[Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο]
Ήταν Απρίλιος του '12 όταν ο τότε υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος εμπνεύστηκε τη διάταξη «για τον περιορισμό της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων», οδηγώντας στη διαπόμπευση αρκετές οροθετικές εκδιδόμενες, οι οποίες αφού συνελήφθησαν υπέστησαν υποχρεωτικές εξετάσεις για αφροδίσια και λοιμώδη νοσήματα. Όλα αυτά συνοδευόμενα με από τηλεοράσεως κορόνες περί «υγειονομικής βόμβας» κ.λπ. Όσες πιστοποιήθηκαν ως φορείς HIV, είδαν τα ονόματα και τις φωτογραφίες τους αναρτημένα στην ιστοσελίδα της ΕΛΑΣ καθώς και στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ. Δίχως φυσικά να συνοδεύονται, με την ίδια λογική, από εκείνες των πολυάριθμων ανεύθυνων πελατών τους, που την επομένη είχαν «σπάσει» τα τηλέφωνα τού Ανδρέας Συγγρός. Επρόκειτο, βέβαια, για μια καταφανή παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και του ιατρικού απόρρητου όπως τα γνωρίζουμε. Επιπλέον, η διεθνής εμπειρία λέει ότι η απειλή του στίγματος λειτουργεί ανασταλτικά στην έγκαιρη διάγνωση και την έναρξη αγωγής, ευνοώντας τελικά τόσο την εκδήλωση μιας ασθένειας όσο και τη μετάδοση. Όλα αυτά σε μία χώρα που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια αυξημένα κρούσματα HIV, ειδικά στους τοξικοεξαρτημένους. Χάρη στις εγχώριες και διεθνείς αντιδράσεις που έφτασαν μέχρι τον ΟΗΕ, η διάταξη ατόνησε κι εντέλει καταργήθηκε φέτος τον Μάιο από την πρώην υφυπουργό Φωτεινή Σκοπούλη - είχαν βέβαια προηγηθεί οι δικαστικές αθωώσεις όλων των προσαχθέντων ιερόδουλων, δίχως εννοείται καμία μέριμνα και για την ηθική τους αποκατάσταση.
Δυστυχώς η «νίκη» αποδείχθηκε βραχεία. Προέκυψε, βλέπετε, ανασχηματισμός και υπουργός Υγείας εχρίσθη ο εσχάτως συμπαθής στους νεοφιλελεύθερους κύκλους Άδωνις Γεωργιάδης, πρώτο μέλημα του οποίου ήταν να επαναφέρει άμεσα σε ισχύ την 39Α! Ούτε στον ύπνο του να το έβλεπε δηλαδή. Οργανώσεις, ΜΚΟ και φορείς απάντησαν με δύο συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Υγείας (6 & 12/7). Αντιπροσωπεία συναντήθηκε με την υφυπουργό Ζέτα Μακρή που υποσχέθηκε «αποτελεσματικό και ειλικρινή διάλογο που θα καταλήξει σε κοινώς αποδεκτή πρόταση νόμου ή νέα διάταξη ώστε ούτε να θίγονται ευάλωτες ομάδες, ούτε να απειλείται η δημόσια υγεία». Συμπλήρωσε δε ότι ο υπουργός σκέπτεται επίσης να ανοίξει το θέμα της αδειοδότησης των οίκων ανοχής (ωχ;). Δεν μάθαμε ποτέ βέβαια ούτε κι εξηγήθηκε επαρκώς γιατί τόση βιάση να επαναφέρει την επίμαχη διάταξη εφόσον θα ήταν προσωρινή. Η οποία, ας σημειωθεί, θεωρείται καινοφανής για σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα – αντίστοιχες αυταρχικές διατάξεις είχαν επιχειρήσει στο παρελθόν να περάσουν η χούντα αλλά και η κυβέρνηση Καραμανλή το '77 («περί εξ αφροδισίων νοσημάτων προστασίας και συναφών θεμάτων» ονομαζόταν τότε), προκαλώντας κύμα αντίδρασης εντός κι εκτός Ελλάδας που αφύπνισε συνειδήσεις και οδήγησε, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία του ΑΚΟΕ.
Με τη δεδομένη, οπότε, την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που βιώνουμε, υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως τέτοια μέτρα αποσκοπούν μάλλον στην καταστολή και τον έλεγχο συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων παρά στην προστασία της δημόσιας υγείας, η οποία κινδυνεύει πολύ περισσότερο από τη διαρκή υποβάθμιση και τις γενναίες περικοπές που υφίσταται ελέω μνημονίου παρά από τα εκδιδόμενα άτομα, τα τζάνκια ή τους μετανάστες (για τους τελευταίους, μάλιστα, η διάταξη προβλέπει «εκπόνηση ολοκληρωμένων προγραμμάτων», άσχετα αν τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν η συμβολή τους στη διάδοση λοιμωδών νόσων είναι αρκετά χαμηλή). Μιλάμε, δηλαδή, για δημιουργία κλίματος ηθικού πανικού, καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων ασθενών, απαξίωση του ιατρικού προσωπικού, «ποινικοποίηση» ασθενειών αλλά και βαθιά υποκρισία: πού, πώς και ποιοι θα περιθάλψουν π.χ. έναν μετανάστη εφόσον θεωρείται de facto παράνομος; Και ποιος πολίτης, Έλληνας ή ξένος, θα πάει πρόθυμα να εξεταστεί για τυχόν λοιμώδη νόσο ενθυμούμενος πώς μεταχειρίστηκαν τις οροθετικές γυναίκες; Ποια είναι, τελικά, η «υγειονομική βόμβα»;
«Ζητούμε κοινή υπουργική απόφαση για το πλαίσιο των υγειονομικών ελέγχων. Κατάργηση της διάταξης 39Α και τροποποίηση των νόμων 4075/12 (άρθρο 59) και 3172/03 (άρθρο 20) που στοχοποιούν ειδικά μετανάστες και ζητούντες άσυλο. Αν η χώρα θεωρείται ευάλωτη απέναντι σε μια επιδημία, ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα; Λένε τώρα ότι ετοιμάζουν νέα πρόταση νόμου, που όμως δεν συζητάμε καν αν δεν αιτιολογηθεί η υπάρχουσα. Και δεν μας έχουν κοινοποιήσει καν τις εισηγήσεις Λοβέρδου και ΚΕΕΛΠΝΟ που υποτίθεται ότι δικαιολόγησαν την 39Α », λέει η Μαριαλένα Κλώκα, εκπρόσωπος της Θετικής Φωνής και μέλος της αντιπροσωπείας που την Πέμπτη επισκέπτεται ξανά το υπουργείο Υγείας.
«Οι καταναγκαστικές προσαγωγές και οι υποχρεωτικές εξετάσεις προκαλούν αύξηση και όχι μείωση των κρουσμάτων... Η επιδημία τού AIDS δεν θα τελειώσει δίχως παράλληλη στήριξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων», δήλωσε πρόσφατα από την Μαλαισία όπου διεξαγόταν το Παγκόσμιο Συνέδριο AIDS η τιμημένη με Νόμπελ Φρανσουά Μπαρέ Σινουσί, πρόεδρος της IAS με αφορμή την ελληνική περίπτωση. Διότι ακόμα κι αν η τρομολάγνα διάταξη καταργηθεί οριστικά, ακόμα κι αν το ζητούμενο πλαίσιο ελέγχων αποβεί ιδανικό, το φοβικό αποτύπωμα που αφήνουν τέτοιες ενέργειες και αντιλήψεις στο κοινωνικό σώμα δύσκολα σβήνεται, πόσο μάλλον όταν ανατροφοδοτείται διαρκώς. Και ο φόβος δεν ήταν ποτέ αξιόπιστος σύμμαχος ούτε στον έρωτα ούτε στη ζωή, μήτε και νοείται μια δημοκρατία να στηρίζεται σε αυτόν. Εκτός πια και αναφερόμαστε σε λάθος πολίτευμα.
σχόλια