(Αφιερωμένο στους Αθηναίους που θέλουν να αφήσουν την πρωτεύουσα για τους ήρεμους ρυθμούς της επαρχίας. Μακριά από την κίνηση ,το άγχος και την ακρίβεια θέλουν να ζήσουν ανθρώπινα)
Ο οδηγός της κομμώτριας
Οι οδηγοί συνήθως είναι ήρεμοι . Για την ακρίβεια έχουν αυτό το χαμόγελο του αναίσθητου που γουστάρει την αναρχία.
Κοκαλώνουν το αυτοκίνητο χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Για μια καλησπέρα με το συμπολίτη ,για μια σύντομη κουβέντα με τον κολλητό ή ακόμα και για να κλείσουν ραντεβού με την κομμώτρια. Πως γίνεται αυτό αναρωτιέσαι ; Η κομμώτρια με την ατζέντα της εβδομάδας τσεκάρει τις μέρες και τις ώρες που μπορεί ,ενώ εσύ βρίσκεσαι πίσω από τον οδηγό που με κατεβασμένο παράθυρο κλείνει το ραντεβού του. Αν τύχει και κορνάρεις ,ο οδηγός σου κάνει απ το παράθυρο την γνωστή κίνηση με το χέρι «Τι συμβαίνει ρε ;» ,ενώ σκέφτεσαι σοβαρά το ενδεχόμενο την επόμενη φορά να γκαζώσεις και να πέσεις πάνω στο κομμωτήριο χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.
Καταλαβαίνεις ,λοιπόν , ότι απ την στιγμή που συμβαίνει στο δρόμο το παραπάνω μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε.
Το γυμναστήριο των πρώτων Rocky
Στον ένα τοίχο κολλημένες φωτογραφίες ,από κάποιους αγώνες που πήρε μέρος την δεκαετία του ογδόντα. Φουσκωμένοι μύες και χαμόγελα ικανοποίησης. Στον άλλο τοίχο ένα πόστερ του θεού Άρνολντ. Πριν γίνει κυβερνήτης διαφήμιζε «φυσικές» τροφές για μεγαλύτερους μυς. Στον άλλο τοίχο ο γυμναστής –ιδιοκτήτης χαιρετά με την γνωστή κίνηση των δάσκαλο του στο καράτε. Και στον τέταρτο τοίχο ;Μια γυναίκα χωρίς στήθος απ την πολύ γυμναστική και η δήλωση στο κάτω μέρος του πόστερ «Κάνω διαφορετική προπόνηση κάθε μέρα για να μην βαριέμαι» Ο ιδιοκτήτης με τα τελευταία Νike τριγυρίζει κορδωτός μέσα στα σκουριασμένα όργανα ενός γυμναστηρίου που θα μπορούσε να είναι αυτό που υποτίθεται ότι έκανε προπόνηση ο Σταλόνε στο Rocky νούμερο 1 Cult ;Σίγουρα. Μόνο που το πληρώνεις ακριβά. Πενήντα euro το μήνα. Αλλά είσαι πιο μάγκας από τους Αθηναίους γιατί δεν ξέρεις πότε θα σου έρθει το σκουριασμένο όργανο στο κεφάλι.
Δώρο :Ένα βιβλίο του Λιακόπουλου πάνω στο γραφείο του ιδιοκτήτη.
Μην αγγίζεις τον dj
Ο dj στην επαρχία είναι ο βασιλιάς μας. Πρώτα έχουμε τον μπάτσο και μετά έχουμε τον dj.Θέλει να βάλει lost in the night και Χαριτοδιπλωμένο ;Θα βάλει. Θέλει να βάλει μετά την Άντζελα Tricky και να καμαρώνει ότι παίζει γαμώ τις μουσικές ;Θα βάλει .Θέλει να θυμηθεί Παπακωνσταντίνου αφήνοντας το cd να παίζει μέχρι να πάει στο περίπτερο για τσιγάρα ;Θα το κάνει. Κανείς δεν θα πει κουβέντα. Ούτε ο ιδιοκτήτης αλλά ούτε και οι πελάτες. Ο dj είναι κάτι ιερό για εμάς στην επαρχία. Αν καταφέρεις και γίνεις dj εδώ (σ.σ Είναι λίγο δύσκολο αλλά αξίζει η προσπάθεια) θα τα καταφέρεις παντού ! Θα απολαμβάνεις τον σεβασμό και την εκτίμηση όλου του κόσμου. Όπως οι Ινδοί έχουν τις αγελάδες , έτσι έχουμε εμείς το dj.Κανείς δεν τον πειράζει και όλοι κάνουν χώρο για να περάσει.
σχόλια