________________
1.

Επειδή αμφιβάλλω ότι ξέρει η Google τι πάει να πει αϋπνίες σε καθημερινή βάση, ζηταω την γνώμη σου! Είμαι ενας έφηβος που πέρασα πολλά χρόνια προβλήματα μεσα στο σπίτι και ταυτόχρονα πολύ κορόιδεμα και απαξίωση στη μαπα στο σχολείο. Τον τελευταίο 1.5 χρονο χάρη στην μετακόμιση μου που άλλαξε το σπιτικό και το σχολικο περιβάλλον αρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου και να ανακτω ξανά τις ψυχικές δυνάμεις μου! Μεσα σε αυτό το διάστημα κατάφερα πολλά πράγματα που με έκαναν χαρούμενο και ευτυχισμένο οπως να εχω ψηλούς βαθμούς στα τετραμηνα, να κανω νεους φίλους που ειναι και γαμω τα παιδιά, να διαλεξω ποιοι απο τους υπάρχοντες φίλους αξιζαν, να κανω σχεση με μια κοπέλα που λάτρευα τότε (spoiler: έχουμε χωρισει, κρατάμε τυπικές σχέσεις και όχι δεν την λατρεύω πια) Απο την αρχή του καλοκαιριού όμως , λίγο μετά τον χωρισμό, δεν είμαι ποτέ ικανοποιημενος με τον εαυτό μου και νιωθω οτι περναω συνεχώς στους γυρω μου μια μιζέρια αποθαρρυνοντας τους απο το να θέλουν να βρίσκονται δίπλα μου και παει λέγοντας. Φοβάμαι να χασω τους φίλους μου και παρερμηνευω αρνητικά οποιαδήποτε συμπεριφορά τους. Καθε μερα με τριγυρνάει ο φόβος του να μείνω μόνος. Καινούρια σχέση δεν κάθεται ουτε με σφαίρες! Εχω φτασει να μην μπορώ να κοιμηθώ τα βραδιά και οι επιδράσεις στη καθημερινοτητα μου είναι άπειρες. Τι μου συμβαίνει Λένα; Είναι φάση της εφηβείας η κατι πιο σοβαρό; Πρέπει να συμβουλευτω καποιον ειδικό και εαν ναι ποιον;

Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές του κειμένου, προσπάθησα να περιγραψω την κατάσταση οσο καλύτερα μπορώ αυτή τη στιγμή (02:15 Ωρα Ελλάδας). Σε ευχαριστώ πάρα πολύ προκαταβολικα και υπόσχομαι οτι οταν με το καλο ερθω απο εκει θα βγούμε για τζιν τονικ! -Βοήθησε με!

Aγαπητό μου παιδί,

Πολύ μου αρέσει που τα γράφεις τόσο μεστά και κατανοητά. Βλέπω ότι μπορείς να εκφράσεις αυτό που σκέφτεσαι και μάλιστα με σαφήνεια. Αυτό σημαίνει και ότι σου κόβει.

Αφού σου κόβει, το πιθανότερο είναι ότι πράγματι περνάς μια φάση, η οποία περιπλέκεται λόγω της εφηβείας. Η φάση είναι ότι ταρακουνήθηκες από τον χωρισμό και έχασες για λίγο το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, προβάλλοντας την απώλεια και στις φιλικές σχέσεις. Αυτό είναι χτύπημα σε όλες τις ηλικίες αλλά σε κάθε ηλικία θα το αντιμετωπίζεις αλλιώς. Η εφηβεία κάνει τα πάντα πιο σημαντικά και πιο έντονα, διότι λόγω απειρίας ταράζεσαι ευκολότερα.

Ελπίζω ότι από τότε που έστειλες την ερώτηση μέχρι τώρα είσαι καλύτερα. Στείλε μου ένα update, αν θέλεις.

________________
2.

Επιτελοuς βρηκα μια ερωτηση που δεν υπαρχει η απαντηση στο Google! Τι θελουν να γινουν οταν μεγαλωσουν τα σημερινα παιδακια; -ΑC

Αστροναύτες, τραγουδίστριες, σκουπιδιάρηδες – αν υπάρχει περίπτωση όμως να μπορούμε να τα επηρεάσουμε, να προσπαθήσουμε να τα ενθαρρύνομε να μην αναπαράγουν στερεότυπα για να αποφύγουν την ανάπτυξη κριτικής ικανότητας.

________________
3.

Αγαπητη Α!μπα. Γεια. Είχα μια σχέση 4 χρόνων. Τα τρία χρόνια από απόσταση και τον πρώτο στην ίδια πόλη. Στην διάρκεια αυτης της σχέσης, πάντα στο βάθος του μυαλου μου έιχα ότι δεν ταιριάζουμε απόλυτα, ότι κάτι άλλο καλύτερο με περιμένει εκεί έξω. Είχα έπαρση. Και σαφώς τον είχα δεδομένο. Παρόλαυτα ταιριάζαμε στα γουστα, περνούσαμε καλά. Με αγαπησε και το δειχνε με κάθε τρόπο. Που λες, χωρίσαμε γιατι βρηκα άλλον ο οποίος δεν με ήθελε και με χωρισε. (Και κολλησε ο εγκεφαλος μου με εκεινο το άτομο). Μετα τα ξαναβρηκαμε. Μετα ξαναχωρίσαμε. Και τωρα τον σκεφτομαι συνεχεια. Ποσο μαγαπουσε και γιατι παντα ψαχνω κατι άλλο, κατι καλυτερο, κατι που θα με ανεβασει στα υψη? Και οσο περναει ο καιρος στεναχωριεμαι ακομη περισσοτερο. Με τον εαυτο μου. Και με την συμπεριφορα μου. Ψαχνω να βρω ακρη. εχω εντοπισει το προβλημα αλλα δεν ξερω πως να το λυσω. Και μετα αμα το λύσω πιστευεις οτι θα μπορεσουμε να ξαναειμαστε μαζι? Πιστευεις οτι μπορει να ευδοκημισει μια σχεση με τόσες φθορες? Να σημειωσω ότι δεν μαλώναμε ποτε, με σεβοταν με στηριζε, με αγαπουσε αληθινα. Η απόσταση ηταν μεγαλο θέμα. Εμενα πάντα κάτι μου λειπε. Δεν ξερω να αγαπαω αμπα. Απευθυνθηκα σε ειδικο και θα ξεκινησω την αλλη εβδομαδα. Ισως με βοηθησει.Μακαρι.
Σε φιλω. Ειμαι σιγουρη ότι εισαι πολυ γλυκια, και ολο ναζι. χεχε.- φαινομενο catch 22

Έκανες λάθος, το κατάλαβες, δεν ξέρεις πώς να το λύσεις, απευθύνθηκες σε ειδικό. Τι να προσθέσω; Μόνο ένα μπράβο. Καλά κάνεις και στενοχωριέσαι για το λάθος, αλλά να λέμε και τα καλά: έπιασες τη ζωή από τα κέρατα. Ήταν το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις.

Καλή επιτυχία στην προσπάθεια. Φαίνεσαι ειλικρινής και με ταπεινοφροσύνη, οπότε θα πάει καλά. Θα περάσεις λίγο δύσκολα για ένα διάστημα, αλλά αν επιμείνεις, θα βγεις από την άλλη πλευρά.

Στην άλλη πλευρά αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρω αν θα μπορέσει να έχει σχέση μαζί σου, το παρελθόν δεν σβήνει και οι νέες ισορροπίες επιτυγχάνονται πάρα πολύ δύσκολα. Μην κάνεις ό,τι κάνεις για κάποιον άλλον. Συγκεντρώσου στον εαυτό σου, με την καλή έννοια.

________________
4.

Α, μπα, με τον καλό μου είμαστε χρόνια μαζί και ετοιμαζόμαστε να κάνουμε οικογένεια σιγά σιγά. Με τους γονείς μας οι σχέσεις είναι πολύ καλές. Καμιά φορά όμως όταν κάποιος τους προσπαθεί να επιβάλει τη γνώμη του στο πως και τι θα κάνουμε εμείς εκνευρίζομαι. Δεν μου αρέσει κι ας ξέρω τις καλές προθέσεις τους. Εγώ είμαι έτοιμη να συγκρουστώ αλλά ο φίλος μου θεωρεί ότι πρέπει να το παίρνω χαλαρά και να μην ασχολούμαστε γιατί στο τέλος εμείς θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Έχει δίκιο αν και πολλές φορές με το πες πες πες ενστερνίζεται τις απόψεις του πατέρα του. Οκ, πατέρας του είναι θα μου πεις... Όσο τον αφήνουμε όμως αυτός το παρακάνει. Έχει άποψη ακόμα και για κάθε λεπτομέρεια ενός ενδεχόμενου γάμου. Έλεος. Και όσο κι αν του βάζει φρένο ο φίλος μου εκείνος δεν παίρνει από λόγια. Δεν θέλω να τσακωθούμε ούτε μαζί του αλλά ούτε και μεταξύ μας.

Sorry για το κατεβατό... πες τη γνώμη σου σαν φίλη, σαν τρίτος, σαν α,μπα. Thanks in advance. <3-let us breath

Όταν παντρεύεσαι κάποιον, γίνεσαι μέλος μιας νέας οικογένειας. Αυτό σημαίνει ότι οι στενές σχέσεις πολλαπλασιάζονται σε αριθμό, και ναι, εννοείται πώς η νέα σου οικογένεια θα έχει άποψη για τη ζωή σας. Κοίτα να το δεχτείς αυτό ως γεγονός, έτσι είναι οι γάμοι. Σκέψου όμως και ότι αυτή η επέκταση της οικογένειας είναι ευλογία, γιατί αυξάνεται το δίχτυ ασφάλειας για σένα και στο μέλλον για τα παιδιά σου. Και αυτό είναι ο γάμος, και είναι τεράστια υπόθεση.

Είναι πάρα πολύ κακή ιδέα να συγκρουστείς με τους γονείς του άντρα σου, πάρα πολύ κακή ιδέα. Τα αποτελέσματα μιας λάθος κίνησης μπορεί να κρατήσουν χρόνια. Κράτα το ενδεχόμενο της ανοιχτής σύγκρουσης για κάτι πάρα πολύ σημαντικό, για κάτι που αξίζει να βάλεις τον άντρα σου στη μέση, γιατί να ξέρεις ότι αυτός θα στρεσαριστεί πιο πολύ από όλους. Έχετε πολλά χρόνια μπροστά σας, θα σας συμβούν πολλά, η μέρα του γάμου σας δεν είναι σημαντικό θέμα, είναι αστείο θέμα. Μην γίνεις από αυτούς που δέχονται τη βοήθεια από τους γονείς ως δεδομένη αλλά τσινάνε με τις υποδείξεις. Αυτά πάνε μαζί, χέρι χέρι.

Ο καλύτερος οδηγός είναι να σέβεσαι τους γονείς του άντρα σου όπως σέβεσαι και τους δικούς σου. Μπορεί να διαφωνείς, μπορεί και να θυμώνεις, αλλά αν ξέρεις ότι θέλουν το καλό σου (που λες ότι αυτό θέλουν), δείχνεις σεβασμό. Αυτό θα σου δώσει μονάδες στο μέλλον: αν κάποτε χρειαστεί να πεις ένα «όχι» θα ακουστεί πολύ πιο ηχηρά.

Τελευταία συμβουλή. Όλες οι διαφορές, όλες οι διαφωνίες, πρέπει να εκφράζονται μέσα στο ζευγάρι και αποκλειστικά εκεί. Προς τα έξω πρέπει να δείχνετε ενωμένοι. Τις ανησυχίες σου θα τις εκφράζεις μόνο στον άντρα σου, χωρίς να μπλέκεις τους γονείς μέσα, γιατί αν το κάνεις, μόνη σου προκαλείς τα παράσιτα. Δεν λες «η μάνα σου μπλα μπλα...». Μιλάς για το θέμα σαν να μην υπάρχει άλλος, εκτός από εσάς τους δύο. Και αυτό είναι ο γάμος.

________________
5.

αγαπητή α,μπα εδώ και έξι μήνες βγαίνω με τον κ. αλλά επειδή μένω με τους γονείς μου πηγαίνουμε συνέχεια στο δικό του σπίτι γιατί μένει μόνος. Ο λόγος που δεν πηγαίνουμε στο δικό μου είναι γιατί δεν θέλω οι γονείς μου να γνωρίσουν κάποια σχέση αλλά από την άλλη αυτός δεν θα αισθάνεται κάπως που δεν του το έχω προτείνει ποτέ ;; η ηλικία μας είναι 21.- #

Δεν τον ξέρω τον Κ. αλλά κάτι μου λέει ότι δεν έχει καμία όρεξη να γνωρίσει τους γονείς σου. Μην δημιουργείς θέμα από το τίποτα. Στόμα έχει, μπορεί να μιλήσει.

________________
6.

είναι κακό ή κυνικό να μη θέλω με τίποτα να μοιάσω στη μητέρα μου μεγαλώνοντας? και δε μιλάω για το θέμα της εμφάνισης,αλλά της όλης στάσης προς τη ζωή,τις συμπεριφορές,την γκρίνια.- σαν τη μάνα σου έγινες

Εξαρτάται από την ηλικία σου. Στην αρχή τρέμουμε μήπως μοιάσουμε στη μαμά μας, και όταν μεγαλώνουμε τρέμουμε μήπως και τελικά δεν της μοιάσουμε. Η αμφισβήτηση είναι αναγκαίο συστατικό της ενηλικίωσης, αλλά όταν επιτευχθεί, θα καταλάβεις πολλά και θα συγχωρήσεις πολλά και θα ντραπείς για πολλά που είπες και έκανες στη μαμά σου. Είναι ένας άνθρωπος που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, αυτό που θα κάνεις κι εσύ αν γίνεις μητέρα.

________________
7.

αγαπητή α,μπα
πρόσφατα ξεκίνησα διπλωματική (συνάδελφος βρε) και μόνη μου. το θέμα είναι ζόρικο, η δουλειά πολλή και τα νεύρα άπειρα.
δε θέλω να μένω ποτέ πίσω, σε βαθμό -ίσως- ψυχαναγκαστικό. τι να κάνω όταν το πρόγραμμα δεν βγαίνει? help!- ανώνυμη αρχιτεκτονική

Ο στόχος της διπλωματικής είναι να δείξεις ότι κάτι έχεις πάρει μυρωδιά όλα αυτά τα χρόνια. Για σένα είναι το πιο σημαντικό έργο της ζωής σου αυτή τη στιγμή, αλλά να ξέρεις: κανείς δε νοιάζεται. Οι καθηγητές που τις παρακολουθούν από μέσα τους τραβάνε τα μαλλιά τους.

Πρώτα από όλα πρέπει να δεχτείς ότι το πρόγραμμα μάλλον δεν βγαίνει. Αν δε μπορείς να το δεχτείς και η αιτία είναι ο ψυχαναγκασμός σου, έχεις σοβαρότερα προβλήματα από την διπλωματική.

________________
8.

Λένα,

Είμαι 37 χρονών, παντρεμένη και μαμά. Έχω σπουδάσει και δουλεύω στο αντικείμενό μου. Νομίζω ότι είμαι απλά αξιοπρεπής στη δουλειά μου, αλλά όχι πολύ καλή. Δε δίνω το κάτι παραπάνω. Νιώθω ότι υπάρχει μέσα μου αναξιοποίητο υλικό που δεν έχω βρει πώς να αξιοποιήσω. Ποια είναι η κλίση μου και πώς να την ακολουθήσω. Τι είναι αυτό που θα με γεμίσει πέρα από την ενασχόληση με την οικογένειά μου. Έχω να δώσω, να προσφέρω και θέλω να δημιουργήσω αλλά δε ξέρω με ποιον τρόπο. Υπάρχει τρόπος?

Μήπως είμαι πολύ μεγάλη για τέτοιου είδους διλήμματα? Μήπως είναι λίγο εφηβικές οι απορίες μου?- όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω...

Ακόμα και αν η κλίση σου χτυπούσε την πόρτα, η ολοκλήρωση που φαντασιώνεσαι δεν θα ερχόταν χωρίς ιδρώτα, επιμονή, κόπο και άπειρη εξάσκηση.

Τώρα δεν κοπιάζεις. Είσαι πραγματικά έτοιμη να κοπιάσεις; Να ξενυχτήσεις, να κουραστείς, να αποτύχεις, να επιμείνεις και να ξαναπροσπαθήσεις; Γιατί αν πιστεύεις ότι η κλίση σου είναι κάτι που θα κάνεις με άνεση και θα έχει άμεση επιτυχία, τότε είναι λίγο εφηβικές οι απορίες σου.

________________
9.

Ποιο θα επρεπε να ειναι το οριο στη κριτικη που ασκουμε στους αλλους;

Το όριο το ξεπέρασες όταν πίστεψες ότι σε παίρνει να ασκείς κριτική στους άλλους.

________________
10.

Σκέφτομαι τελευταία την πιθανότητα - αν χρειαστεί - να γίνω αργότερα ανύπαντρη μητέρα. (Είμαι 32)
Όχι για να κάνω ντε και καλά παιδί αλλά επειδή θέλω πάρα πολύ να πάρω αυτή την ευθύνη/εμπειρία/μεγαλείο αγάπης κ σε περίπτωση που δεν έχω νιώσει ότι είναι εφικτό με κάποιο σύντροφό μου, να προχωρήσω "μόνη".
Φοβάμαι ότι ίσως είναι πολύ εγωιστικό για το παιδί κ πως - με ό,τι τρόπους και να προσπαθήσω - δε θα καταφέρω να του δείξω να ζει "συμπληρωμένος" παρά το κενό του πατέρα.
Πως θα έκρινες το σκεπτικό μου σοφή μου Αμπίτσα?? Xxx-blue_azul

Είναι κάπως νωρίς για να λες τέτοια, αλλά εγώ μαζί σου είμαι.

Δεν πιστεύω στο κενό του πατέρα (μην πυροβολείτε), πιστεύω το «κενό» όμως, πάρα πολύ. Πιστεύω ότι τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα, αγάπη και υποστήριξη. Δεν τα νοιάζει αν έχουν έναν, δύο ή τρεις ή δεκατρείς κηδεμόνες, αν είναι άντρες ή γυναίκες, αν είναι ζευγάρια ή δεν είναι, φτάνει να υπάρχει μια ρουτίνα, αγάπη και αίσθηση ασφάλειας.

Ότι η οικογένεια πρέπει να έχει ως αφετηρία το ζευγάρι άντρας-γυναίκα, οι οποίοι υποχρεωτικά πρέπει να έχουν συναισθηματική και σεξουαλική σχέση μεταξύ τους, είναι δικιά μας παραδοχή και τη μεταφέρουμε με σιγουριά στις επόμενες γενιές, χωρίς να ξέρουμε τι παιδιά θα μεγάλωναν με άλλου είδους οικογένειες, ούτε και θέλουμε να το μάθουμε. Τα παιδιά όμως δεν ενδιαφέρονται για το φαίνεσθαι και για τις κοινωνικές παραδοχές. Δεν τους αρκεί το επιτυχημένο μοντέλο, θέλουν ουσία. Μεγαλύτερο τραύμα προκαλούν οι συναισθηματικά απόντες γονείς, κι ας πληρώνουν ιδιωτικά σχολεία και πάρτι με κλόουν.

Το ότι τιμωρούμε τις μονογονεϊκές ή άλλου τύπου οικογένειες με αποκλεισμό, βουβή απόρριψη και κουτσομπολιό, το ότι την πληρώνουν εκτός από τους κηδεμόνες και τα παιδιά, είναι πρόβλημα της κοινωνίας μας. Αυτής της κοινωνίας που περιφρουρεί τα δεδομένα της και τις παραδόσεις της με τόσο απάνθρωπη λύσσα, που απορώ πώς δεν έχουμε ακόμη εξαφανιστεί ως είδος.

________________
11.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον οίκτο; Είναι θετικό ή αρνητικό συναίσθημα; Βλέποντας έναν άστεγο για παράδειγμα. Αν είναι αρνητικό, οφείλω να το κρύψω και να το αποβάλω; Αν είναι θετικό, ικανοποιεί τον απέναντι μου το να του το δείξω; -Σςςς..

Δεν ξέρω αν διάβασες αυτό που έγραψες, αλλά ρώτησες αν υπάρχει περίπτωση ένας άστεγος να νιώθει ικανοποίηση όταν εκφράζεις οίκτο για την κατάστασή του.

Μάλλον πρέπει να ρωτήσεις κάποια από τις Κυρίες της Τιμής.

________________
12.

Ρε συ Α.μπα καλησπέρα,

Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και 5 μήνες περίπου 10 χρόνια μεγαλύτερό μου. Είμαι 22 χρονών παρένθεση. Στην αρχή μου άρεσε το πόσο ειλικρινής είναι αλλά νομίζω ότι ώρες ώρες η ειλικρίνειά του ξεπερνάει τα δικά μου όρια και αγγίζει την ωμότητα. Ας πούμε έχει αρχίσει να μου πετάει διάφορα σε φάση "τι απαίσιο σπυρί έβγαλες","έχεις τέλεια πόδια αλλά απαίσιες πατούσες", "το στήθος σου δε είναι πολύ καλό" και κάτι τέτοια. Ξαφνικά άρχισα να νιώθω ανασφαλής με το παραμικρό και α κατηγορώ τον εαυτό μου ότι εγώ φταίω που τον αφήνω να με επηρεάζει τόσο και ότι στο κάτω κάτω αυτά μπορεί να τον χαλάνε αλλά γενικά του αρέσω . Ωστόσο πλέον δε μπορώ σεξουαλικά να λειτουργήσω γιατί κακώς ίσως δε νιώθω ποθητή. Οπότε του μίλησα γι αυτό και αυτός απλά μου έλεγε ότι είναι ειλικρινής και ότι πρέπει να αποδεχτώ το γεγονός ότι υπάρχουν πιο ωραίες από μένα και ότι δε μπορούν όλοι να μου λένε πόσο τέλεια είμαι. Το θέμα είναι και του το εξήγησα ότι αυτό που κάνει αγγίζει τα όρια της αγένειας για μένα και ότι στο κάτω κάτω δεν μου λέει "Το στήθος σου είναι πεσμένο αλλά μου αρέσει|". του εξήγησα ότι μου πετάει "το στήθος σου είναι πεσμένο" και πρέπει εγώ να μαντέψω ότι για να είναι ακόμα μαζί μου σημαίνει ότι αν και πεσμένο θα του αρέσει. Συγκεκριμένα μου είπε ότι μπορεί να το ανεχτεί και ότι αν θέλω να ακούω καλά λόγια πρέπει να μάθω να ακούω και τα άσχημα. Οπότε του είπα ότι αυτά έχουν να κάνουν με προσωπικό γούστο το οποίο διαμορφώνεται από την κοινωνία και τη μόδα και ότι αφού στο κάτω κάτω το ανέχεται ή του αρέσει γιατί δε το λέει και αυτό πακέτο με το υπόλοιπο. Δεν ξέρω αν είμαι τοσο ανασφαλής πια που μάλλον θα μαι ή αν ο ίδιος πάει να με κάνει. Τις προάλλες μου πέταξε ένα ότι πρέπει να συνηθίσω στην ιδέα ότι αυτός ως μεγαλύτερος θα έχει το έλεγχο της σχέσης μας και μπήκα σε πολλές σκέψεις-καβουρδισμενη μπανανα

Είχα αρχίσει να ανατριχιάζω αλλά με την τελευταία σου πρόταση κάπως ησύχασα.

Αυτό που υποψιάζεσαι, πολλαπλασίασέ το επί χίλια, και πάλι λίγα θα λες.

Ένα βασικό κίνητρο όσων επιμένουν να σχετίζονται με νεότερους ανθρώπους είναι ότι με τις συνομήλικους τους δεν θα τα βγάλουν πέρα. Τρομάζουν με τα περίπλοκα των ισότιμων σχέσεων (τα όρια, την δυναμική), δηλαδή με όλα όσα αξίζει να ζήσει κανείς, και προτιμούν να πιστεύουν ότι με έναν νεότερο η ανωτερότητά τους είναι δεδομένη. Κούνια που τους κούναγε, βεβαίως, αλλά έλα που μερικές φορές η τρομοκρατία πιάνει τόπο.

Ο δικός σου τώρα είναι ένας από αυτούς, αλλά επειδή δεν του αρκεί η ηλικιακή διαφορά για να του φύγει ο τεράστιος πανικός ανεπάρκειας που τον δέρνει – που υποψιάζομαι ότι δικαίως τον δέρνει –σε υποβιβάζει για να χτυπήσει αυτό που θεωρεί ότι είναι το βασικό σου όπλο, την εμφάνισή σου. Αν καταφέρει να σε πείσει ότι είσαι άσχημη αλλά σου κάνει τη χάρη, θα σε αναγκάσει να μείνεις μαζί του. Θα είσαι με κομμένα τα φτερά και με κόμπλεξ, αλλά δική του για πάντα και με ευγνωμοσύνη (σατανικό γέλιο).

Μόνο που δεν το λέω για αστείο. Η μέθοδος πετυχαίνει. Το έχω δει να συμβαίνει σε άλλες, και βλέπω να κάνει τη δουλειά του σε σένα. Ήδη άρχισες να αμφιβάλλεις και ήδη άρχισες να λες «μπορεί να μην είμαι ωραία, αλλά σ' αυτόν αρέσω». Η επόμενη σκέψη είναι «καλύτερα να κάτσω με αυτόν που με δέχεται παρά την ασχήμια μου, γιατί ποιος άλλος θα γυρίσει να με κοιτάξει.»

Πέντε μήνες δεν είναι αρκετοί για να προκληθεί μόνιμη βλάβη. Το καλό που σου θέλω όμως, και δεν είναι κάτι που λέω συχνά – βρίσκεσαι σε επικίνδυνο τοξικό περιβάλλον. Συνιστώ σουτ, γκολ, μεταβολή και τρέξε! Μην κοιτάξεις πίσω σου.