Ανεβαίνω τις μεγάλες κυλιόμενες σκάλες .Με έχει συνεπάρει η κατάνυξη των ημερών .Κατάνυξη και εδώ .Οι πιστοί με σακούλες .Ανεβοκατεβαίνουν . Οι μάρκες πολλές .Οι θεοί πολλοί .Κοστίζουν όμως .Ψάχνουν την χαμένη νιότη τους φορώντας κάτι που θα τους κάνει να μοιάζουν νέοι. Δώσε μου κάτι καινούριο να πιστέψω σε εμένα έστω για λίγο. Όσο κρατήσει η δική μου Ανάσταση .Δεν με πειράζει .
Καλύτερα «νεκρός» με καινούρια ρούχα για λίγες μέρες παρά «νεκρός» με τα περσινά
Πρωί στο Mall. Ο ήλιος σκάει απ τις τεράστιες τζαμαρίες πάνω στα πρόσωπα μας .Χρακ , χρακ οι πρώτες μου ρυτίδες .Χρακ οι βαθύτερες του διπλανού .Χρακ πιο τσαλακωμένοι λαιμοί . Χρακ πιο πεσμένοι κώλοι. Τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τον ήλιο. Καμία νιότη δεν εξαγοράζεται
Ουφ! Κάθομαι στην γνωστή αλυσίδα φαγητού για να μαζέψω το ναυάγιο της χαμένης μου νιότης. Βλέπω τους πραγματικούς νέους .Όχι την γενιά μου με τα Nike και την αραίωση. Του άλλους .Τους αρυτίδωτους Νηστεύουν όλοι. Το χταπόδι σκαλώνει στον κρίκο της γλώσσαςΛέει το αγόρι με την φράντζα- κουρτίνα «Θα νηστέψω φέτος όλη την Μεγάλη Εβδομάδα».Λέει το κορίτσι με το μαλλί σφηκοφωλιά και το πιο κόκκινο κραγιόν του κόσμου «Εγώ νηστεύω για δέκατη ημέρα!».Μετά κουνάνε τα κεφάλια τους στους ήχους της Pink.
Μεσημέρι στο Mall. Μπαίνω για χάζι στα ρούχα των σκαφάτων . Συγκλονισμένοι και αυτοί από την κρίση .Έχουν ηρεμήσει. Χαιδεύουν απαλά τα πουκάμισα με τα σιελ καρό με το ένα χέρι και με το άλλο κρατούν σακούλες με βιβλία .Ναι το πήρα το μήνυμα .Πρώτα η ψυχή μετά στο σκάφος
Πέφτει το απόγευμα στο Mall .
Ανοίγουν οι πόρτες . Προσγειώνομαι .Σαν να βγαίνω από διαστημόπλοιο .Τα τηλεοπτικά συνεργεία απ έξω. Το πρώτο απ τον 902!Τι θέλετε εσείς εδώ ;Να κατηγορήσετε την καταναλωτική κοινωνία ;Αφήστε μας ήσυχους!Κανείς δεν δίνει σημασία στην μελαχρινή ρεπόρτερ Λίγα βήματα πιο κάτω η ξανθιά ρεπόρτερ του Σταρ. Όλοι πέφτουν πάνω της και μετά γελάνε στην παρέα .
«Ρε βλαμμένο θα γίνουμε ρεζίλι σε όλη την Ελλάδα».Όμως τους αρέσει .
Αθήνα πόλη του Αλμοδοβαρ όλους τους χωνεύεις .
σχόλια