Rock

(άλλων εποχών)

Πάτι Σμιθ

«Η ζωή μου με τον Ρόμπερτ Μαλθορπ»

Η Πάτι , όμως τα έχει ζήσει όλα αυτά ,όπως και την πείνα και την περιπλάνηση από σπίτι σε σπίτι για να φιλοξενηθούν για μια νύχτα. Την αμηχανία της όταν ο Άλεν Γκίνσμπεργκ την περνάει για ένα όμορφο αγόρι και την κερνάει ένα σάντουιτς .Την οργή όταν οι μοδάτοι ακόλουθοι του Γουόρχολ , στο Factory, την κοροϊδεύουν για τα χίπικα μαλλιά της , λέγοντας της «θυμίζεις την Τζοάν Μπαέζ είσαι και εσύ μια φολκ τραγουδίστρια διαμαρτυρίας;»

…………………………………………………………………………………………

«To Chelsea ήταν σαν ένα κουκλόσπιτο στη Ζώνη του Λυκόφωτος , ένα μικρό αυτόνομο σύμπαν», το περιγράφει.

Στο μπαρ δίπλα στο λόμπι , το El Quixote , έπιναν ο Τζίμι Χέντριξ , η Τζάνις Τζόπλιν και Γκρέις Σλικ στις θέσεις που κάποτε καταλάμβαναν οι Ντίλαν Τόμας και ο Ευγένιος ΄Ο Νίλ. «Πληρώναμε αρκετά λεφτά για το ξενοδοχείο»διηγείται η Πάτι , «οπότε τρώγαμε ελάχιστα ζούσαμε ψήνοντας τοστ με τυρί στο δωμάτιο .Όμως το μέρος ήταν γεμάτο Ιστορία .Το διπλανό μας δωμάτιο ήταν αυτό που έμενε κάποτε ο Ντίλαν Τόμας .Υπήρχαν φήμες ότι στο υπόγειο του ακόμα μούχλιαζαν οι ξεχασμένες αποσκευές του Όσκαρ Ουάιλντ.Αγαπούσα αυτό το μέρος διατηρούσε ακόμα μια φθαρμένη κομψότητα.

Κείμενο:Δημήτρης Αναστασόπουλος ,Ελευθεροτυπία 13/2/10,από την free έκδοση της περασμένης Πέμπτης  

Rock Guru

Για την γνωριμία με τον Nick Cave

Πρώτη φορά που συνάντησα τον Nick Cave ήταν όταν πήγα να τον παραλάβω από το αεροδρόμιο για τη συναυλία. Πήγα να του συστηθώ δίνοντας το χέρι μου για μια χειραψία και αυτός το παίρνει και μου χώνει μια δαγκωνιά. Τρελός τελείως . Είχε μαζί του και δύο γκόμενες που είχε γνωρίσει στο αεροπλάνο και ήθελε να τις φέρει μαζί του στο ξενοδοχείο .Τότε είχε μια Φιλιππινέζα Μάνατζερ τη Μινού , η οποία τα πήρε πολύ  μαζί του και του έβαλε χοντρό χέρι. Αυτός τσαντίστηκε και έφυγε στο ξενοδοχείο , αλλά δεν ήξερε που να πάει και γύρναγε στους δρόμους της Αθήνας , από ότι μας έλεγε μετά.Έμπαινε σε λεωφορεία και σε τρόλει αλλά τον πετάγανε έξω επειδή , δεν είχε λεφτά να πληρώσει εισιτήριο , μέχρι που μια άγνωστη κυρία του έδωσε το αντίτιμο και κάπως έτσι την άλλη μέρα πια κατάφερε να έρθει στο ξενοδοχείο Ακροπόλ στις γραμμές του τρένου .Υπάρχει ακόμα νομίζω  

Για το Ρόδον

Τι να θυμηθώ από το Ρόδον ;To σεξ στην κουζίνα! Μετά από τις συναυλίες μέναμε 4-5 άτομα μέχρι το πρωί ή ακόμα και για δύο μέρες στην σειρά. Γινόταν εθιμοτυπικά πια :έφευγε και ο τελευταίος σεκιουριτάς , μας έκλεινε το μάτι και ήταν η ώρα για να ξεκινήσει το πάρτι

Από την συνέντευξη του Χρήστου Δασκαλόπουλου στην Μερόπη Κοκκίνη για την  lifo της περασμένης εβδομάδας

(Το κείμενο της Ελευθεροτυπίας έγινε με αφορμή την κυκλοφορία του αυτοβιογραφικού βιβλίου Just Kids.Θυμάμαι είχα δει  την Πάτι Σμιθ σε ένα Rockwave.Μια από τις δυνατές στιγμές του live ήταν η απαγγελία ενός ποιήματος .Το κοινό σιωπηλό  την παρακολουθούσε. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Και μετά ιδρώτας .Μας έκανε ότι ήθελε

 Στο κείμενο της Ελευθεροτυπίας βλέπω την κλασσική φωτογραφία για το Horses , με την μαύρη  γραβάτα και το άσπρο πουκάμισο και σκέφτομαι  τι κακές αντιγραφές  αυτής της εικόνας κυκλοφόρησαν στα περιοδικά για δεκαετίες.

Η συνέντευξη του Δασκαλόπουλου στην lifo ήταν από τις

καλύτερες που έχω διαβάσει , γιατί ο άνθρωπος έζησε  πράγματα και είχε να πει πράγματα .Μου άρεσε και το όλο στήσιμο των σελίδων. Πραγματικά δεν θα με ενδιέφερε καθόλου να δω τωρινές φωτογραφίες του  συγκεκριμένου στο σαλονάκι του σπιτιού του. Η φωτογραφία στην μηχανή με τη Lydia Lunch και την Kim Gordon  των Sonic Youth όπως και το χειρόγραφο του Cave δίνουν πολύ καλύτερα το κλίμα  εκείνης της εποχής , γιατί αυτό είναι και το ζητούμενο. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι τη συνέντευξη πήρε η Μερόπη Κοκκίνη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις ανταποκρίσεις από τα Οινόφυτα  στο 01;Ως αναγνώστης και των δυο εντύπων θεωρώ ότι δημοσιογραφικά περνάει την ωριμότερη και καλύτερη φάση της ως τώρα.)

Απαραίτητη σημείωση

Τα σχόλια για την lifo και την δημοσιογράφο να μην θεωρηθούν γλείψιμο

Υ. Γ

Καλό Σαββατοκύριακο