Στην Αγια Σοφία υστερικοί ξεναγοί σηκώνουν σημαίες για να μην χαθούν οι τουρίστες. Είναι ένα θέαμα που μου προκαλεί θλίψη. Ο ξεναγός –γκουρού καθοδηγεί τους τουρίστες –πιστούς .Το μέγεθος της εκκλησίας είναι εντυπωσιακό αλλά το μεγαλύτερο μέρος των ψηφιδωτών είναι κατεστραμμένο .Δεν είναι αυτό που περίμενα να δω. Βγαίνοντας ένα ελληναριό ουρλιάζει σε μια παρέα «Και η φέτα και ο μπακλαβάς είναι ελληνικοί» ,προχωρώντας προς την έξοδο ένας «Τουρκοφάγος» φοράει μπλουζάκι με το σλόγκαν Ελλάς Δύναμη , σκέφτομαι ότι αυτοί οι δυο τύποι πρέπει να γνωριστούν μεταξύ τους να οργανώσουν σχέδιο για να πάρουμε την Πόλη !
Το Τοπ καπί είναι εντυπωσιακό χλιδάτο παλάτι έχει ωραία θέα στο πίσω μέρος για φωτογραφίες αλλά ως εκεί. Το πάρκο Γκιουλχάντ δίπλα είναι υπέροχο.Μπορείς να κάτσεις σε ένα παγκάκι και να παρατηρείς το ετερόκλητο πλήθος :Ισπανοί τουρίστες ,γυναίκες με μαντίλες , μοντέρνοι Τούρκοι , γυναίκες με μπούργκα έχοντας ακάλυπτα τα μάτια μόνο αλλά και αυτά τις περισσότερες φορές καλυμμένα με γυαλιά ηλίου. Οι γυναίκες αυτές με τρομάζουν λίγο. Είναι ένα θέαμα που δεν μπορώ να συνηθίσω
Η Βασιλική Κινστέρνα είναι το ωραιότερο αξιοθέατο της περιοχής Σουλταναχμέτ. Είναι μια τεράστια υπόγεια δεξαμενή. Οι κολώνες ύψους 8 μέτρων φωτίζονται υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής , δημιουργώντας μια μυστηριακή ατμόσφαιρα.
Δεν έχω ξαναμπεί σε τέμενος και το μπλε τζαμί είναι το πρώτο. Βγάζουμε τα παπούτσια και καθόμαστε στην παχιά κόκκινη μοκέτα. Δεν υπάρχουν εικόνες να σου αποσπούν την προσοχή , όπως συμβαίνει στις χριστιανικές εκκλησίες.Είναι το απόλυτο chill out
Η πλατεία Ταξίμ είναι η καρδιά της Πόλης. Καθισμένοι στο μπαλκόνι του Neoclassico πάνω από τον πεζόδρομο Istiklal πίνουμε ρακί .Μένουμε με ανοιχτό το στόμα όταν ακούμε το «Συγχαρητήρια» της Βίσση.
Σκεφτόμαστε πόσο έχουμε αδικήσει την «μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού με την διεθνή ακτινοβολία» και το ρίχνουμε σε ένα δεύτερο και ένα τρίτο ποτό γιατί όταν σε τρώνε οι τύψεις τι άλλο μπορείς να κάνεις ;Οι τούρκοι μοιάζουν αρκετά με τους έλληνες .Είμαστε ένας λαός που σχολιάζει τον διπλανό του το ίδιο κάνουν και αυτοί. Απλά αυτοί το κάνουν με μεγαλύτερη αδιακρισία ,χωρίς ίχνος τάκτ . Μπορεί να μην γνωρίζεις λέξη από την γλώσσα τους αλλά από τα βλέμματα και τις κινήσεις καταλαβαίνεις ποιον σχολιάζουν και γιατί
Το μετρό είναι πεντακάθαρο καμία σχέση με την decadence ατμόσφαιρα του Βερολίνου ,με τις μπύρες τα ποδήλατα και τους σκύλους. Ελέγχονται σακούλες πριν μπεις και το μάτι της αστυνομίας σε ακολουθεί παντού. Δεν υπάρχουν χάρτινα εισιτήρια αλλά μεταλλικά. Δεν υπάρχουν και εισπράκτορες μέσα στο μετρό και τα τραμ Το τουρκικό κράτος έχει επενδύσει περισσότερο στην ουσία παρά στους τύπους. Όπου ουσία η ασφάλεια των πολιτών .Αστυνομία παντού αλλά διακριτική
Οι τιμές είναι εξωφρενικά χαμηλές συγκριτικά με την Ελλάδα. Στα εστιατόρια(το αγαπημένο μας γίνεται το Afacan) πάνω στην πλατεία Ταξίμ που συνήθως πηγαίνουν οι ντόπιοι με 16 λίρες γύρω στα 7,5 Euro μπορούν δυο άνθρωποι να φάνε πάρα πολύ καλά.Με 1 euro παίρνεις δυο παγωτά. Τα cd τελευταίας κυκλοφορίας γύρω στα 10 euro.Κάτι πάει λάθος στην ελλαδίτσα μας ;
Τι υπέροχος καιρός.Δροσιά και συννεφιά .Οτι πρέπει για περπάτημαΟι ξένοι δεν ταξιδεύουν με τα λεωφορεία ,εμείς όμως το κάνουμε .Για να βρεις το νούμερο του λεωφορείου που θα σε πάει στο Εγιούπ είναι μια μικρή περιπέτεια.Κανείς δεν μιλάει αγγλικά.Οταν λέω δεν μιλάει εννοώ ότι γράφει το νούμερο 42 πάνω στη σκόνη που έχει κατακαθίσει στο τζάμι. Είναι όμως πρόθυμοι να σε βοηθήσουν.
Όταν φτάνουμε στο Εγιούπ αποφασίζουμε να μπούμε στο τζαμί.Πέφτουμε πάνω σε μια γυναίκα που ψέλνει κάτι ακαταλαβίστικο για εμάς.Μου φαίνεται σαν μοιρολόι .Όσοι είναι μέσα μοιάζουν σαν να έχουν πέσει σε τράνς .Ανεβαίνουμε στο λόφο για το καφέ Πιερ Λοτί .Η θέα είναι εκπληκτική
Χανόμαστε στα στενά καθώς ψάχνουμε να βρούμε τον πύργο του Γαλατά. Συνειδητοποιούμε ότι η βιτρίνα της Πόλης είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τα στενά σοκάκια της. Φτώχεια και μια εντελώς διαφορετική εικόνα από την μοντέρνα πλατεία Ταξίμ. Η θέα από τον Πύργο μας αποζημιώνει.
Οι τούρκοι αγαπούν το ροκ. Πολλά tshirts των μετάλλικα και των μέγκαντεθ.Αδιαφορούν συγκριτικά με εμάς για τις μουράτες μάρκες.Οι γυναίκες είναι μοντέρνες χωρίς το «τσουλάκι βγήκε βόλτα με μίνι παραλιακή» στυλ που «παίζει» πολύ εδώ.
Τα καφέ και μπάρ στην περιοχή Τζιχάνγκιρ είναι τα αγαπημένα μου.Μπορεί να λένε οι τουριστικοί οδηγοί ότι είναι λίγο δήθεν αλλά έλα να σε πάω σε κάποιες επαρχιακές πόλεις να δεις πόσο δήθεν (και χωρίς λόγο ) είναι αυτοί οι χώροι. Τουλάχιστον εδώ καλλιτέχνες και μποέμ τύποι δίνουν άλλο αέρα στο κέντρο της πόλης.Το κέντρο της πόλης είναι το καλύτερο κομμάτι της
Στη συνοικία Μπέγιογλου γίνεται ο κακός χαμός.Είναι όμως πολυ τουριστική και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα
Το προφιτερόλ των ζαχαροπλαστείων πάνω στην Ταξίμ είναι κόλαση
Στα καφέ και τις ταβέρνες της γέφυρας του Γαλατά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι σερβιτόροι ζητούν τίπ με το έτσι θέλω. Φυσικά αρνούμαστε να τους δώσουμε τις πέντε λίρες παραπάνω που ζητούν για το service.Είναι μοναδικό όμως το ηλιοβασίλεμα στην περιοχή καθώς αράζεις σε μια άνετη πολυθρόνα πίνοντας ρακί.
Στο κυριακάτικο παζάρι του Ορτάκιοι επικρατεί αξιοπρέπεια .Ο κόσμος πουλάει χειροτεχνήματα χωρίς να γκαρίζει όπως συμβαίνει στην Μεγάλη Αγορά. Είναι ένα όμορφο μέρος κάτω από την γέφυρα του Βοσπόρου
Το παζάρι δεν είναι στο αίμα μου με αποτέλεσμα να βαρεθώ στη μεγάλη Αγορά
Ο γύρος του Βοσπόρου είναι μοναδική εμπειρία. Μια γιαπωνέζα κρατάει με το ένα χέρι την μηχανή , με το άλλο χέρι το κάγκελο της σκάλας προσπαθώντας να ισορροπήσει για την καλύτερη φωτογραφία του φίλου της .Την κοιτάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου
Βρέθηκα μέσα σε ταξί με τον οδηγό να προσποιείται ότι δεν μπορεί να δώσει ρέστα και μέσα σε ταξί που ο οδηγός σκοτώθηκε να βρει την οδό και στρογγύλεψε το ποσό προς τα κάτω.
Το χρονόμετρο στα φανάρια μπορεί να υποδηλώνει ότι είναι τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής σου.Οδηγούν σαν να έρχεται το τέλος του κόσμου
Βρεθήκαμε σε μαγαζιά που μας κέρασαν τσάι και καφέ. Έδω δεν σε κερνάνε ούτε νερό.Μου έλλειψε το φραπεδάκι κακά τα ψέμματα !
Το ταξίδι το έκανα με τρένο. Αν συγκρίνεις το τούρκικο που πήγαμε με το ελληνικό που γυρίσαμε , είναι σαν να συγκρίνεις σουίτα ξενοδοχείου με κελί του prison break.Δεν είμαι υπερβολικός
Αν δεν μας έλεγαν από την Ελλάδα για την έκρηξη της Κυριακής δεν θα πέρναμε χαμπάρι.Υπήρχε μια αμηχανία την πρώτη μέρα μετά την έκρηξη , έγιναν ακυρώσεις αλλά η ζωή έμοιαζε να συνεχίζετε κανονικά μετά από αυτό.
Μάλλον είναι συνηθισμένοι
Έμεινα μακριά από τα τουριστικά μέρη με τους ναργιλέδες και τα τούρκικα μαξιλαράκια. Το θέαμα των τούρκων που κάνουν τους υπηρέτες των ξένων είναι γελοίο.
8 μέρες με ξενοδοχείο, εισιτήρια και όλα τα έξοδα μαζί με αγορές 400 euro.Στην Ελλάδα ούτε μέχρι την Λούτσα δεν θα πήγαινα
Θέλω να ξαναπάω.Τώρα!
Υ.Γ1
Μην το κάνετε με γκρούπ για δήθεν μεγαλύτερη ασφάλεια.Αν είναι να σε βρεί κάτι θα σε βρεί ακόμα και αν είσαι κουκουλωμένος κάτω από τις κουβέρτες στο σπίτι σου
ΥΓ2
Χαίρομαι τελικά που τα λεφτά μου πήγαν στους τούρκους .
ΥΓ3
Οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου αλλά μου άρεσαν πάρα πολυ
σχόλια