Ψέματα στην ταράτσα
Καθόμαστε στην ταράτσα/τρείς άντρες συναγωνίζονται ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα/ο ένας ισχυρίζεται ότι είναι πολύ σκληρός/ ότι δεν μασάει με τίποτα/ ότι ήταν στα ΟΥΚ/ότι «καμιά ρε δεν θα μου πει τι να κάνω»/ότι τους έχω όλους γραμμένους/ ότι «φίλε ότι πιούμε και ότι φάμε» ,είναι η ζωή/ στην πραγματικότητα βέβαια εάν η Τ εμφανιζόταν αυτή την στιγμή μπροστά μας /αν ανέβαινε τα σκαλιά της ταράτσας/εάν άκουγε αυτά που λέει /θα είχαμε έμφραγμα /το γνωστό έμφραγμα κοντά στα τριάντα/ η καρδιά του θα έπαιζε στους ρυθμούς των Orbital και θα της έλεγε «Μωρό μου δεν τα εννοούσα όλα αυτά ,μια μαλακία λέμε να περάσει η ώρα»/εκείνη δεν θα έλεγε κουβέντα/ θα έσπρωχνε με όση δύναμη είχε την γλάστρα με τον κάκτο που βρίσκεται απέναντί μας ,στα κεφάλια των αθώων θαμώνων που κάθονται από κάτω/θα αδιαφορούσε για τα θύματα/για το κεφάλι που πιθανόν άνοιξε/θα κατέβαινε τα σκαλιά με γρήγορα βήματα και θα χανόταν στην νύχτα/ ευτυχώς δεν συμβαίνει τίποτα απ όλα αυτά και ο κάκτος είναι στην θέση του
Ο δεύτερος παίρνει την σκυτάλη στο μαραθώνιο ψέματος ,που έχουμε στήσει απόψε/ θέλω να την παντρευτώ/ θέλω να κάνω οικογένεια/ θέλω να τα σταματήσω όλα αυτά/ θέλω να είμαι καλό παιδί/ δεν θα την ξανακερατώσω/ είμαστε 8 χρόνια μαζί/έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας/ όπως όλες οι σχέσεις/ τίποτα ,δεν είναι τέλειο / σε αυτή την ζωή/είναι στην φύση του άντρα ,το κέρατο/
Τον κοιτάω/ δεν θα σε αφήσω να νικήσεις σκέφτομαι/ ακούστε ,λοιπόν τι έχω να σας πω εγώ/ «Ποτέ στην ζωή μου δεν ήμουν καλύτερα. Η απόλυτη ελευθερία είναι η μεγαλύτερη ευτυχία»/με κοιτάνε και κουνάνε ,το κεφάλι/ φίλε για εσένα είναι η ζωή μου λένε/ νίκησα σκέφτομαι/ είπα το μεγαλύτερο ψέμα αυτό το βράδυ
Μάθημα στο κλάμπ
Αργότερα στο κλάμπ του λόφου/ απόψε στην μικρή μας πολιτεία ,ο Βασίλης Τσιλιχρήστος /ασκητική μορφή/απλός/χωρίς κώλους gogo girls/μόνο η μουσική/καθάρο house/χωρίς φανφάρες/χωρίς εντυπωσιασμούς/τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν/ότι έχει διάρκεια δεν είναι τυχαίο/τα πιτσιρίκια χειροκροτούν σε κάθε αλλαγή/οι βλάχοι τον φωτογραφίζουν/μαλάκα δες θα λένε την άλλη μέρα , είμασταν στον Τσιλιχρήστο/ αυτός εκεί επικοινωνεί με τον κόσμο με ένα νεύμα ή ένα χαμόγελο/ Ξέρει ακριβώς τι να κάνει για να μην φύγει κανένας/για την ακρίβεια μας κάνει ότι θέλει/έχουμε μπεί σε αυτό το τριπάκι ,η ώρα έχει πάει 5 και δεν θέλω να φύγουμε/δεν χορεύω/κάθομαι σε ένα σκαμπό και τον ακούω /με τα δάχτυλα σταυρωμένα/σαν να είμαι ξανά στο δημοτικό/σαν μάθημα /μετά από λίγο κατεβαίνουμε τα σκαλιά για την έξοδο/κάτι μας κόβει την φόρα/μια παρέα έξι ατόμων/δύο κορίτσια και τέσσερα αγόρια/προσπαθούν να κατεβάσουν απ τα σκαλιά ένα φίλο τους που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι/βλέπεις την αμηχανία στο πρόσωπο του ανθρώπου που έχει κλείσει την είσοδο/βλέπεις τα ψεύτικα γέλια στα πρόσωπα των άλλων/ η παρέα παίζει την γνωστή παράσταση «Ολα είναι όπως πρώτα.Η ζωή συνεχίζεται»/παίζουν καλά το θεατρικό/ λίγα γέλια ,πολλές κουβέντες/για να μην καταλάβει κανείς τίποτα/ μόνο το κενό βλέμμα του ανθρώπου που είναι καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι λέει την αλήθεια/ ένα βλέμμα που προδίδει τα πάντα/ ότι τίποτα δεν είναι όπως πρώτα/ ότι η ζωή συνεχίζεται για όλους άλλα το θέμα είναι «ΠΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ;»/Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο/Από μακριά ακούμε το House παραλήρημα /Σκέφτομαι ότι τελικά τίποτα δεν είναι αυτονόητο/ούτε καν ότι ακούσαμε απόψε το βράδυ όρθιοι τον Τσιλιχρήστο πρέπει να θεωρηθεί αυτονόητο/ τελικά το καλύτερο μάθημα απόψε το έδωσε η ίδια η ζωή και όχι ο dj…
Καθρέφτης
Γυρίζω σπίτι/ κοιτάζομαι στον καθρέφτη /οι πρώτες λεπτές γραμμές/ τα πρώτα σκαψίματα του χρόνου/ η αρχή της φθοράς/ κοιτάζομαι προσεκτικότερα/ είχα να με δω καιρό/ η αλήθεια μου 6 το πρωί/ ξεκολλάω το χαρτάκι απ το ημερολόγιο/ διαβάζω πίσω από το Παρασκευή 3 Αύγουστου/ Οι μαθηταί ρώτησαν κάποτε ένα μεγάλο Γέροντα πως είχε κατορθώσει να μην χάσει την υπομονή του ούτε στους πιο δυνατούς πειρασμούς.Κάθε ημέρα που περνά,τέκνα μου ,αποκρίθηκε εκείνος ,περιμένω με βεβαιότητα το θάνατο/ Κάνω ένα βήμα προς τα πίσω σαν να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.
σχόλια