Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερος θαυμαστής του Ομπάμα στην Ελλάδα από μένα - και έχω γράψει πολλές φορές για το πόσο εξαιρετικός και πρωτοπόρος ηγέτης είναι.
Με τον πόλεμο στη Συρία όμως -όπως γράφει και η Telegraph- αποδεικνύεται ερασιτέχνης. Ή κλωτσοσκούφι των συμβούλων του.
Πριν λίγες ώρες έκανε μια τεράστια (σε αριθμό λέξεων) δήλωση, ότι η χώρα του "απέδειξε ότι ο Ασάντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα" άλλα όλοι πρέπει να το πιστέψουμε στα σίγουρα, επειδή το είπε η χώρα του. Και ζήτησε απ' το Κονγκρέσο να εγκρίνει την επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία.
Μου θυμίζει κάποιον που έχοντας αποφασίσει να κάνει κάτι (δυσαρεστώντας άλλους) επινοούσε προβλήματα, για να νοιώθει ότι δικαιούται να επέμβει ριζικά - για να κατευνάσει τις τύψεις του. Και ξέρω αρκετούς τέτοιους, προσωπικά.
Ό,τι και να γίνει, οι ΗΠΑ θέλουν να επέμβουν. Έψαχναν δικαιολογία εδώ και καιρό - και τώρα την έχουν, κι ας μην έχουμε πειστεί ακόμα όλοι για το ποιος έριξε τα χημικά.
Ένα μόνο πράγμα, θετικό, έχω να πω για τον Ομπάμα. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, αυτό που ζητάει τώρα είναι έγκριση από το Κονγκρέσο. Θέλει να υπάρξει διακομματική συμφωνία (και οι αντίπαλοί του δηλαδή να συμφωνήσουν με την πολιτική του) και λέει πως μόνο και αν οι αντίπαλοί του αλλά και οι δικοί του δεχτούν. Ήθελε πάντα τη συναίνεση - έτσι και τώρα. Όμως ενώ μας έπρηζε με τη διπλωματία και τη παγκόσμια συναίνεση και συνεννόηση τώρα απλώς περιμένει το ΟΚ για να επιτεθεί, χωρίς καν να σιγουρευτεί ποιος φταίει.
Πράγμα το λιγότερο απογοητευτικό.
σχόλια