Χθες βράδυ στο Public στο Σύνταγμα έγινε η παρουσίαση του cd Retropolis II με συνθέσεις του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη και του Απόστολου Καλδάρα, διασκευασμένες από τους Empty Frame, Minor Project, Λόλεκ, Λεωνίδα Μαριδάκη, Ηλία Βαμβακούση κ.α. Για το cd θα κάνω ξεχωριστό post, μόλις το ακούσω και το αφομοιώσω, επί της παρούσης όμως έχω να πω πολλά για την εκδήλωση.
Την οποία εκδήλωση άνοιξε με μια σύντομη ομιλία ο Κώστας Τσαούσης, δημοσιογράφος και υπεύθυνος της ολοκαίνουργιας δισκογραφικής με τίτλο M Music, που σκοπεύει να μπει δυναμικά στο παιχνίδι και σε ένα γήπεδο μάλλον χωρίς άλλον αντίπαλο. Πολύ cool τύπος και καθόλου μεγαλόστομος ο Τσαούσης, αναφορικά με ότι πάει να στήσει, κάλεσε στο πάνελ τον στιχουργό Γεράσιμο Ευαγγελάτο, καλλιτεχνικό επιμελητή μαζί με τις Σία Αλοκρίου - Νατάσσα Μαστοράκου του cd Retropolis II.
Ο Ευαγγελάτος αναφέρθηκε φυσικά και στο πρώτο cd της σειράς Retropolis που είχε κυκλοφορήσει πριν μερικά χρόνια και που περιείχε διασκευασμένα παλιά τραγούδια του ελαφρού ρεπερτορίου. Τώρα μίλησε για τις δυσκολίες του εγχειρήματος να βουτήξουν κυριολεκτικά στον ωκεανό του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, παίρνοντας μόνο 11 κομμάτια τριών μαστόρων του είδους. Ευχαρίστησε τις οικογένειες Βαμβακάρη, Τσιτσάνη και Καλδάρα που έδωσαν την έγκριση τους για να βγει ο δίσκος.
Αμέσως μετά το λόγο πήραν κάποιοι δημιουργοί - συμμετέχοντες στην έκδοση. Εδώ ο Νίκος Ξυδάκης, που απλώς παρευρέθηκε στην εκδήλωση, ακούει με προσοχή τον Λόλεκ με το ελαφρώς τραυματισμένο χέρι. Ο Λόλεκ αναφέρθηκε στο ρεμπέτικο που οι ιθύνοντες το θυμούνταν όποτε τους συνέφερε, από τις μπουάτ της Πλάκας μέχρι και τα 90s, ενώ στην ουσία οι ίδιοι το κατέστησαν μουσειακό είδος. Σωστός ο Λόλεκ και όμορφη η διασκευή του στο Ψεύτικος είναι ο ντουνιάς του Μάρκου! Ως εδώ καλά!
Διότι, για την επόμενη μιάμισι ώρα, μόλις πήραν τη θέση τους στο πάνελ ο Γιώργος Μουχταρίδης, ο Δημήτρης Βραχνός και ο Χρήστος Παπαμιχάλης, ακούστηκαν εξοντωτικές κοτσάνες. Και επιχειρηματολογώ, για να μη μιλάω στον αέρα: Πρώτο φάουλ από τον Μουχταρίδη όταν θέλοντας να μας πει πόσο καθοριστική είναι η πορεία ενός δίσκου ή και ενός τραγουδιού από τα ερτζιανά, κατονόμασε τον Vassilikos με το πρόσφατο τσιτσανικό project του. Τον βάζαμε μεσημέρια ή απογεύματα, είπε, δεν αντιδρούσε ο κόσμος και είπαμε να παίζεται τα βράδια, όπου κάτι έκανε...Απορώ πως ο τόσο έμπειρος Μουχταρίδης, διευθυντής στο KOSMOS 93,6 κάποτε, αναφέρθηκε σε συγκεκριμένο καλλιτέχνη, κάτι ολότελα αντιδεοντολογικό από δημοσιογραφικής άποψης. Ας του πει κάποιος πως το cd του Vassilikos παιζόταν τρελά στα beach bars κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που μας πέρασε και το λέω εγώ αυτό που το άκουσα να συμβαίνει με τ'αυτιά μου και που δεν έγραψα και τα καλύτερα σ'αυτό εδώ το blog πριν λίγους μήνες. Μέχρι και στον Γιάννη Αγγελάκα αναφέρθηκε ο Παπαμιχάλης, λέγοντας πάνω - κάτω πως μπορεί να είναι αριστούργημα το τελευταίο άλμπουμ του, αλλά άπαξ και δε μπορεί να παιχτεί από τα ραδιόφωνα είναι καταδικασμένο. Οι λέξεις τώρα είναι δικές μου, εφόσον προσπαθώ να θυμηθώ το τι ακριβώς ακούστηκε.
Αυτό ακόμη που θεώρησα φάουλ και μάλιστα απαράδεκτο είναι όταν ο Βραχνός αναφέρθηκε με κριτική ματιά σε διάφορους καλλιτέχνες του cd για το πόσο είναι ή δεν είναι ραδιοφωνικοί, παρουσία τους κιόλας. Ενώ, ας πούμε, εξήρε τη δουλειά των Minor Project, όταν ρωτήθηκε (από τον Παπαμιχάλη, αν τα λέω καλά) για το αν θα έπαιζε από την εκπομπή του την αγγλόφωνη διασκευή των Empty Frame στον Καλδάρα, απάντησε με ένα όχι. Τώρα γιατί να είναι αντιραδιοφωνικοί οι Empty Frame μ' αυτό που έκαναν, θα σας γελάσω, δεν τους άκουσα ακόμη, πάντως κάτι μου λέει πως πιθανώς να έφτιαξαν την καλύτερη διασκευή μεσ' στο cd. Γενικά, δεν μου άρεσε πως ναι μεν είχαμε απέναντι μας τρεις δυνατούς και γνωστούς ραδιοφωνικούς παραγωγούς, φάνηκε καθαρά όμως η τάση τους να μας δείξουν πως οι ίδιοι ή τα μέσα που αυτοί εκπροσωπούν καθορίζουν την πορεία του τραγουδιού, στην τελική να μας πουν Είσαι τραγουδιάρης και κάνεις δίσκο; Άμα δεν στο παίξει ο ΜΕΛΩΔΙΑ θα μείνει στα αζήτητα. Από πότε ο παραγωγός είχε μεγαλύτερη αξία απ' τον καλλιτέχνη ή ο γκαλερίστας από το ζωγράφο; Μοιραία θυμήθηκα το ελεύθερο πνεύμα που ακούει στο όνομα Δήμος Μούτσης και που όταν ρωτήθηκε κάποτε γιατί συνεργάζεται με τον Οδυσσέα Ιωάννου, ενώ γράφει κι ο ίδιος εξαιρετικούς στίχους, απάντησε με τη φοβερή ατάκα: Μα, δεν το καταλάβατε; Για να παίζει τον δίσκο απ' τον ΜΕΛΩΔΙΑ και να πουλήσει! Βέβαια τον εν λόγω δίσκο ακόμη τον περιμένουμε, λόγω της αναβλητικότητας του Μούτση, ενώ δεν γνωρίζουμε αν τελικά θα περιέχει στίχους δικούς του ή του καλού στιχουργού και ραδιοφωνικού παραγωγού.
Ευτυχώς που πήρε το λόγο η Νατάσσα Μποφίλιου από το κοινό και με αποζημίωσε προσωπικά, με έκανε δηλαδή να μη ζητήσω το μικρόφωνο και βγάλω κάνα λογύδριο κι εγώ που δεν θα άρεσε σε πολλούς από εκεί μέσα. Η πανέξυπνη, λοιπόν, Μποφίλιου, που ένα από τα πιο θετικά χαρακτηριστικά της είναι η συναδελφική αλληλεγγύη, είπε μεταξύ άλλων τις εξής σημαδιακές φράσεις:Ο καλλιτέχνης δεν έχει πια ανάγκη το ραδιόφωνο! Τρομερό! Είχαμε απέναντι μας τρεις ανθρώπους του ραδιοφώνου που θέλανε να μας πείσουν για τη δύναμη του μέσου και τους τη βγήκε με κόκκινη κάρτα η τραγουδίστρια, την οποία έχουν τιμήσει κατά κόρον από αυτά ακριβώς τα μέσα. Μετά το τέλος της εκδήλωσης και με το κεφάλι μου νά'χει γίνει καζάνι, πήρα τον φίλο μου τον Νίκο τον Ξυδάκη και πήγαμε σε ταβέρνα της Πλάκας, όπου θυμηθήκαμε τον Μάνο Χατζιδάκι και τη δική του σχέση με τους καλλιτέχνες και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Το cd Retropolis II να το πάρετε, πάντως! Ήδη ξεχώρισα την ψυχεδελική διασκευή των Χρίστου Θεοδώρου - Βικτωρίας Ταγκούλη στο Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, το πείραγμα των Ηλία Βαμβακούση - Γκωτιέ Βελλισάρη στους Πρωθυπουργούς του Μάρκου και αυτό εδώ το πολύ όμορφο και γλυκόπικρο από τους Minor Project:
Και έπεται συνέχεια! Επιφυλάσσομαι για ένα προσεχές post με κριτική παρουσίαση όλων των διασκευών του Retropolis II.
