ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκίνησε το καλοκαίρι και είχα τρελό κέφι , να βγω , να πιω , να γνωρίσω άτομα , να φλερτάρω , να γελάσω , να κάνω γενικότερα τις καφρίλες μου. Το νόημα το έχω χάσει. Ότι ανέφερα παραπάνω δεν μου δημιουργεί ούτε το παραμικρό συναίσθημα χαράς ή ενθουσιασμού. Για πρώτη φορά συνειδητοποιώ ότι δεν έχω φίλους δίπλα μου, δεν ξέρω αν είχα ποτέ. Το βλέπω στα μάτια τους. Τους βαριέμαι και με βαριούνται. Έχουν αλλάξει πλέον τα πράγματα και ειλικρινά το μόνο που θέλω είναι να φύγω και να τελειώσε το κωλόκαλόκαιρο. Δεν περνάω καλά. Δεν με κάνει τίποτα ευτυχισμένο. Νιώθω πως πνίγομαι. Θέλω να κάτσω σπίτι και να μείνω μέσα μέχρι να τελειώσει όλο αυτό. Δεν βρίσκω την χαρά. Αν το έχετε νιώσει μπορείτε να με καταλάβετε. Επίσης νιώθω ο πιο αδιάφορος άνθρωπος του κόσμου. Όπως επίσης ο πιο άσχημος. Σιχάθηκα. Θα τα μαζέψω και θα φύγω.