Κάθε σημαντικός συνδικαλιστικός αγώνας έχει τους «ήρωές» του /
στην Ελλάδα, μάλλον από σύμπτωση, όλοι αυτοί οι ήρωες έχουν καταγωγή από Πελοπόννησο /
και δεν είναι το μόνο που τους συνδέει /
από σύμπτωση, επίσης, διαθέτουν έναν αχαλίνωτο τσαμπουκά, που προφανώς τροφοδοτείται από το ταξικό μίσος /
ο «τσαμπουκάς» αυτός σφυρηλατήθηκε χρόνια τώρα σε μπαρουτοκαπνισμένα κομματικά γραφεία (κατά προτίμηση του ΠΑΣΟΚ), όταν τις καλές εποχές οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι τους έδωσαν να καταλάβουν ότι τα πραγματικά αφεντικά είναι οι ίδιοι /
βασιλικότεροι του βασιλέως, εξελίχθηκαν σε κομματικοί τοποτηρητές τρισάθλιων παρασκηνιακών μηχανισμών, αυτόκλητοι διαμεσολαβητές στο αλισβερίσι ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και στους πελάτες της /
η επιρροή τους μεγάλωνε δυσανάλογα με την πραγματική αποστολή τους /
καθόλου τυχαίο, αφού «έτσι το έφερε και η ζωή» κι έγιναν πολύτιμοι κρίκοι σε μια αλυσίδα μικροσυμφερόντων και κομματικής συναλλαγής με πρόσχημα τα δικαιώματα των εργαζομένων /
στην πραγματικότητα, έλεγχαν κομματικά παραμάγαζα, φροντίζοντας να διευρύνουν τους κομματικούς τους στρατούς /
τα τελευταία χρόνια, με τα απανωτά μνημόνια, πολλά από τα προνόμια που εξασφάλισαν στα χρυσά χρόνια της Μεταπολίτευσης (και κυρίως τη δεκαετία της «Αλλαγής») αμφισβητήθηκαν /
η γη άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια τους, η επιρροή τους τρεμόπαιζε στο ξεροβόρι της τρόικας /
η αμφισβήτηση αυτή τους εξαγρίωσε /
έβγαλε στην επιφάνεια τα χειρότερα ένστικτά τους /
για όσους διαθέτουν ελάχιστη μνήμη, θα θυμούνται πως όσα έζησε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης την Κυριακή δεν είναι ούτε πρωτοφανή, ούτε τα χειρότερα που έχουμε δει σε αυτή την πόλη /
θα σας γυρίσω στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν η νόμιμη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (τότε το τρεντ ήταν να τον μισούμε, τώρα είναι να τον λατρεύουμε) επιχείρησε να ιδιωτικοποιήσει τις αστικές συγκοινωνίες /
στο απόγειο των κινητοποιήσεων των συνδικαλιστών της κρατικής ΕΑΣ τότε, εκατομμύρια Έλληνες είδαν έκπληκτοι στις οθόνες τους ιδιώτες οδηγούς των νέων, ιδιωτικοποιημένων λεωφορείων να περιφέρονται γυμνοί στην πλατεία Ομονοίας, καθώς οι συνδικαλιστές της μεραρχίας του αλήστου μνήμης Ανδρέα Κολλά (τότε ΠΑΣΟΚ, σήμερα εξυμνεί τον Αλέξη Τσίπρα) έπαιρναν τα ρούχα των οδηγών ως λάφυρα του αγώνα τους... /
ναι, συμφωνώ η γροθιά είναι πιο άγριο πράγμα, αλλά θυμάμαι την αίσθηση του 1992 με τους γυμνούς οδηγούς της Ομόνοιας ότι πια «τα είχαμε δει όλα» /
αμ, δε! /
γιατί είναι τοις πάσι γνωστό ότι μία από τις πιο σκληρές συντεχνίες αναπτύχθηκε στον Δήμο Αθηναίων /
επίσης, δεν είναι τυχαίο, κατά τη γνώμη μου, ότι ο Καμίνης γίνεται και ξαναγίνεται στόχος, ενώ κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους πιο πολιτισμένους Έλληνες σε πόστο διοικητικής ευθύνης /
τα κάνουν εκεί που (θεωρούν) ότι τους παίρνει /
το μόνο που καταφέρνουν όμως είναι να αποκαλύπτουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο και να καθιστούν τον Καμίνη ακόμα πιο συμπαθή /
δυστυχώς, όλοι αυτοί οι αυτόκλητοι σωτήρες, οι υπερασπιστές συντεχνιακών συμφερόντων, έπαιρναν δύναμη και εξαιτίας της ανοχής που επέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια οι αντίστοιχοι Καμίνηδες /
γιατί, στην πραγματικότητα, ο Καμίνης και ο κάθε Καμίνης μέχρι σήμερα τους φοβόταν /
ας δείξει ο δήμαρχος ότι θα είναι ο πρώτος που δεν τους φοβάται και δεν θα βγει χαμένος.
σχόλια