ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω ένα θέμα...από μικρή ήμουν πολύ καλός άνθρωπος!Από τότε που με θυμάμαι σκιζόμουν για τους άλλους στο όνομα της αγάπης (είτε φιλική είτε ερωτική)ανεχόμουν διάφορα..και γενικά η καλοσύνη μου με κατέστρεφε κατά κάποιον τρόπο.Επίσης εξαιτίας της καλοσύνης...μου δεν ήθελα να επιβαρύνω κανέναν και σε τίποτα με αποτέλεσμα να γίνομαι πρήχτρο στο τέλος(πχ:Αν θέλει κάποιος να με κεράσει εκτός του ότι μπορεί να > για μια ώρα είμαι ικανή να βρω και τον πιο περίεργο τρόπο για να το αποτρέψω με αποτέλεσμα να γίνομαι εκνευριστική ενώ στην ουσία το κίνητρο μου είναι να μην δυσκολέψω αυτόν)!Επιπλέον χάνω και ευκαιρίες στη ζωή μου...με αυτό μου το κουσούρι..(πχ.μια φίλη μου επειδή θέλει να πάμε μαζί διακοπές μου πρότεινε να τις κάνω κάποιες δουλείες...και να με πληρώσει ώστε να τα καταφέρω και να πάμε με την κοινή μας παρέα (στην οποία είναι κ η κολλητή μου και από ότι καταλαβαίνω έχουν κάνει συνομωσία:Ρ)..όμως εγώ αρνήθηκα...γιατί αισθάνομαι πως 1ο το κάνει από λύπηση..2ο δεν θέλω να εκμεταλλευτώ την φιλία μας ή στο μέλλον να της περάσει έστω και σαν σκέψη από το μυαλό με αποτέλεσμα να μου λένε πως είμαι χαζή(ναι ναι έχουν δίκιο:Ρ)!Ξέρω πως από την μια είναι κουτό αλλά από την άλλη έτσι τα σκέφτομαι ρε γμτ:((Τελευταία βέβαια μπορώ να πω πως το έχω μετριάσει όλο αυτό το θεματάκι με την καλοσύνη αλλά..το χω φτάσει στο σημείο που δεν είμαι πια θύμα...στο υπόλοιπο κομμάτι μου βάζω 0!Ελπίζω να μην με κράξετε,για μένα είναι όντως πρόβλημα..και επίσης δεν τρολλάρω(όχι να το πούμε κι αυτό:Ρ).Λύσεις δεν περιμένω...για ψυχολόγο μην μου πείτε τον έχω σκεφτεί αλλά...δεν φτάνουν τα λεφτά Άρη οπότε τσάμπα κόπος μια τέτοια πρόταση...απλά ήθελα να γράψω κάπου το ιδιόρρυθμο αυτό πρόβλημα μου!Υγ:Για όσους δεν κατάλαβαν τίποτα λόγω σύνταξης σορρυ αλλά...βρίσκομαι σε σύγχυση :))