ΘΕΜΗΣ ΚΑΡΑΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ (συνθέτης)
Νομίζω οτι το πιο καλοκαιρινό τραγουδι στ αυτια μου και στις αναμνησεις μου θα είναι παντα το sunrise της norah jones.
Με αυτήν την κελαρυστή ενορχήστρωση και την υπεροχα ζεστη φωνή της jones μου φερνει στο μυαλό ένα καλοκαίρι σιγουρα πιο αναλαφρο απο το φετινό, σε αιώρα με ενα cocktail απο αυτα τα λιχούδικα που ήταν της μόδας στα '80s (εννοείται κατω απο μια σκια). Αγαπημένο(και ξεχασμένο) αραλίκι!!
ΡΕΝΙΑ ΤΣΙΤΣΙΜΠΙΚΟΥ (δημοσιογράφος)
Το "λιωμένο παγωτό" των Ξύλινων Σπαθιών,
για τον στίχο "κι όμως είμαι ακόμα εδω, κι αυτό το καλοκαιρι". Το τραγουδάω με λύσσα κάθε φορά που επιστρέφω σε αγαπημένα μέρη!
MARSHEAUX (Μαριάνθη και Σόφη: Ποπ ντούο)
Θα μπορούσε να ηταν το “Cruel Summer” των Bananarama , το “Rio” των Duran Duran, το “Forever Young” των Alphaville , το “Pale Movie” των Saint Etienne η και το “Boys Of Summer” του Don Henley. Αλλά μετά από μόλις μισού λεπτού κουβέντας αποφασίσαμε ότι είναι το “Club Tropicana” των WHAM!
Μας θυμίζει την παιδική μας ηλικία. Πάνω κάτω τα ίδια πράγματα και για τις δύο.Μόλις έχουν τελειώσει τα σχολεία και δεν έχουμε να σκεφτόμαστε τίποτα παρά πως θα περάσουμε τέλεια το καλοκαίρι .
Μας θυμίζει πως ήταν να βγαίνεις βόλτα χωρίς τους γονείς σου,πως ένοιωθες όταν πρωτοφίλησες το αγόρι που σου άρεσε ,τη γεύση από το καρπούζι,τα τζιτζίκια,το άρωμα καρύδα στα αντηλιακά ,την εποχή που βιαζόσουνα να μεγαλώσεις
Χωρίς δεύτερη σκέψη λοιπόν το “Club Tropicana”.
Ασε που τα ποτά είναι τσάμπα εκεί...
ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (Δημοσιογράφος)
Το τραγούδι που μου θυμίζει καλοκαίρι είναι το anthem των αρχών 90's "Μη μου μιλάς για καλοκαίρια" της Σοφίας Αρβανίτη.
Πρώτον, οι στίχοι του τραγουδιού είναι μια περιγραφή καλοκαιρινού έρωτα σε ένα νησί που δεν είναι βέβαιο ότι συνεχίζεται το φθινόπωρο στην πόλη. Δεύτερον, τα ραδιόφωνα το παίζουν κάθε καλοκαίρι ασταμάτητα επί 25 χρόνια. Ε, κολλάει στο μυαλό και ταυτίζεται με το καλοκαίρι
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ (στιχουργός)
Χωρίς δεύτερη σκέψη κι απόλυτα προβλέψιμα: το Summertime του Gershwin όπως το ηχογράφησαν o Louis Armstrong κι η Ella Fitzgerald το 57.
Καίγεται ο τόπος από τις πρώτες νότες της τρομπέτας.
σχόλια