"Η εμπιστοσύνη δεν έχει χρώμα, έχει ουσία".
Μόνο όσοι περνούν δυσκολίες στη ζωή τους μπορούν να εκφραστούν μέσα από τη ραπ; Κατά την γνώμη σου υπάρχει χώρος στη σκηνή για τους καλοζωισμένους;
Αν ο μάγκας είναι σωστός γιατί να μην αράζει μαζί μας; Tο θέμα είναι να είναι απλά αυτός που βλέπουμε και είναι, το που μένει στη τελική μπορεί να είναι οικογενειακό ή προσωπικό του θέμα.
Στο «Όποιος φοβάται να κοιμάται» κάπου λες: «Ενοχλημένοι σε παρενοχλούν χωρίς ενοχές». Είναι ένας στίχος για όσους είναι ενοχλημένοι μόνο και μόνο από την παρουσία των άλλων δίπλα τους χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος; Σε ποιους αναφέρεσαι;
Υπάρχουν σχετικοί άνθρωποι που είναι ενοχλημένοι από τις πράξεις της κυβέρνησης μάλλον, της γραφειοκρατίας, της αστυνομοκρατίας ή από αυτό που έχουν στο νου τους και ούτω καθεξής με το στόρι του. Ωστόσο υπάρχουν οι ίδιοι τύποι που ξεχνάνε τα προβλήματα τους είτε ρίχνοντας αυτά σε σένα, είτε πειράζοντας εσένα λεκτικά ή σωματικά, χωρίς κάποια ενοχή μέσα τους και μπροστά στο δικό τους πρόβλημα.
Γνωρίζεις καλά την Κυψέλη. Από την εμπειρία σου μέχρι σήμερα στην περιοχή, πως είναι οι σχέσεις ανάμεσα στους Έλληνες και τους μετανάστες;
Φίλους μετανάστες είχα και από τη περιοχή που γεννήθηκα που είναι η Αμπελόκηποι. Όταν μετακόμισα στη Κυψέλη ο πρώτος φίλος που είχα στο σχολείο ήταν ‘Έλληνας, που η γνωριμία μας έγινε από έναν φίλο-γνωστό που είχα στο δημοτικό και ήτανε Νιγηριανός. Φίλοι μου ‘Έλληνες ενδιαφερόντουσαν να μάθουν και είχανε απορίες περί τα ήθη και έθιμα μας. Γούσταραν που μαθαίνανε κάτι καινούργιο, βλέπανε άμεσα κιόλας ότι οι αφρικάνικες οικογένειες είχαν την πίστη στο Θεό και τη πειθαρχεία σε μεγάλο βαθμό. Έτσι καταλαβαίνανε, μπορεί και άμεσα, πόσο βαριά του κάθετε στο να σου τι παίξει την καλή ή και την ανάποδη . Οι σχέσεις μας μπορούσε να γίνει ακόμη πιο δυνατή από τη σχέση μεταξύ των ντόπιων, το βλέπουμε και σε τωρινούς γάμους πια. Η εμπιστοσύνη δεν έχει χρώμα, έχει ουσία.
Έχεις βιώσει ρατσισμό όσο ζεις στην Αθήνα;
Έχεις δει μέχρι τώρα παιδί δεύτερης γενιάς να είναι δημόσιος υπάλληλος ή βουλευτής ? Χεχεχε. Στην Αθήνα ο ρατσισμός έχει πολλές σημασίες. Από τον ταρίφα που νομίζει ότι έχει τους δρόμους στα χέρια του έως το ξυλοδαρμό και το θάνατο για λόγους πολιτικούς. Φυλετικό ρατσισμό έχω ζήσει γιατί έχω γεννηθεί εδώ και ήταν μέρος της ζωής μου. Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά ρατσισμού είναι από τα δημόσια γραφεία και αυτά που ζει ένας Έλληνας της γενιάς μου που διάβασε, και είδε παραπάνω πράγματα και καταστάσεις στους δρόμους της Αθήνας .
Δώσε μου τρεις καλούς λόγους για να ακούσει και να αγοράσει κάποιος την πρώτη σου δουλειά, το «Ακούγοντας και μαθαίνοντας»;
1.
Ειναι ο πρώτος μου ολοκληρωμένος και προσεγμένος δίσκος ,είναι το πρώτο επίσημο release(digital & βινύλιο ) από την οικογένεια του 307 Squad. Οι στίχοι προέρχονται από καταστάσεις ενός ΑφροΕλλήνα που ζει, άκουσε και έμαθε την Αθήνα από τα δικά του μάτια και αυτιά.
2.
Μουσικά θα ακούσεις έναν νέο ήχο, πρωτότυπο ως προς τη σύνθεση(Beat) των κομματιών, έχει την δική του ταυτότητα, το δικό του χαρακτήρα γιατί φροντίσαμε να είναι διαφορετικό από κάθε άλλο Χιπ-χοπ δίσκο που χει βγει μέχρι τώρα στη Ελληνικη Χιπ-Χοπ σκηνή.
3.
Είναι το African flavor δίσκος στη νεοελληνική γλώσσα για τη τωρινή και μεταγενέστερη γενιά. Θα ακούσεις νέο μπάσιμο στην ερμηνεία ,να χορεύεις στο ρυθμό, σύγχρονες και αργκό, σε ατάκες και στίχους που θα σε κάνουν πρώτα να χαρείς, να γελάσεις, και ύστερα να τα σκεφτείς στη δεύτερη φορά.
(«γιατί άμα ακούσεις θα μάθεις» - kay-en ||beat maker 307 Squad)
Ο Νέγρος του Μοριά και το 307 Squad δημιούργησαν ένα βίντεο με αφορμή την κυκλοφορία του "Ακούγοντας και Μαθαίνοντας"και την συνέντευξη τους στο LIFO.gr :
Στους αγαπημένους σου καλλιτέχνες αναφέρεις τον Bob Marley, τον Καζαντζίδη και τον Βαμβακάρη. Τι είναι αυτό που θαυμάζεις στον καθένα ξεχωριστά; Έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους;
Για τον Μπόμπ Μάρλεϋ: Πρώτα από όλα μου τον έβαζε ο πατέρας και τον ακούγαμε στο αμάξι, στο σπίτι και ήταν γενικά παρόν στα αυτιά μου ο Μάρλεϋ. Στα δεκαεπτά μου και χάρις σε κάποια CD(σχεδόν όλα) που είχε ο πατριός μου ξανάκουσα τον Μπόμπ Μάρλευ, και κατάλαβα αμέσως το μήνυμα του(αγάπη ,σεβασμό ,χορό από μένα). Από τότε ξανάρχισα να μπαίνω στο τροχό να ξανακούσω το Μαρλευ και να διαβάσω το κίνημα των Rastafari, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι είμαι ρασταφαριανός αλλά σέβομαι τις αρχές τους.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ο καλλιτέχνης που τραγουδούσε και έβγαινε αυτή η βαριά φωνή που μίλαγε για τους ανθρώπους στη ξενιτιά, τι πέρασαν για να φτάσουν μέχρι εκεί που είναι, για το αναγκαίο ταξίδι, για τους τότε λόγους(εφηβεία ,πόλεμος κ.α). Άκουγες στίχους από έναν καλλιτέχνη που ανέφερε τη σχέση μεταξύ μάνας και παιδιού. Αρκετές φορές τα άκουγα σε κομμάτια του μέχρι σε ερωτικά. Φώναζε τον άνθρωπο που τον έφερε στη ζωή να ακούει τι περνάει, για τη σχέση μεταξύ φίλων και πάνω από όλα έβγαζε το πόνο του, σε τραγούδια που στα αυτιά σου τα μετάφραζε ως αγνή μελωδία. Πιάνεις τι λέω;
Για τον Μάρκο Βαμβακάρη. Ήτανε μόρτης. Μπορούσε άνετα να φτιάξει ένα κομμάτι απ το μηδέν. Έπαιζε το μπουζούκι του και έδινε. Ήταν μέσα στη τετράς, η ξακουστή του Πειραιώς( Δελιάς ,Μπάτης , Παγιουμτζής), που για μένα ήταν το πιο αληθινό swag συγκρότημα που έχω μάθει και ακούσει ξεχωριστά το καθένα στην Ελλάδα. Οι στίχοι του Βαμβακάρη για μένα μιλάνε: Για το τρόπο που περνά καλά με τους μάγκες του, το πάθος του προς τις γυναίκες, για το όταν τσακώνει τον ναργιλέ του, τα πολιτικά του μηνύματα και για την απληστία των ανθρώπων. Καθώς ο Βαμβακάρης είχε περάσει μεγάλη φτώχεια άρα πιστεύω θα είδε και θα έμαθε. Ήταν σεβαστός ρεμπέτης και γουστάρω ιδιαίτερα και πάλι ξαναλέω τους στίχους του προς στις αμόρε καταστάσεις που πέρναγε, γιατί παίζει να ήτανε μεγάλος player ο μάγκας.
Θυμάμαι ότι άκουγα τον Μάρλεϋ , τον Καζαντζίδη και ρεμπέτικα σε μια playlist όταν έβγαλα το ψευδώνυμο μου χεχεχεχ , να ένα πολύ κοινό μεταξύ τους .
Διαβάζω για την δουλειά σου θετικά και αρνητικά σχόλια χρηστών στο youtube. Όμως όλοι έχουν πάθει την πλάκα τους με αυτό το «άρρωστο» beat όπως το αποκαλούν στο «Δεν έχουν style». Πως σου ήρθε να βάλεις κλαρίνο; Έχεις ακούσει κομμάτια του Γιώργου Μάγκα;
Στην Ελλάδα γενικά το ραπ είναι πολύ στατικό και αυτό ξεκινάει από τους beat makers που σαμπλάρουν Αμερικάνικους ήχους και προσπαθούν κατά κάποιο τρόπο να απομιμηθούν τις Νεοϋορκέζικες παραγωγές των 90’s. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λειτουργεί το ραπ, άσχετα που τώρα κάτι πάει να αλλάξει. Είναι διπλά ειρωνικό σε φάση αυτό το beat γιατί, ενώ όλοι κόβουν Αμερικάνικους ¨ξένους¨ κατά κάποιο τρόπο ήχους, με ένα αποτέλεσμα στατικό που ανακυκλώνεται εδώ και πόσα χρόνια στην Ελλάδα, εγώ προσπάθησα να πάρω ¨ντόπιους¨ ήχους και να τους βάλω σε παραγωγή που θα χει μοντέρνα βάση και θα είναι πιο κοντά στον «ντόπιο ήχο» παρόλο που είναι 100% βρωμιά και chopped.
(Απάντηση του Los X –beat maker του “Δεν Έχουν Style”-μέλος 307 Squad )
Σε ένα βίντεο κλιπ σου είδα ένα νυχτερινό πλάνο της Ακρόπολης, σε μια συνέντευξη σου αναφέρθηκες στον Καποδίστρια, το όνομα σου είναι εμπνευσμένο από τον Κολοκοτρώνη. Πως γεννήθηκε αυτή η αγάπη σου για τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική ιστορία;
Απ' τα νεότερα μου χρόνια- απo τη τρίτη δημοτικού χάρις στη κυρία Πάολα, μια Ελληνό-Ιταλίδα δασκάλα στο διαπολιτισμικό σχολείο που «πάγαινα» μικρός και μας δίδαξε τότε την ιστορία που είχε μέσα τους μαχητές & τους κλέφτες και αμαρτωλούς του 21’. Μου άρεσε όταν έμαθα επίσης για τους Αρχαίους πολιτισμούς και την ιστορία της. Για παράδειγμα μου άρεσε η Οδύσσεια ,ο Αίσωπος, ο μινωικός πολιτισμός, γιατί αγαπώ και τη Κρήτη ως νησί ,τον Ηρακλή, τους 12 Θεούς του Ολύμπου. Μου άρεσε που ο Δίας εκτός του ότι ήταν ο Μάν της υπόθεσης, έβλεπες και τον ανθρώπινο χαρακτήρα πάνω σε αυτόν. Για παράδειγμα το ότι ήταν γυναικάς παρόλο που ήταν με την Ήρα κατά τους μύθους τότε. Αν μας αναστατώνει τώρα η Ευρώπη, φανταστείτε τι έκανε τότε ο Δίας στην Ευρώπη. Ταύρος.
Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας μια πολύ καλή και αν γίνεται μια άσχημη εμπειρία που έχεις ζήσει στην Αθήνα.
Μόνο τις καλές θυμάμαι …. Θυμάμαι όταν ανοίγαμε μια συναυλία για το 12ο πίθηκο είχα σκάσει με το κολλητό μου από εποχές σχολειού επίσης 2ης γενιάς , είχαμε 1 CD- 2 tracks. Εμείς τώρα οι φρέσκοι της φάσης όλης , στο πρώτο τραγούδι του ψηφιακού δίσκου ΜΠΑΜ πήραμε φωτιά έτσι ξαφνικά, ο Evan Sbk dj στα decks πίσω. Η πρώτη παραγωγή ξεκίνησε με beat του Εισβολέα που μου είχε δώσει και το είχα κάνει μίξη με μια παραγωγή από το νέο δίσκο πού βγάζουμε με τον Evan.
Εκεί που μπαίνει και η δεύτερη παραγωγή απο το ίδιο κομμάτι, άρχιζα να χορεύω σαν να μην υπήρχε αύριο, λέξη και ανάσες , κομπλέ! Στο δεύτερο τραγούδι που λέγεται «γουστάρω μάγκα μου(να τραγουδώ)» (Evan Sbk) μπαίνει η παραγωγή και λέω «θέλω τα χέρια ψηλά /δεξιά και αριστερά / για το Νέγρο Του Μοριά ΛΕΜΕ», και είδα με το κολλητό μου σχεδόν όλους σε ένα μεγάλο χώρο συναυλίας να κουνάνε τα χέρια τους δεξιά και αριστερά πάνω στη γκρούβα του beat, χωρίς να ξέρουν καν ποιοι είμαστε, και έβλεπα ένα κύμα από χέρια να γκρουβάρει πάνω στο ρυθμό.
Τρελό !!
Ένα top5 με καλλιτέχνες της hip hop που αγάπησες την τελευταία χρονιά;
1.Freddie Gibbs
2.Styles P
3.Sean Price
4.Alchemist (παραγωγός)
5.Όλους τους Black Hippy (Hip-Hop Group) , ειναι κ.α ..
Στείλε ένα μήνυμα στους αναγνώστες του LIFO.gr
Η ζωή σου επιφυλάσσει πολλά ,επομένως αν δε θες να αποτύχεις άκου για να μαθαίνεις, τσιλιάρισε να δεις και οι πράξεις που κάνεις να σου αποδίδουν κάτι συν (+) ...
σχόλια