[ Επιμέλεια- Μετάφραση: Άλκηστη Γεωργίου ]
«Δεν είχα ιδέα ότι άνηκα στην κατηγορία 'αδύνατων-χοντρών΄( skinny - fat ) μέχρι να μου το επισημάνει το αγόρι μου. Στην πραγματικότητα, δεν γνώριζα καν ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα..!
Ο Ρώσος φίλος μου είναι από τους τυχερούς που έχουν αυτό το αξιοζήλευτο σώμα, σε σχήμα V: Ευρείς ώμοι, στενή μέση, γραμμωμένα στήθη, και κοιλιακοί κοντά στους οποίους δεν έχει πλησιάσει δείγμα υδατάνθρακα εδώ και χρόνια..
Εγώ από την άλλη, ήμουν ένας επαγγελματίας χορευτής, έκανα γιόγκα, πήγαινα για τρέξιμο, πρόσεχα τι έτρωγα, και ναι, μάλλον κρατιόμουν καλά. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειχνα ΤΟΣΟ ωραίος..
Το στήθος μου ήταν ατροφικό , τα χέρια μου ασχημάτιστα και αδύναμα. Συν τοις άλλοις, ήμουν τριχωτός. Παντού.
Γύρισα στην κρεβατοκάμαρα, σβήνοντας όλα τα φώτα στο σπίτι..»
***
Η τάση των gay ανδρών να τονίζουν την εξωτερική τους εμφάνιση είναι ένα γεγονός δύσκολο να παραβλεφθεί , λέει ο Δρ Duane Duncan, Διευθυντής Ερευνών στο Αυστραλιανό Κέντρο Ερευνών πάνω στο Φύλο, την Υγεία και την Κοινωνία.
Στο άρθρο του «Έξω από την ντουλάπα, και μέσα στο γυμναστήριο,» ο Duncan αναγνωρίζει ότι η εξιδανικευμένη αρρενωπή σωματική διάπλαση είναι "ένα σημαντικό σημείο πολιτιστικής αναφοράς στην κυρίαρχη αναπαράσταση των ομοφυλόφιλων ανδρών, σήμερα."
Προφανώς, πρόκειται για μία παρατήρηση πολιτικά φορτισμένη: Ομοφοβικοί πολιτικοί είναι πανέτοιμοι να προσδώσουν έναν παθολογικό πρόσημο σε τυχόν κοινά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχουν αρκετοί gay άνδρες.
Από την άλλη, διάφοροι ακτιβιστές, που μάχονται για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, πηγαίνουν στο άλλο άκρο αρνούμενοι ολοκληρωτικά το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχουν κοινά στοιχεία συλλογικής ταυτότητας ανάμεσα στους gay άνδρες, ενώ θεωρούν τον όρο « gay lifestyle» άκρως υποτιμητικό.
Αν και η έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί σε αυτόν τον τομέα είναι αρκετά πρόσφατη, ο Brennan υποστηρίζει πως σύμφωνα με την υπάρχουσα βιβλιογραφία οι ομοφυλόφιλοι άνδρες τείνουν – κατά μέσο όρο- να νιώθουν μεγαλύτερη δυσαρέσκεια για το σώμα τους, από τους ετεροφυλόφιλους άνδρες.
Από την άλλη, μία διαφορετική έρευνα υποστηρίζει πως και οι ομοφυλόφιλοι και οι straight άντρες μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες για το σώμα τους, αλλά λόγω των κοινωνικών πιέσεων, οι ετεροφυλόφιλοι άντρες δεν αισθάνονται πολύ άνετα να μιλάμε γι 'αυτό.
Αλλά ενώ μια οριστική απόφαση δεν έχει ακόμη επιτευχθεί, οι σύγχρονες gay τάσεις τείνουν να δικαιώνουν περισσότερο την θεωρία του Brennan.
Πάρτε, για παράδειγμα, το Grindr- ένα application κοινωνικής δικτύωσης, που σας βοηθά να «βρείτε gay, bi curious άντρες».
Το Grindr εμφανίζει μικρές φωτογραφίες των πιθανών καινούριων σας φίλων, ανάλογα με το πόσο κοντά στην περιοχή σας βρίσκονται. Με ένα γρήγορα σκανάρισμα ο χρήστης διαλέγει ανάμεσα από εκατοντάδες φωτογραφίες προσώπων, μυών, δικέφαλων, και κοιλιακών, μέχρι να βρει αυτό που του ταιριάζει καλύτερα..
***
Η τάση να συγχέεται η μυϊκή δύναμη με την αρρενωπότητα είναι διαδεδομένη σε όλη την gay κουλτούρα, σύμφωνα με τον Δρ Murray Drummond.
Στο άρθρο του «Σώματα Ανδρών: Ακούγοντας τους νέους, ομοφυλόφιλους άνδρες,» ο Drummond υποστηρίζει ότι συχνά θεωρούμε δεδομένο ότι η μυϊκή δύναμη σημαίνει τόσο σωματική όσο και συναισθηματική δύναμη.
Στις gay κοινότητες, λέει, οι μύες συμβολίζουν κάτι πολύ συγκεκριμένο: "Μια αίσθηση ελέγχου ... [και] έναν αέρα ανθεκτικότητας"
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές θεωρίες για τους ομοφυλόφιλους και την μυϊκή δύναμη, η καθεμιά λιγότερο πολιτικά ορθή από την άλλη.
Ο Brennan προτείνει μια άποψη την οποία υποστήριξε ο A. Klein σε ένα βιβλίο του, το 1993 με τίτλο Little Big Men:
« Μετά την κρίση του AIDS, λέει, πολλοί ομοφυλόφιλοι άνδρες άρχισαν να συρρέουν στα γυμναστήρια ώστε να αποφύγουν να δείχνουν αδύνατοι και εύθραυστοι, πράγμα το οποίο θα μπορούσε να ληφθεί ως σημάδι ασθένειας.»
Αυτή η προσπάθεια για την επίτευξη ενός αθλητικού σώματος περιγράφεται από Drummond ως μία μορφή «μυϊκής διαμαρτυρίας».
Ένα άλλο κίνητρο για αυτήν την υπερβολική εκγύμναση θα μπορούσε να είναι το εξής: Ένα δυνατό και γυμνασμένο σώμα μπορεί πιο εύκολα να «αποστομώσει» το ομοφοβικό στερεότυπο που θέλει τους gay άνδρες πιο αδύναμους και ασθενέστερους σε σχέση με τους straight ομόλογους τους.
***
Ήμουν 12 χρονών την πρώτη φορά που συνέδεσα την μυϊκότητα με την ομοφυλοφιλία, όταν έπεσε στα χέρια μου μία συλλογή φωτογραφιών ενός καλλιτέχνη που ονομάζεται Tom Bianchi , ο οποίος ειδικεύεται στο ανδρικό γυμνό και την gay erotica.
Τα μοντέλα του είναι κάτι μυώδεις ημίθεοι – που έμοιαζαν πολύ με τον Ρώσο μου..
Σε μία τηλεφωνική συνέντευξη, ο Bianchi μου είπε ότι ελπίζει πως το έργο του χρησιμεύει ώστε να ενθαρρύνει τους ομοφυλόφιλους άνδρες να συνειδητοποιήσουμε τις φυσικές μας δυνατότητες..
Αλλά δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες σε θέση να ανταπεξέλθουν σ τα πρότυπα τιου Bianchi.
Ο Patrick Giles, σε μια κριτική του για τον Bianchi δημοσιευμένη στο Harvard Gay & Lesbian Review, μας το υπενθύμισε: "Τι γίνεται με την κληρονομικότητα και τον σωματότυπο ορισμένων αντρών;"
Ακόμα, ο Giles επισημαίνει, ότι τα χρήματα είναι επίσης ένας παράγοντας.
Ανησυχεί, τέλος, πως η ομορφιά ενεργεί ιεραρχικά στην ομοφυλοφιλική κοινότητα.
"Όσοι έχουν τους πόρους για να «Αδωνο-ποιήσουν» (Adonize ) τα σώματά τους ανταμείβονται με εξουσία και επιρροή στους άλλους.
Όλοι οι άλλοι αποκλείονται - και στη συνέχεια κατηγορούνται ότι δεν προσπαθούν αρκετά σκληρά ώστε να πραγματοποιήσουν όλες τους τις δυνατότητες."
***
Η Ρώσος φίλος μου με έβαλε σε μια αυστηρή δίαιτα, από την πρώτη κιόλας μέρα που ήμασταν μαζί.
Σε πέντε εβδομάδες έχασα 14 κιλά.
Ένα χρόνο αργότερα, έχασα αυτόν.
Το προφανές ερώτημα, όμως, είναι, γιατί επέτρεψα στο αγόρι μου να επηρεάσει το πώς βλέπω το σώμα μου; Η απλούστερη απάντηση είναι ότι δεν ήθελα να τον χάσω.
Αλλά μία πιο σύνθετη απάντηση έχει να κάνει με το μεγαλύτερο κομμάτι της gay κοινότητας:
Το σωματικό ιδεώδες του συντρόφου μου δεν ήταν άγνωστo σε εμένα. Αν μη τι άλλο, ο συγκεκριμένος επαναλάμβανε τα πρότυπα που είχα συναντήσει κι άλλες φορές σε άλλους gay φίλους.
Πρότυπα τα οποία διαιωνίζονται, συχνά, κι από τα MME.
***
σχόλια