Το ντοκιμαντέρ Καλημέρα μέρα (Buen dia dia), από το ομότιτλο τραγούδι του Miguel Abuelo, είναι ένα πορτραίτο του εν λόγω μουσικού, που πρωταγωνίστησε στη rock σκηνή της πατρίδας του, της Αργεντινής, το διάστημα τέλη 1970- αρχές ΄80.
Το είδα πριν τρία χρόνια στις Νύχτες Πρεμιέρας και δεν μπορώ να πω ότι μού άρεσε ιδιαίτερα για πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς, ο Abuelo μού ήταν τελείως άγνωστος, αλλά τσίμπησα απ' το προγραμματάκι του φεστιβάλ, που τον παρουσίαζε ως αναρχικό μποέμ τροβαδούρο, αυθεντικό flaneur, αντιήρωα της μουσικής σκηνής του Μπουένος Άιρες κλπ.
Στην πραγματικότητα, βάσει όσων είδαμε και μάθαμε δηλαδή, επρόκειτο για έναν loser rock performer, ο οποίος πέθανε από AIDS στα 42 του χρόνια και που μπροστά του ο δικός μας Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν...Mick Jagger!
Στην ταινία που ακολουθήθηκε η γραμμική ντοκιμαντερίστικη αφήγηση, για τον καλλιτέχνη μιλούσαν μουσικοί, οι παλιοί του συνοδοιπόροι απ' τα χίπικα χρόνια στο Παρίσι των 60s, η σύζυγος του - junkie και ο μοναχογιός του. Τα σκηνοθετικά ευρήματα των δύο δημιουργών του ντοκιμαντέρ, του Σέρχιο Κονσταντίνο και του Έντ Πίντο, ήταν μια βόλτα στα καφέ του Μπουένος Άιρες, στα στέκια του Abuelo, με τον γιο του, Γκάτο, και η συνάντηση του μ' έναν πουρόκερ- μέλος της μπάντας του μπαμπά που τού θύμιζε τα κατορθώματα τους πίνοντας μπίρες.
Κι έτσι, ενώ στα πρώτα λεπτά η κάμερα μας οδήγησε μέχρι και στο μαιευτήριο που γεννήθηκε ο Αργεντίνος rocker εν έτει 1946, όταν φτάσαμε στο έτος 1988, η ταινία έκλεισε με την ξερή γραπτή πληροφορία ότι o Abuelo πέθανε από μια λοίμωξη που του προξένησε ο ιός του AIDS. Κι άρχισαν όλοι οι θεατές μεσ' στην αίθουσα ν' αναρωτιούνται: Τελικά ήταν ή δεν ήταν gay ο Miguel Abuelo; Κατ' αρχάς, να θυμίσω ότι από την επικίνδυνη ασθένεια δεν απειλούνται μόνο οι ομοφυλόφιλοι, αλλά εξίσου και οι ετεροφυλόφιλοι.
Αυτό που δεν έπιασε η πλειοψηφία των θεατών μέσα στην αίθουσα ήταν η ομοφοβική αγιοποίηση που επιφύλαξαν στο θέμα τους οι δύο σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ, αφού επί μιάμισι ώρα μας περιέγραφαν τις rock ατασθαλίες του με τις θαυμάστριες του, η ολοφάνερη όμως στροφή του στην ομοφυλοφιλία σε μεγάλη σχετικά ηλικία πέρασε κουκουλωμένη με δυο-τρείς φράσεις του στυλ Είχε αρχίσει ν' αλλάζει εμφάνιση ή Γινότανπιο προκλητικός. Κι εμείς εν τω μεταξύ βλέπαμε από υλικό αρχείου τον Abuelo καραχιπαριό στα early 70s και Γλυκειά μου Κούτσι απ' το Χαλκούτσι μια δεκαετία μετά...
Τι να πω, ίσως οι κύριοι Κονσταντίνο-Πίντο να μην ήθελαν να στενοχωρήσουν τη γυναίκα και τον γιό του Abuelo, που συμμετείχαν στο πόνημα τους. Θα είπαν- διότι γνωρίζω καλά πως γυρίζεται ένα ντοκιμαντέρ- είδαμε και πάθαμε να ψήσουμε τη χήρα την πρεζού και τον γιό το βλαμμένο, μην τους βγάλουμε και gay τον άντρα τους, την κολόνα του σπιτιού τους. Έτσι, όμως, δεν κάνεις ντοκιμαντέρ, αλλά στενόμυαλη αγιογραφία, για να μην πω συντηρητική και επικίνδυνη προπαγάνδα.
_______________
Το ντοκιμαντέρ με τίτλο Benjamin Smoke, το όνομα δηλαδή του καλλιτέχνη που είχε ως θέμα, γυριζόταν επί μία δεκαετία από το σκηνοθετικό δίδυμο Jem Cohen-Peter Sillen. Κυκλοφόρησε το 2000, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Smoke σε ηλικία μόλις 39 ετών. Τον Benjamin Smoke τον ξαναθυμήθηκα πρόσφατα από ένα compilation που μου χαρίστηκε και περιείχε τη σύνθεση του, Curtains.
Στο δρόμο που χάραξαν ο Iggy Pop και οι punk πρωτεργάτες, αλλά και ο Tom Waits, ο Benjamin Smoke- κατά κόσμον Robert Dickerson- πρωταγωνίστησε στην underground σκηνή της Ατλάντα των 80s, ιδρύοντας κατά καιρούς πολλά και διαφορετικά μουσικά projects με φοβερά και τρομερά ονόματα, όπως Monroe Is Naked Again, Freedom Puff, The Opal Foxx Quartet.
Από την τελευταία πολυμελή μπάντα, υιοθέτησε το παρατσούκλι Miss Opal Foxx - διόλου παράξενο για έναν καλλιτέχνη που έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 9 ετών ντυμένος κορίτσι.
Με μιαν ερμηνεία που θύμιζε πληγωμένο λιοντάρι, όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά στον Τύπο, ο Smoke άφησε πίσω του λίγες σχετικά, μα εξαιρετικές ηχογραφήσεις και τον μύθο του καταραμένου ομοφυλόφιλου καλλιτέχνη που συνήθιζε να προκαλεί και να προβοκάρει επί σκηνής, τόσο τους συνεργάτες του, όσο και τον εαυτό του τον ίδιο.
Δεν υπήρχε περίπτωση ένας τέτοιος καλλιτέχνης να επιβιώσει ως επαγγελματίας. Κι ας είχε εμφανιστεί στο θρυλικό CBGB's, τότε που κάποιοι τον σύγκριναν με τον Tom Waits. Εθισμένος στα ναρκωτικά, μολύνθηκε από τον ιό του AIDS. Χάθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1999 με κατεστραμμένο συκώτι από ηπατίτιδα τύπου Γ.
Αναζητήστε το cd του με τίτλο The Love that won' t shut up του 1994, πρόκειται για αριστούργημα! Ποιος θυμάται ή, μάλλον, πόσοι γνωρίζουν στη χώρα μας την περίπτωση του Benjamin Smoke, ενός ακόμη σούπερ νόβα μέσα στο διεθνές underground σκηνικό;
