ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και τα βράδυα δουλεύω ντελίβρι σε ψησταριά. Χθες πήγα μια παραγγελία και είδα την ομορφότερη γυναίκα της ζωής μου. Καμια 35ρια χρονών, μελαχρινή και ......κλαμμένη. Έτσι ήταν σαν άνοιξε την πόρτα. Τελοσπάντων, πληρώθηκα έφυγα, αλλά όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, την σκεφτόμουνα. Και το πρωί το πήρα απόφαση και στήθηκα από τις 06:30 στην πολυκατοικία της. Βγαίνει γύρω στις 07:15, πάω κοντά της, την καλημερίζω και τη ρωτάω αν είναι καλά. Ξαφνιαζεται, με κοιτά, μου λέει "γνωριζόμαστε;" και της λέω ποιος είμαι και πως κατάλαβα πως έκλαιγε χθες και πήγα να δω αν είναι καλά. Δεν μου μιλούσε, μετά απο λίγο με ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον και πήγε να φύγει. Της έδωσα το τηλεφωνό μου και της είπα πως θα θελα να μιλήσουμε, να βγούμε, πως μου αρέσει, πως δεν κοιμήθηκα για χάρη της το βράδυ και πως σπουδάζω στη Νομική και είμαι από επαρχία. Μάλλον φοβήθηκε. Της λέω μη φοβάσαι, καλά είμαι, δεν το έχω ξανακάνει, αλλά για όλα υπάρχει η πρώτη φορά. Της είπα και το εννοώ πως δεν θα την ξαναενοχλήσω, ούτε και παραγγελία δεν θα της πάω πάλι από την ψησταριά και να μην ανησυχεί. Αν θέλεις της λέω πάρε με. Εκεί χαμογέλασε λίγο και μου λέει, πως έχουμε γίνει πολύ επιθετικοί οι πιστιρικάδες και ότι είναι πολύ μεγάλη για μένα, με ευχαριστεί για το ενδιαφέρον, αλλά να μην περιμένω τίποτα. Τη χαιρέτισα κι έφυγα.Μακάρι να πάρει.Αν δεν πάρει θα λυπηθώ, αλλά το καθήκον μου έναντι της καρδιάς μου το έπραξα.Γιατί να έκλαιγε άραγε;Πώς να διαβάσω τώρα γαμώ το μου;