Στην αρχή υπήρχε ο «ξύλινος» πολιτικός λόγος. Οι πολιτικοί έλεγαν τις ίδιες εκφράσεις κλισέ και τα περιοδικά της εποχής είχαν άρθρα με θέματα «Ο ξύλινος λόγος των πολιτικών και 10 φράσεις που δεν αντέχουμε να ξανακούσουμε». Τα χρόνια πέρασαν και ο «ξύλινος» λόγος άρχισε να δίνει τη θέση του στα αποφθέγματα. Οι βουλευτές ανέβαιναν στο βήμα της Βουλής και όταν δεν είχαν τι να πουν, τα λόγια κάποιου άλλου τους έβγαζαν από την δύσκολη θέση. Τότε πολλά κόκαλα υποθέτω θα έτριξαν (σ.σ όπως κάποιοι υποθέτουν ότι τα ζώδια ορίζουν τη ζωή μας και εγώ μπορώ να υποθέσω ότι θέλω), φαντάσματα συγγραφέων θα βγήκαν από τους τάφους τους σε μια προσπάθεια να διαμαρτυρηθούν (ποιος ακούει όμως τα φαντάσματα;) και τα βιβλιαράκια τσέπης με τίτλους όπως «τα 100 καλύτερα αποφθέγματα για να εντυπωσιάσεις τους άλλους» είναι σίγουρο ότι θα ήταν best seller ανάμεσα στους 300 της Βουλής.
Κάποια στιγμή, με την έκρηξη της τεχνολογίας εμφανίστηκαν και οι αγγλικές λέξεις. Οι βουλευτές αισθάνθηκαν την ανάγκη να είναι μοντέρνοι με την χρήση αγγλικών λέξεων. Και ενώ με κομμένη την ανάσα περιμέναμε τον άνθρωπο που θα ανέβαινε πάνω στο βήμα και θα έλεγε LOL, ως απάντηση στα λόγια κάποιου άλλου, ξέσπασε η κρίση. Και τότε όλα πάγωσαν στον πολιτικό λόγο.
Έπρεπε να γεννηθεί κάτι άλλο μέσα στα δακρυγόνα και τις μούντζες του λαού. Και γεννήθηκε ένας πολιτικός λόγος εμπνευσμένος, από την εθνική μας ταυτότητα και την φαντασία του εκάστοτε πολιτικού. Ένας λόγος γλαφυρός σαν να ακούς κάθε φορά το σπασίκλα της τάξης να απαντάει στην ερώτηση της φιλολόγου. Ένας λόγος που απαντά στην ερώτηση «τι συμβαίνει διάβολε;» των πολιτών αυτής της χώρας με ένα «Αυτό που συμβαίνει δεν μπορώ να σου πω τι είναι, αλλά μπορώ να σου πω ΣΑΝ τι είναι». Ο λόγος όπου τα πράγματα λέγονται με μια παρομοίωση.
Νικητής και σε αυτό τον τομέα ο πρωθυπουργός της χώρας. Μας παρομοιάζει σήμερα με μαραθωνοδρόμους που πρέπει να τρέξουμε τον μαραθώνιο. Πρέπει να έχουμε καρδιά και αντοχές όπως είπε. Την προηγούμενη φορά θα αντέχαμε επειδή είμαστε Έλληνες. Σήμερα μας λέει ότι είμαστε μαραθωνοδρόμοι και θα τρέχουμε με την καρδιά μας. Αύριο; Πιθανόν να είμαστε «λαβωμένοι μαχητές που πρέπει να συνεχίσουμε στην μάχη που δίνουμε για τα ωραία ιδανικά μας». Ποιος ξέρει;
Φοβάμαι ότι το πρόβλημα των πολιτικών είναι ότι ζουν εκτός πραγματικότητας. Αυτό μεταφέρεται και στον λόγο τους. Όποιος ζει την πραγματικότητα, μιλάει απλά και χωρίς περιστροφές. Έτσι και αλλιώς η αλήθεια θα φανεί, τι το κουράζεις;
Ξύλινη γλώσσα, αποφθέγματα, «μοντέρνα» αγγλικά και λυρισμοί ας μείνουν καλύτερα για τις συνεστιάσεις που οργανώνουν. Εκεί βέβαια θα πάει το «έλα ρε μαλάκα» και η μπουρδολογία σύννεφο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Άνθρωποι είναι και αυτοί.
σχόλια