε μερικούς απ τους πιο ενδιαφέροντες καλεσμένους. Απόλαυση
Stereomood
To Stereomood το ανακάλυψα πριν ένα χρόνο νομίζω, απ το blog του enteka. Απ την πρώτη στιγμή ήταν εθιστικό και συνεχίζει να είναι. Φέτος το καλοκαίρι κόλλησα με τις ενότητες Summer, Saudade και elegant.
Δεν υπήρχε άνθρωπος που να του το πω και να μην κολλήσει. Όπως και δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην το παρουσιάσει σαν δική του ανακάλυψη, λίγους μήνες μετά. Μα τόσο κακό είναι να περνάς καλά με τους ήχους που ανακάλυψε κάποιος άλλος;
Last Gas Station
Μου αρέσουν τα μονοθεματικά blogs. Ποτέ δεν μπόρεσα να έχω ένα τέτοιο, μάλλον λόγω του ότι μου αρέσει να μοιράζομαι σε πολλά πράγματα. Στο Lagasta περίεργα κλιπάκια, αιθέρια φωνητικά, ποπ διαμαντάκια και τα πιο ωραία καλοκαιρινά tapes. Η ομάδα που το τρέχει δεν μένει ποτέ από καύσιμα.
Nikolas Jaar
To space is only noise if you can see φώτιζε τις σκοτεινές εικόνες
που έπαιζα στην οθόνη του μυαλού μου, όσες φορές το άκουγα μόνος. Ένα αδέσποτο soundtrack από τον 21χρονο Νεουρκέζο. Μαγικό
The Vaccines-What did you expect from the Vaccines?
Μπορώ να παλιμπαιδίζω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα με ότι ντεμπούτο άλμπουμ, μου γυαλίσει. Αρκεί να μην με ανακαλύψουν…
Παλιά περιοδικά
Μερικά μεσημέρια στο πατρικό μου ξεφύλλισα(και αρκετές φορές διάβασα) ξανά παλιά περιοδικά. 01, Symbol, Ποπ και Ροκ, Εικόνες του Κόσμου, Σινεμά, Muzik (σ.σ Τι ωραίο μουσικό περιοδικό που ήταν, το έφαγε και αυτό η κρίση το καλοκαίρι του 2003). Θυμήθηκα την αγαπημένη μου στήλη I was there when. Ξαναδιάβασα το κείμενο ενός τύπου, που ήταν παρόν όταν οι KLF έκαψαν το 1 εκατομμύριο δολάρια. Ο ήχος που έκανα οι σελίδες μου θύμισε ξανά, τις αθώες εποχές ανάγνωσης, όταν με ένα περιοδικό νόμιζες ότι τα ξέρεις όλα. Χρόνια πριν έρθουν όλα αυτά τα παράθυρα με τις λαχταριστές πληροφορίες στην οθόνη μου
Ένα Best of των Στέρεο Νόβα
Απαραίτητο για ακόμα ένα καλοκαίρι. Ο χρόνος περνά από πάνω τους χωρίς να αφήνει ρυτίδα.
σχόλια