Διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο πριν λίγο καιρό για το τι θεωρείται σήμερα το «όπιο του λαού». Το περιοδικό προσπαθούσε να βρει νέες απαντήσεις στο ζήτημα που είχε για βάλει για πρώτη φορά ο Κάρλ Μάρξ, με τη γνωστή ρήση «Η θρησκεία είναι το όποιο του λαού». Ένας από την ομάδα των συντακτών που είχε κληθεί να γράψει για το θέμα υποστήριζε ότι το φαγητό είναι σήμερα το όπιο του λαού(Τα άλλα ήταν: Τα παιδιά μας, ο θαλασσινός αέρας, το ίντερνετ, τα celebrity και τα επώνυμα ρούχα).
"Καθώς η μεσαία τάξη των χαμηλών εισοδημάτων αυξάνει την ποσότητα του φαγητού χωρίς να ενδιαφέρεται για την ποιότητα, τα ανώτερα εισοδήματα αναζητούν την ποιότητα στο φαγητό και τις μικρές ποσότητες. Η μεσαία τάξη καλύπτει το κενό της γεμίζοντας το στομάχι της με junk food. Οι άνθρωποι των χαμηλών εισοδημάτων πεθαίνουν αρκετές φορές από ασθένειες που σχετίζονται με την κακή διατροφή. Αυτοί που προσέχουν την διατροφή τους είναι αυτοί που δεν έχουν οικονομικά προβλήματα." έγραφε.
Θυμήθηκα αυτό το άρθρο βλέποντας αυτά τα σκίτσα του Ιταλού εικονογράφου Alexsandro Palombo. Μετέτρεψε όλα τα fashion icons της μόδας του σήμερα σε χοντρούς ανθρώπους. Και για λίγο τους έκανε πιο οικείους, λιγότερο απόμακρους, πιο κοντά σε εμάς. Οι εικόνες μπορεί να χαρακτηριστούν από κάποιους «αστείες και εξωπραγματικές». Είναι. Δεν υπάρχουν «γεματούλες με πιασίματα» διευθύντριες της «Vogue». Πρέπει να πουλάς μέσω του εαυτού σου την εικόνα που οι άλλοι θέλεις να αγοράσουν στο περίπτερο. Δεν γίνεται να πέφτει η κοιλιά σου στο πάτωμα και να είσαι ο Tom Ford, όσο καλός σχεδιαστής και να είσαι. Το παραμύθι πουλιέται καλύτερα όταν ο ίδιος είσαι κινητή διαφήμιση των ρούχων σου.
Όσο και να μιλάει ο κόσμος της μόδας για το «τέλος των ανορεκτικών μοντέλων» η αλήθεια τους παραμένει δεκαετίες τώρα η ίδια: Τα επώνυμα ρούχα πέφτουν ωραία στους πολύ αδύνατους. Και οι ίδιοι είναι εδώ για να το αποδείξουν.
Ακολουθούν οι εικόνες του Palombo. «Πέθανα» με την Donatella. «Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια!»:
σχόλια