''Τα Δήθεν'' κυκλοφόρησαν το 1979 και θα χαρακτηρίζονταν φυσική συνέχεια της θρυλικής ''Εκδίκησης της γυφτιάς'' που είχε προηγηθεί και σημειώσει σαρωτική επιτυχία! Με το ίδιο δημιουργικό team (Νίκος Ξυδάκης στη μουσική, Μανώλης Ρασούλης στους στίχους, Νίκος Παπάζογλου στην ερμηνεία και τους Δημήτρη Κοντογιάννη - Σοφία Διαμαντή ως δευτεραγωνιστές - τραγουδιστές), ο δίσκος περιείχε δεκατρία νεολαϊκά τραγούδια, μεταξύ των οποίων και το ''Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια'' που ο Μάνος Χατζιδάκις είχε ξεχωρίσει σε έναν από τους περίφημους ραδιοφωνικούς διαγωνισμούς του στο τότε Τρίτο Πρόγραμμα.
Υπήρχε ωστόσο ένα τραγούδι, το ''Φίλε αδερφή ψυχή'', που δεν ήταν καθόλου αυτονόητο για την εποχή να θίγει το θέμα της παρενδυτικότητας και της ανδρικής πορνείας.
Ο δημιουργός Νίκος Ξυδάκης θυμάται τον Ρασούλη να του λέει πως έχει γράψει ένα ''περίεργο τραγούδι'', κατόπιν άπειρων συζητήσεων τους για το τι θα μπορούσαν να τραγουδήσουν που δεν είχε σκεφτεί κανείς μέχρι τότε! Μετά από λίγο καιρό βρήκε κάτω απ' την πόρτα του ένα χαρτί με τίτλο ''Αδελφή ψυχή'' και την υποσημείωση ''Αν θες βάζεις μουσική''. Ο Ξυδάκης προχώρησε άμεσα στη μελοποίηση του στιχουργήματος και προέκυψε μία μπαλάντα εν μέσω των λαϊκών τραγουδιών που έγραφαν ασταμάτητα από κοινού. Όταν ο Ρασούλης είδε στην παρτιτούρα την επισήμανση ''Με κιθάρες'' και ρώτησε τον Ξυδάκη ''Γιατί όχι με μπουζούκι;'', αυτός του απάντησε ότι θεωρεί πιο τρυφερό για το θέμα τον κιθαριστικό ήχο.
Ο οριστικός τίτλος του τραγουδιού βασάνισε τους δημιουργούς υπό τον κίνδυνο να το κόψει η λογοκρισία ή να δυσαρεστηθεί η εταιρεία, κάτι που ευτυχώς δε συνέβη ελέω Αλέκου Πατσιφά, του διανοούμενου που βρισκόταν στο τιμόνι της LYRA.
Το σημείο μάλιστα που έλεγε ''Με τη φούστα τη στενή'' υπήρχε η σκέψη εκ μέρους του Ρασούλη να αντικατασταθεί από τη φράση ''Με την πόρπη τη χρυσή''. Ο φόβος φύλαγε τα έρημα, παραδέχεται σήμερα ο Ξυδάκης, μα τελικά το κομμάτι εντάχθηκε στο δίσκο και κυκλοφόρησε κανονικά, περικλείοντας στη λυγμική ερμηνεία του Νίκου Παπάζογλου όλο τον πόνο ενός ετεροφυλόφιλου που το μέγεθος της μοναξιάς του τον κάνει συγγενή - αδελφή ψυχή με τον παλιόφιλο, ο οποίος οδηγήθηκε στο πεζοδρόμιο.
Το τετράστιχο μάλιστα Πάρε απ’ τους άλλους τα φιλιά/ μα δώσε εμένα τα κλειδιά/ μπαίνοντας στα μυστικά σου/ να αλαφρώσει η καρδιά σου θεωρείται και είναι η πλέον συγκινητική στιγμή του εν λόγω τραγουδιού που σχεδόν ''φωνάζει'' ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικού - σεξουαλικού ρατσισμού και σφύζει από αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Αυτά γίνονταν εν έτει 1979, την περίοδο που δεν είχαν κοπάσει οι επαναστατικές συνθηματολογίες της Μεταπολίτευσης...
* Και ένα ανέκδοτο πραγματικό: Την εποχή που βγήκαν ''Η εκδίκηση της γυφτιάς'' και ''Τα Δήθεν'' ο λογιστής της Lyra μπέρδευε τον Ξυδάκη με τον Ρασούλη και το αντίστροφο, όποτε τους έβλεπε. ''Γεια σας, κύριε Ρασούλη'', ''Μα δεν είμαι ο Ρασούλης, ο Ξυδάκης είμαι'' κ.ο.κ. Στο τέλος, έλεγε και στους δύο ''Γεια σας, κύριε...Ρασιδάκη'' και καθάριζε!
σχόλια