Ας φυσά τώρα !
«Παιδιά είχα ένα χαρτί με ερωτήσεις αλλά το πέταξα πριν έρθω»λέω στους Στέρεο Νόβα που κάθονται γύρω μου. Στο δωμάτιο δεν ακούγεται μουσική.
Οι λέξεις βγαίνουν προσεκτικά από τα στόματα τους. Πάντα οι Στέρεο Νόβα ήταν προσεκτικοί.
Σιγά-σιγά , όμως αρχίζουν να ανοίγονται μιλάνε για τις σκέψεις που κάνουν για την μουσική τους , για τις νέες εικόνες που έχουν μαζέψει μέσα της, τις νέες ιδέες τους , τη νέα δύναμη που τους ωθεί να φανερωθούν περισσότερο, όχι στον κόσμο , αλλά στους ίδιους τους εαυτούς τους. «Και τι θα ολοκληρωθεί μέσα μας μόλις αυτή η περιπέτεια τελειώσει ;» τους ρωτάω. «Τίποτα δεν ολοκληρώνεται.
Μπορεί να έχουμε κάνει και μαλακίες για να φτάσουμε εκεί που είμαστε τώρα , πάντως λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή μας» μου απαντάει ο Κωνσταντίνος.
«Λίγο το λες εσύ ;» τον διακόπτω.
«Ένας νέος στην Ελλάδα , όταν ακούει το όνομα Στέρεο Νόβα , έχει στο μυαλό του τρία πετυχημένα παιδιά που παίζουν τη μουσική που τους αρέσει , κάνουν πολλές συναυλίες , ζουν μια ζωή άνετη κι έχουν γίνει πλούσιοι από τους δίσκους που πουλάνε»
«Μας το έχουν πει κι εμάς» λέει ο Μιχάλης. «Αυτό όμως που ακούνε ρε γαμώτο από τους δίσκους δεν το καταλαβαίνουν ;Δείχνει , μήπως , ότι ζούμε μια ζωή άνετη ;
Ναι κερδίσαμε , κάποια χρήματα. Αλλά αυτό μας βοήθησε στο να αγοράσουμε κάποια καινούρια όργανα και μηχανήματα .
Τίποτα , παραπάνω. Και πάλι , αν κερδίζαμε πολλά χρήματα θα φτιάχναμε ένα καλό στούντιο. Πάλι στην μουσική θα τα ρίχναμε. Δεν θα τρέχαμε να αγοράσουμε σπίτια και αυτοκίνητα
Η δίνη των αναμνήσεων έχει αρχίσει να με παρασέρνει βαθύτερα. Θυμάμαι αυτά τα τρία παιδιά , όταν ακόμα ηχογραφούσαν με ένα τετρακάναλο σε ταράτσες , όταν τα μικρά οργανάκια τους δεν ήταν αρκετά για να ολοκληρώσουν τα ψηφιακά τους όνειρα . Τη χαρά εκείνης της μέρας όταν βγήκαν για ψώνια και αγόρασαν το πρώτο ντραμ - μασίν τους.Την έξαψη της επιτυχίας που έφερε η πρώτη βραδιά στο κατάμεστο Ρόδον. Τη μεθοδικότητα στην τρέλα τους , τα σκηνικά που έστηναν πριν από κάθε εμφάνιση .Θυμάμαι τον Κωνσταντίνο να φοράει περίεργα σκουφιά , να έρχεται στα γραφεία του 01 και να ξεφυλλίζει παλιά περιοδικά , να ξεχνάει τα λόγια στις συναυλίες.
Ακόμα κι αυτές τις δυο φορές που έτυχε να παίζουμε μαζί στο ίδιο μέρος , θυμάμαι την ηρεμία του , τα ανέκδοτα του Μιχάλη και την αφοσίωση του Αντώνη στο κούρδισμα της κιθάρας Τα λόγια του Μιχάλη με βγάζουν από το στιγμιαίο τριπ. «Αν κάποιος δώσει λίγο προσοχή. Θα δει ότι δεν πιστεύουμε στο πρότυπο του σταρ .
Δεν είμαστε τόσο ευτυχισμένοι όσο νομίζει ο κόσμος. Είμαστε εν μέρει δυστυχισμένοι. Και πολύ μόνοι μας . Κι εμείς έχουμε ζηλέψει την αύρα ξένων καλλιτεχνών , αλλά ξέραμε πολύ καλά τι συνέβαινε με κάποιες τρελές σαν τον Smith και τον Morrissey. Στην Ελλάδα δεν μπορεί ένα ποπ συγκρότημα να φτάσει να κάνει όλα αυτά που βλέπουμε να γίνονται έξω» μου απαντάει ο Κωνσταντίνος . «Πόσο πιο μαζικοί θα μπορούσαμε να γίνουμε ;» ρωτάει ο Αντώνης.
«Θα πρέπει να παίζουμε μαλακίες για να πουλάμε 50.000 δίσκους.Και μετά από αυτό τι μας περιμένει ;Τίποτα!»
…………………………………………………………………..«Στη Την δεκαετία του ενενήντα δεν είναι εύκολο να κάνεις φίλους….» σχεδόν μονολογεί ο Κωνσταντίνος .
«Μια φιλία σήμερα είναι το τηλέφωνο και το ραντεβού στο κλαμπ. Οι φίλοι εκεί είναι λιώμα. Ίσως βγαίνουν για να πάνε μαζί μέχρι την πόρτα και μετά χάνονται δεν υπάρχει , ο κίνδυνος , τα ταξίδια οι περιπέτειες , οι μεγάλες κουβέντες και τόσα άλλα πράγματα που θα βιώσεις με τον φίλο σου.
Σήμερα φιλία σημαίνει να γαμάει ο ένας την γκόμενα του φίλου του»
…………………………………………………………………
«Στην μουσική σας έχει αλλάξει κάτι ;»τους ρωτάω και πάλι συγχρονισμένοι και οι τρεις μου απαντούν : «Πάρα πολλά !» «Τώρα είμαστε πιο ελεύθεροι. Κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε . Υπάρχουν δυο τραγούδια με γυναικεία φωνητικά , υπάρχει πολύ περισσότερη μουσική κι εγώ άφησα τα πράγματα να κυλήσουν να χαθούν μέσα στην μουσική .Δεν γράψαμε τραγούδια για να κάνω ραπ και τέτοια.Στο νέο μας υλικό θα κυριαρχήσουν οι λέξεις. Μια περίεργη πρόζα» μου λέει ο Κωνσταντίνος.
Περιοδικό 01, Τεύχος 26, Φεβρουάριος 1996, εξώφυλλο η Μαλβίνα Κάραλη με καρφιά σε χέρια και λαιμό. Κομμάτια από την συνέντευξη των Στέρεο Νόβα στον Γιάννη Παπαιωάνου
Υ.Γ1
Σε ένα μπαράζ αναμνήσεων των τελευταίων ημερών μετά την ανακοίνωση του live τους εντάσσεται και αυτό το κείμενο.
Υ.Γ2
Οι Στέρεο Νόβα έσωσαν κόσμο την δεκαετία του ενενήντα. Κυριολεκτώ.
σχόλια