Στο σημερινό ‘Α, μπα’: αξίζει να ονειρευτείς;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: αξίζει να ονειρευτείς; Facebook Twitter
37


________________
1.

Τί είναι Ilia Darlin;

Σοκολατάκια με γέμιση φουντούκι.

________________
2.

Το θέμα θα το εγείρει κάποιος σε ένα εορταστικό τραπέζι, κατά το τέλος του γεύματος. Θα πει ότι έχει ξεφύγει και πως είναι καιρός να αρχίσει δίαιτα. Τότε οι συνδαιτυμόνες του συνήθως θα πουν ότι δεν είναι ανάγκη, πως δεν έχει παχύνει (και τόσο) αλλά μιας και το θέμα τέθηκε στο τραπέζι θα προσπαθήσουν όλοι να δώσουν την γνώμη τους και την συμβουλή τους.
Θα συμβουλεύσουν να κόψει τα ψωμιά. Φυσικά δεν αναφέρονται ποτέ στα λοιπά αρτοσκευάσματα, όπως είναι τα κέικ ή τα κουλουράκια, που από αμηχανία μπορεί να τρώει ή που βρήκε στο μπωλάκι ακουμπισμένα στο τραπεζάκι του σαλονιού. Όχι! Ένοχος είναι η φέτα ψωμί που τρώει με τα γευματά του.
Κάποιος άλλος θα πει ότι πέρα από τα ψωμιά, φταίνε και τα όσπρια, που φέρνουν φούσκωμα, ενώ όσον αφορά τα λαχανικά και τα φρούτα αυτά ποιός ξέρει πόσα φυτοφάρμακα έχουν πάνω τους και εξάλλου δεν είναι καλά ούτε και γευστικά, όπως "τότε" (πότε;)
Εάν προσπαθήσει να δει κανείς όλες αυτές τις "συμβουλές" συγκεντρωτικά θα αποκομίσει την εντύπωση ότι ουσιαστικά η συμβουλή που δίνουν για σωστή διατροφή -και επομένως και για δίαιτα- είναι ένα μενού που αποτελείται κατά το μεγαλύτερο του ποσοστό από κρέας, με λίγα όσπρια, λαχανικά και φρούτα και σπάνιους υδατάνθρακες του τύπου μακαρόνια, ψωμί και ρύζι.
Όμως, γιατί έχω την εντύπωση ότι η "πυραμίδα" διατροφής που προτείνουν είναι τελείως ανεστραμμένη από αυτήν που προτείνουν οι γιατροί και ειδικοί της διατροφής;

Οι επίσημες θέσεις τροποποιούνται ανάλογα με τα lobby των παραγωγών στις μεγάλες χώρες αλλά και βέβαια σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, οπότε η πυραμίδα έχει αλλάξει ελαφρώς τα τελευταία χρόνια.
Η τελευταία επίσημη πρόταση που έχει περάσει στην Αμερική, μετά από πολλά πέρα δώθε, ακόμη και δικαστήρια, είναι η εξής:


(Χα! Πήγα στο σχετικό σάιτ και είναι κατεβασμένο λόγω της στάσης πληρωμών)
To Xάρβαρντ έχει κυκλοφορήσει την δική του τροποποιημένη εκδοχή, γιατί αγανάκτησε με το «γαλακτοκομικό» στο πλάι. Συμπληρωματικά έχει οδηγίες για το τι εννοούμε όταν λέμε «πρωτεΐνη» και «λαχανικά». Πχ, για την πρωτεΐνη λέει «ψάρι, πουλερικά, όσπρια και ξηροί καρποί – αποφύγετε το μπέικον, το κόκκινο κρέας και τα αλλαντικά». Γιατί υπάρχει κόσμος που θεωρεί το μπέικον πρωτεΐνη και μετά λέει «δεν τρώω και παχαίνω, μάλλον φταίει ο μεταβολισμός».



Αυτά λέει η επιστήμη. Τώρα το τι λέει ο καθένας επειδή το κάνει ο ίδιος, είναι οι θεωρίες του παντογνώστη. Ο ένας πιστεύει ότι, αφού τρώει, είναι και διατροφολόγος. Ο άλλος πιστεύει ότι, αφού ζει σε σπίτι, είναι αρχιτέκτονας. Ο τρίτος πιστεύει ότι, αφού έχει κεφάλι, ξέρει γιατί έχεις πονοκέφαλο. Ο τέταρτος ξέρει και τα τρία ταυτόχρονα. Τι σημασία έχουν οι επιστημονικές θέσεις, αφού υπάρχει η προσωπική εμπειρία; Είναι το υπερατού που τα νικάει όλα.

________________
3.


Αγαπημένη μου Λένα,
Από τότε που κάλεσες στη στήλη σου τον Curly Sue (αφού με τα πολλά κατάφερα να τον βρω, σε παρακαλώ βάλε μας ένα λινκ αν ξανατύχει), κάθισα και διάβασα όλες τις παλιές του αναρτήσεις με την ίδια (σχεδόν) αφοσίωση που διάβασα και τις δικές σου. Τον λάτρεψα! Τρελάθηκα όμως με τα σχόλια. Ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις και μεγάλο μένος, σε σχέση με τη δική σου στήλη, ή άλλων στη lifo, όσο μπορώ να κρίνω τουλάχιστον από τις λίγες στήλες που έχω διαβάσει. Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να σου ζητήσω να τον προσκαλέσεις ξανά στη στήλη σου, γιατί νομίζω πως την πρώτη φορά σοκαριστήκαμε λιγάκι, και δεν τον εκτιμήσαμε δεόντως. Αδικήθηκε νομίζω, γιατί ήταν ο πρώτος προσκεκλημένος.
Μια που ανέφερα τα λινκ, θα μπορούσες επίσης να μας δώσεις συνδέσμους για τις άλλες στήλες σου ή αυτά που γράφεις (Food Daily, Book Room, Primetime, facebook, άλλα που δεν ξέρω), ίσως σε μόνιμη βάση σε κάποιο μέρος της σελίδας; Μου αρέσει να ρίχνω καθημερινά μια ματιά να δω αν έχεις ανεβάσει κάτι και στις άλλες σου στήλες (το Primetime το ανακάλυψα μόνο πολύ πρόσφατα). Από τα σχόλια που διαβάζω, πιθανολογώ ότι θα το ήθελαν και άλλοι αναγνώστες σου. Σ' ευχαριστώ, για όλα!

Πολύ ευχαρίστως να τον ξανακαλέσω. Δεν είσαι ο μόνος που τον λάτρεψε και εντάξει – μεγάλο μένος; Δύσκολες καταστάσεις; Υπάρχουν καλά και κακά σχόλια όπως σε όλους, και ακόμη και αν ήταν μόνο κακά, θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει όρθια.
Δε μπορώ να βάλω λινκ μόνιμο στη σελίδα του Α μπα αλλά μου έδωσες μια ιδέα: θα βάζω όλα τα ποστ που κάνω στο a mpa fanpage για να μην χάνετε τίποτα :):)

________________
4.


Αγαπητή α μπά, αν είναι να' θει θε να θει αλλιώθ θα προθπεράθει;


Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Αν θέλεις να επιβεβαιώσεις αυτά που πιστεύεις με γνωμικά, να ξέρεις ότι γίνεται.

________________
5.

Αν ήσουν μόνη σου (χωρίς σύντροφο) θα ζούσες/ έφευγες στο εξωτερικό μόνιμα όπως τώρα;


Τι νόημα έχουν οι ερωτήσεις «τι θα έκανες, αν», αφού ποτέ δε θα έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι πράγματι, αυτό θα κάναμε; Μάλλον όχι, λέω, αλλά δεν κάνω τέτοιου είδους σκέψεις.

________________
6.

Εντάξει, πώς να μη θέλω να διαβάζει τη σκέψη μου; Αφού όταν ζητάω κάτι γίνομαι γκρινιάρα.

Μάλλον επειδή το ζητάς γκρινιάζοντας. Κοίτα τη διαφορά μεταξύ «ζητάω κάτι ως ισότιμο μέλος μιας σχέσης» και του «γκρινιάζω γιατί περιμένω να γίνουν όλα όπως θέλω, χωρίς να το ζητήσω».


1. «Αφού εγώ πάντα [...], εσύ γιατί ποτέ δεν [...] ;»

2. «Το μόνο που ζητάω είναι να [...]!»

3. «Ένα πράγμα είπα, να [...]»

Και τώρα, πώς ζητάμε κάτι από τον άλλον:

1. Αγάπη, νιώθω ότι δεν φέρθηκες σωστά. Μου έφαγες όλες τις πατάτες χωρίς να ζητήσεις άδεια. Την επόμενη φορά, προσπάθησε να το θυμηθείς.
2. Μωρό, νομίζω ότι με πούλησες όταν [...] Γιατί έτσι;
3. Κούκλε, την επόμενη φορά που πας στην κουζίνα, φέρε μου κι ένα ποτηράκι νερό. Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!

________________
7.


Δε δουλεύει η σχέση από απόσταση. Μου λέει "ας του δώσουμε μια ευκαιρία, να δούμε πώς θα πάει". Τον αγαπάω αλλά εκείνος αποφάσισε να φύγει, για να κάνει μια δουλειά καλύτερη από αυτή που είχε εδώ. Είναι αδύνατο να πάω μαζί του, για πολύ σοβαρούς λόγους.
Πόσο σημαντική είσαι για κάποιον, όταν αυτός φεύγει ενώ ξέρει ότι μπορεί να σε χάσει; Μάλλον όχι πάρα πολύ, ε; Κρίμα γιατί νόμιζα ότι ήμουν.

Δυστυχώς, έτσι είναι. Δε νομίζω ότι μπορώ να σου απαλύνω τον πόνο. Εκτός κι αν – εκτός κι αν!- οι πάρα πολύ σοβαροί λόγοι που σε κρατάνε εκεί που σε κρατάνε δεν είναι το ίδιο σοβαροί στα μάτια του. Μπορεί να κάνει λάθος – δε λέω ότι έχει δίκιο, αλλά ξεκαθάρισε το, σε περίπτωση που υπάρχει τέτοιου είδους διαφωνία.

________________
8.

Προς απάντηση απάντησης νούμερο 4 της 5/9: Η εμφάνισή του δεν είναι κατηγορίας μπορείτε να με πληρώνετε κι εγώ μπορώ να σας φέρομαι όπως θέλω. Ωστόσο αυτό που με κάνει να θέλω να το συζητήσω δεν είναι ότι δεν ξέρω να προσπερνάω τέτοια άτομα, απλώς πολύ συχνά επιδιώκει και με πλησιάζει χωρίς εμφανή λόγο αν και γενικότερα αποφεύγει τη συναναστροφή με πελάτες. Έτσι λοιπόν διαπίστωσα ότι είναι αρκετά προσηνής τύπος, το αντίθετο από αυτό που πίστευα γι αυτόν και μάλιστα σε σημείο να ακούει με συμπάθεια ότι του λέω και να ζητά και τη γνώμη μου εμμέσως. Είναι σα να μεταμορφώνεται σε άλλον άνθρωπο. Έτσι άρχισα να παρατηρώ αν γενικά φέρεται έτσι και κερδίζει τον κόσμο, αλλά είδα ότι παραμένει πολύ τυπικός και αρκετά υπεροπτικός. Τι κάνεις με τέτοια άτομα; Γιατί πρώτα ακούω και μετά μιλάω...
 

Βρε παιδί μου, δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα. Κάποιος φέρεται σε άλλους με υπεροψία ενώ σε σένα, όχι. Ρωτάς τι να κάνεις; Ό,τι κάνεις με όλους. Φέρεσαι όπως σου φέρεται και κρατάς τις επιφυλάξεις σου. Τι θέλεις; Να σου πω αν πρέπει δοθείς ολοκληρωτικά ή να απορρίψεις ολοκληρωτικά; Αυτά τα δύο πρέπει να γίνονται πολύ σπάνια.
Τώρα αν σε νοιάζει το «γιατί» της συμπεριφοράς του, σε ενδιαφέρει αυτός ο άνθρωπος πολύ περισσότερο από όσο παραδέχεσαι τώρα.

________________
9.


Steven Pressfield. "The war of art". Ποιά η άποψή σου;

Με ρωτάς τι πιστεύω για κάποιον που λέει ότι η Μοίρα έχει προορίσει τον καθένα μας για κάτι μεγάλο και σπουδαίο;
Αν είναι έτσι, τι σχέδια είχε η Μοίρα για τον Κασιδιάρη; Αν πιστέψουμε το βιβλίο, ίσως να είχε κάτι άλλο, το οποίο τελικά δεν ακολούθησε, αλλά αν ρωτήσεις τον ίδιο, θα πει ότι ακολούθησε ακριβώς αυτό για τον οποίο τον είχε προορίσει η Μοίρα. Τώρα, τι κάνουμε;
Από τη στιγμή που αρχίζω να διαβάζω για Θείο προορισμό του καθένα που είναι γραμμένος στα άστρα, με πιάνει φαγούρα στο σκαλπ.

________________
10.

Πατάς ποτέ "ενδιαφέρον - ναι/όχι" στα σχόλια που γίνονται κάτω από τις 12 ερωτο-απαντήσεις; Είναι μια ευχάριστη έκπληξη όταν βλέπω απάντηση σου στα σχόλια!
xxx

Ου, πολύ συχνά, μη σου πω πάντα. Προσπαθώ να μην πολυανακατεύομαι στα σχόλια για να έχουν τη δική τους ανεξάρτητη ζωή, αλλά μερικές φορές λυγίζω.

________________
11.


τι γνωμη εχεις , αν εχεις για την amanda de cabenet k to conversation ?
ειδα το επεισόδιο με την γκουινεθ, εσυ ?

δεν μοιαζει στη μουρη πολυ σε αυτη τη ξανθια παχουλη που ειχαμε κ εμεις εδω , πως την λενε που τα ειχε με τον αρναουτογλου οταν ειχαν μαζι το πρωιναδικο κ μετα εκανε κ βιβλιο αυτοβοηθειας , ω θεε μου δνε αντεχω μα πως την λενε

τη θρακιά επιτελους μου ηρθε

καθαρσις , ουφ

Δεν είχα ιδέα, ευχαριστώ για την πρόταση! Τρελαίνομαι – τρελαίνομαι σου λέω – για συνεντεύξεις που είναι ξεδιάντροπες αγιογραφίες, ειδικά με ανθρώπους που δεν μπορούν να αποφύγουν τις κοινοτοπίες, ακόμη και αν οι κοινοτοπίες ήταν ένα τριαξονικό που έρχεται κατά πάνω τους με τριακόσια χιλιόμετρο την ώρα.
«Γιατί να κάνεις αυτά που περιμένουν οι άλλοι από σένα; Ποιο είναι το νόημα;»
«Λυπάμαι αυτούς που με κριτικάρουν γιατί είναι δυστυχισμένοι.»
Μα, ω, πόσο τις λατρεύω και τις δύο! Θέλω κάποιος να τους πει με τρόπο ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά για γιόγκα. Θα απαντήσουν άραγε «ας κάνουν πιλάτες;»

("Θρασκιά" τη λένε).

________________
12.


Μα καλά πόσο καιρό κάνεις να απαντήσεις σε κάθε ερώτηση??? Σήμερα 09 Σεπτεμβρίου περιμένω να δω πότε θα μου απαντήσεις..!

Επίσης πιστεύεις ότι αξίζει να ονειρεύεσαι την σήμερον ημέρα?


Στη σειρά σας, κυρία μου, εξαιρέσεις δε γίνονται για κανέναν. Δεν βγάζω εγώ τους κανόνες (εγώ τους βγάζω, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχει ζήτηση).
Οι άνθρωποι έκαναν όνειρα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο κυνήγι των μαγισσών, ξεβρασμένοι σε άγνωστα μέρη. Οι άνθρωποι έκαναν όνειρα κοιτάζοντας τον άγνωστο ουρανό, την εποχή που πίστευαν ότι ο ήλιος είναι ένας Θεός. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν όνειρα και την ώρα που τους βομβαρδίζουν, όχι με ανοησίες, αλλά με βόμβες, σε πολλά σημεία της γης, τώρα που διαβάζεις αυτές τις φράσεις. Κορίτσια και γυναίκες ονειρεύονται μόρφωση, ανεξαρτησία, μια δική τους ζωή, σε χώρες που κινδυνεύουν να θανατωθούν μόνο για τις σκέψεις τους. Παιδιά σε απομονωμένα χωριά από τον πολιτισμό με φτωχούς και αμόρφωτους γονείς ονειρεύονται να γίνουν γιατροί και αστροναύτες. Πολίτες χωρών με καταπιεστικά καθεστώτα, με κίνδυνο να βρεθούν σε σκοτεινές φυλακές από τη μια στιγμή στην άλλη, ονειρεύονται ισονομία και δημοκρατία.
Με ρωτάς αν πιστεύω ότι «η σήμερον ημέρα», η κρίση της Ελλάδας, είναι απαγορευτική για όνειρα. Νομίζεις αλήθεια ότι βρισκόμαστε σε κάποια καμπή της ιστορίας; Ότι ζούμε κάτι ξεχωριστό; Όλοι αυτό κάνουμε: νομίζουμε ότι η εποχή που ζούμε είναι η πιο διαφορετική από όλες, μόνο επειδή βρισκόμαστε εντός της. Όμως οι καταστροφές και οι κρίσεις είναι η καθημερινότητα της ανθρωπότητας, η τελευταία μεγάλη κρίση της Ελλάδας ήταν τόσο πρόσφατη που οι γονείς μας την έχουν ζήσει – για την ακρίβεια, οι γονείς μας έχουν ζήσει πάνω από μια κρίση στην Ελλάδα!
Αν «αξίζει» να ονειρευτείς; Περιμένεις να στρώσουν τα πράγματα για να ονειρευτείς; Αν στρώσουν τα πράγματα, τι όνειρα θα μείνουν για να κάνεις;

37

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
Με αφορμή την απάντηση στο #2...Αγαπητή Α,μπαΚατά καιρούς σε απαντήσεις που δίνεις σε ποικίλα θέματα αναφέρεσαι στο ότι πρέπει να αναζητήσουμε τη θέση της επιστημονικής κοινότητας για το εν λόγο θέμα. Και πολύ καλά κάνεις. Οι εμπειρίες και η υποκειμενικότητα του καθενός σε κάποιο ζήτημα δεν μπορούν να έχουν βάση σε ένα γενικότερο πλαίσιο όπου οι συνθήκες είναι περίπλοκες και τα δεδομένα ευμετάβλητα. Κάπου εκεί λοιπόν πρέπει να αναλαμβάνουν οι ειδικοί. Δεν είμαι αρχιτέκτονας επειδή ζω σε σπίτι, ούτε διαιτολόγος επειδή τρώω, όπως πολύ σωστά αναφέρεις. Μέχρι εδώ συμφωνούμε.Παρ'ολα αυτά δεν δείχνεις συνέπεια. Σε πολλές απαντήσεις που δίνεις ξεφεύγεις από τα παραπάνω. Σε πολλες περιπτώσεις δίνεις συμβουλές σε θέματα που σχετίζονται με τα πεδία της κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας. Όμως το ότι ζεις και συναναστρέφεσαι με ανθρώπους δε σε κάνει αυτομάτως και κοινωνιολόγο ή ψυχολόγο, σωστά?Εκτός και αν κάνεις διαχωρισμό στις ερωτήσεις. Από τι μία οι σοβαρές οπου απαντάμε όπως πρέπει και από την άλλη οι λάιτ, όπου μπορούμε να δωσουμε κατευθύνσεις ευθεως χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν την υποκειμενικότητα μας.
μα βρε παιδί μου, η 'αμπά' απαντάει σ'αυτή τη στήλη (δική της γαρ) και προφανώς με την προσωπική της οπτική και κοσμοθεωρία. Αν ήταν έτσι που τα λες θα έπρεπε να απαντάει το απόλυτο κενό σε κάθε ερώτηση!
Η Λένα έχει φτάσει στο ζεν επίπεδο να της τρώνε τις πατάτες και εκείνη να διαμαρτύρεται με ψυχραιμία, ευγένεια και σαφήνεια αντί να παραδίνεται στα πιο άγρια έντσικτα του ανθρώπινου είδους.Το παράδειγμα της κάνει τον κόσμο καλύτερο.
7.Επειδη στενο μελος της οικογενειας μου ζει το ιδιο πραγμα εχω να σου πω πως προσωπικη μου αποψη ειναι πως πολυ απλα μαλλον βαζει πανω απο σενα (και απο την σχεση σας) τις δικες του φιλοδοξιες. Τωρα βεβαια θα ηθελα να ξερω κατα ποσο δυσκολη ηταν η δουλεια του και ποσο καλυτερη ειναι η δουλεια εκει γιατι αν οντως υπηρχε θεμα επιβιωσης τοτε μπορω να τον δικαιολογησω. Επισης οι σοβαροι λογοι που σε κρατανε εκει ειναι μονιμοι; Δεν υπαρχει περιπτωση μετα απο ενα διαστημα να μπορεσεις να τον ακολουθησεις; Πρεπει να σκεφτεις και αυτα πριν βγαλεις την αποφαση σου!
Η γνώμη μου είναι ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει και το μαζί αλλά και το μόνος του για να είναι καλά σε μια σχέση. Αφού αποφάσισε να φύγει γιατί βρήκε κάτι καλύτερο για τον εαυτό του, είναι πιστεψέ με πολύ καλύτερο από το να έμενε πίσω και να του έμενε πάντα απωθημένο ότι δεν έκανε αυτό που ήθελε. Δεν θα έκανε καλό ούτε σε σενα ουτε και σαυτόν. Στη ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα όπως θέλουμε, σημασία έχει να υπερπηδάμε τις δυσκολίες και να βρίσκουμε μια κοινή λύση! Και αφού υπάρχει θέληση και από τους δύο, θα βρεθεί...!
Δηλαδή, η αναζήτηση νέας δουλειάς με καλύτερες προοπτικές γίνεται μόνο αν υπάρχει θέμα επιβίωσης στην παρούσα φάση; Και όταν έχεις σχέση, παραμένεις στη δουλειά σου επειδή είσαι πάνω από το όριο της επιβίωσης ή διαφορετικά είσαι φιλόδοξος και αδικαιολόγητος;Απλώς το μέλλον του έχει μεγαλύτερη προτεραιότητα από τη σχέση του. simple as that
Σαφως και οχι αλλα αμα εχεις μια σχετικα καλη δουλεια ή εστω μια δουλεια που μπορεις να ζεις απ αυτην μπορεις να περιμενεις λιγα χρονια και να ψαξεις για κατι καλυτερο εδω. Σε περιπτωση που δεν βρεις κατι τοτε ναι θα μπορουσες να ψαξεις για κατι καλυτερο καπου αλλου. Στην περιπτωση ομως που αποφασιζεις να φυγεις και ο αλλος δεν μπορει να σε ακολουθησει πιστευω πως το καλυτερο θα ηταν απλα να χωρησεις. Δεν υπαρχει λογος να κρατας τον αλλον σε μια σχεση ενω εσυ βρισκεσαι τοσο μακρυα.
Ρε παιδιά, γιατί δηλαδή η δουλειά του να έχει μεγαλύτερη προτεραιότητα απότι η σχέση του επειδή ο άνθρωπος αποφάσισε να κάνει κάτι καλύτερο στη ζωή του; μπορεί να έχουν και την ίδια σημασία γιαυτόν, απλώς να αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα στη ζωή του. Αν η σχέση του είναι το ίδιο σημαντική ή όχι θα φανεί από το αν θα τη ζητήσει στην καινούργια του ζωή ή θα την αφήσει πίσω του. Μιλάω από προσωπική εμπειρία, απλά σέβομαι και το ότι ο κάθε ανθρωπος και η κάθε σχέση είναι διαφορετική
#2 Το ξεκίνησες πολύ ωραία, δίνοντας μια άκρως σουρεαλιστική εικόνα με έντονα στοιχεία υποβοσκουσας διακωμώδησης συνδαιτημόνων που εφόσον σαβουρώσαμε και γουστάραμε αρχίσανε οι ανησυχίες γύρω από το μέγα ζήτημα της Διατροφής. Και περίμενες δηλαδή τώρα εμπεριστατωμένες και επιστημονικές θεωρίες τέτοια ώρα και στιγμή; Και ότι θα έβγαινε και συμπέρασμα;Τώρα όσον αφορά βέβαια και τις επιστημονικές απόψεις των ειδικών πανω στο ζητημα εκεί είναι παλι μια άλλη ιστορία. Εκεί να δεις και πάρε να χεις...
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την απάντηση στο 12. Έλεγα τα ίδια σε μια συζήτηση τις προάλλες και με κοίταζαν σαν ούφο! Η ζωή μας είναι τώρα, εδώ, δεν μπορούμε να την βάλουμε σε αναμονή μέχρι να γίνουν τα πράγματα όπως θα θέλαμε να είναι!
Λένα, οι εικόνες που βάζεις κάτω από τις ερωτήσεις πολλές φορές μου αρέσουν πιο πολύ από τα gif. Είναι σαν παράθυρα σε νέους κόσμους, ανεξερεύνητους. Κάθε μέρα, αφού διαβάσω τη στήλη, κάνω αναζήτηση βάσει εικόνας στο google και ενθουσιάζομαι με όσα ανακαλύπτω. Τα αγαπημένα μου είναι τα έργα τέχνης αλλά σήμερα ταξίδεψα στη λίμνη Powell.
Γεια σου Λένα!Θα σου έστελνα mail, αλλά τυπικά δεν είναι ερώτηση. Οπότε στο γράφω εδώ στα σχόλια:Καταλαβαίνω ότι είναι μπελαλίδικο και χρονοβόρο, αλλά όσο μπορείς (και όπου δυνατόν, εννοείται) θα ήταν μάλλον καλό να βάζεις credit στις φωτογραφίες που ανεβάζεις. Ξέρεις, οι φωτογράφοι/εικαστικοί στενοχωριούνται όταν βρίσκουν τα έργα τους εδώ κι εκεί uncredited. :/Υ.Γ. Συνεχίζει να μ'αρέσει πολύ η στήλη σου!
Είναι τρελό το ότι κάναμε σχόλιο για το ίδιο θέμα (αν και από διαφορετική οπτική) σχεδόν ταυτόχρονα. Πάντως όταν έστειλα το δικό μου δεν είχε ακόμα δημοσιευτεί το δικό σου.Υ.Γ Όταν κάτι είναι αξιόλογο πολλοί θα μπουν στην διαδικασία να αναζητήσουν το δημιουργό του, όπως εγώ. Το internet το κάνει πανεύκολο! :)
Το είδα κι εγώ το σχόλιό σου για το google image search και σκέφτηκα οκ, με άδειασε εντελώς. ;) Μπράβο όμως γιατί αναφέροντάς το όλο και περισσότερος κόσμος θα μπει στη διαδικασία να το χρησιμοποιήσει!
6: Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων (κλισέ): αυτοί που μιλάνε όταν κάτι δεν τους αρέσει και αυτοί που δεν μιλάνε. Αυτοί που δεν μιλάνε πάλι χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: σε αυτούς που δεν μιλάνε ποτέ (είναι γνωστοί και ως θύματα) και σε αυτούς που δεν μιλάνε- δεν μιλάνε και μετά σκάνε και τα λένε όλα μαζί (είναι γνωστοί και ως "Παναγιά μου φύλαγε"). Αυτοί που μιλάνε επίσης χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: σε αυτούς που γκρινιάζουν (γνωστοί και ως μίρλες) και σε αυτούς που τα λένε με τον σωστό τρόπο (είναι οι μόνοι που έχουν ελπίδα να συνεννοηθούν). Τέλος αυτοί που τα λένε με τον σωστό τρόπο χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Σε αυτούς που έχουν απέναντί τους κάποιον από τις πρώτες κατηγορίες (αυτοί είναι γνωστοί και ως γκαντέμηδες) και αυτοί που έχουν απέναντι τους ανθρώπους από την ίδια κατηγορία (οι οποίοι είναι γνωστοί ως κ**οφαρδοι).Quiz: Μαντέψτε ποιοι είναι οι πιο ευτυχισμένοι.
Νομίζω ότι έχω περάσει από όλες τις κατηγορίες... Κάπου στα 20 δεν μιλούσα (ανασφάλειες γαρ) , κάπου στα 30 έγινα "Παναγιά μου φύλαγε" (έλα μωρέ μικροπράγματα γιατί να ασχοληθείς, μέχρι που να σκάσω και θυμηθώ λεπτομέρειες που τον άλλον τον άφηναν με ανοιχτό το στόμα) και τώρα στα 40 βρήκα τον τρόπο να τα λέω με τρόπο με κάποια πισωγυρίσματα... αλλά ανήκω στους γκαντέμηδες... Δεν μπορώ να πω εξελίσσομαι!!!
Ολα σωστα αλλα άλλο πράμα η γκρίνια κ αλλο η μιρλα. Γκρινια ειναι το να επισημαίνεις επαναλαμβανόμενα κάτι που πρεπει να γινει ή που πρεπει να αλλαξει και ο αλλος αν και γνωριζει οτι εχεις δικαιο δεν αναλαμβάνει δραση. Μιρλα ειναι α) η γκρινια στον υπερθετικο βαθμο πασπαλισμένη με μπολικη αυτολύπηση και ενίοτε χτυπηματάκια κατω απ τη ζωνη και β) η πιο άθλια μορφη, ενα ρήμα με ξεχειλωμένο φωνήεν πχ πεινάααααω, πονάααω κρυώωωνω κλπ Βρισκω το παραδειγμα νο3 στην απαντηση της α μπα ατυχες. Ολοι μπορουν να ζητησουν ενα ποτηρι νερο χωρις να γκρινιάξουν. το δυσκολο ειναι να ζητησεις αγκρινιαχτα να σου αλλαξει τη λαμπα στον απορροφητήρα που εχει καει εδω και 3 μηνες
@ aroumpa: Μωράκι μου, ήθελα να σου θυμίσω εκείνη την λάμπα που έχει καεί στον απορροφητήρα. Είναι δύσκολο να σου τηγανίζω πατατούλες που σου αρέσουν στο σκοτάδι. Και προχθές που χύθηκε ο καφές σου, ήταν επειδή δεν είδα που φούσκωνε. Άλλαξε μου εσύ την λάμπα και θα δεις εγώ τι θα σου κάνω. Πασά μου εσύ. Άρχοντα μου. Νοικοκύρη μου. Καμάρι μου. Και μια που έπιασες κατσαβίδι και σκάλα, δεν μου κατεβάζεις και τις κουρτίνες; Μωρό μου.
@to_kerataki_mou Εξαρτάται από τον απορροφητήρα. Ο δικός μου έχει 4 λαμπάκια αλογόνου που βγαίνουν αφού αφαιρέσεις τα τζαμάκια τους με ανάστροφο μυτοτσίμπιδο (που μου δώσαν μαζί). Αλλά πολλοί έχουν βιδωτές.
αλή8εια τώρα??μωράκι μου και γλυκούλι μου για μια λάμπα.?κατα τ άλλα υπέροχο σας βρίσκω..όσο για μένα πολύ 8α 8ελα να ανήκω στην δεύτερη υποκατηγορία της δεύτερης κατηγοριας..αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ μπερδεύομαι..το μονο σίγουρο είναι πως μιλάω.
Εναλλακτική πραγματικότητα:Ρε συ Τάκη, τι θα γίνει με την παλιο-λάμπα στον απορροφητήρα, τρεις μήνες είναι καμένη. Θες να σου τηγανίζω πατάτες, αλλά εσύ μια λάμπα δεν αλλάζεις για μένα. Τις προάλλες μου χύθηκε στο χέρι ο καφές σου που δεν τον είδα και φούσκωσε. Να ξέρεις αν δεν κάνεις κάτι θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Άχρηστος είσαι, τι ήθελα και σε παντρεύτηκα; Μου τα έλεγε η μάνα μου... που να σου έλεγα και να μου κατεβάσεις και τις κουρτίνες. Ανεπρόκοπε. Εγώ ξέρω πάντως ποια έκδοση προτιμώ. ________________________________________Πριν πήγαινα για 100% επιτυχία. Μισά πράγματα θα κάνουμε; :-)Εδώ που τα λέμε ο γλυκός τρόπος δεν κοστίζει τίποτε και κάνει τον άλλον να αισθάνεται όμορφα μαζί μας. Τι πειράζει να πούμε και ένα "μωρό μου" παραπάνω;
Αχ βρε De La Net, αχ. Και δε με αφήνει και το ριμάδι να σου απαντήσω στο κάτω κάτω σχόλιο που θέλω. Εσύ καλά τα λες και τυχερή η σύντροφός σου αν της ζητάς πράγματα με αυτό τον τρόπο κι ακόμη περισσότερο εσύ αν ανταποκρίνεται κι αυτή σε αυτόν τον τρόπο. Γιατί το δικό μου το καμάρι μόνο αν του χτυπήσω με καδρόνι το κεφάλι συνειδητοποιεί ότι αυτό που ζητάω (νερό, ένα επιπλέον πιρούνι, να βοηθήσει με τα πιάτα/ψώνια) θα ήθελα και να γίνει σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Νομίζω πως όσο περισσότερο μένουμε μαζί τόσο πιο έυκολο του γίνεται να βάζει πάνω από τον ήχο της φωνής μου κελαρρύσματα.
Απαντηση στο σχολιο με την Εναλλακτική πραγματικότητα: Αυτη η εκδοχη ειναι άριστο παράδειγμα 100% ατοφιας μίρλας! Θα πρέπει να καούν αρκετες λαμπες για να φτάσεις ως εκει. Συνήθως χρησιμοποιώ τη γλυκιά έκδοση με λιγότερη ζαχαρη απ αυτη που έβαλες, χωρις επιτυχια. Πριν λιγο έκανα ενα τεστ ακολουθώντας τη συμβουλή της α μπα και ειπα "Κούκλε, την επόμενη φορά που πας στην κουζίνα άλλαξε και εκείνη τη ριμαδολαμπα. Σε ευχαριστώ πολύ". Ακούστηκε λιγο τσαμπουκαλεμενο σα τη Σπεραντζα Βρανα στα νιατα της. Αν δε πιάσει ουτε αυτο θα δοκιμάσω και τη δικιά σου βερσιον. Ελπιζω μ ολα αυτα να βοηθάμε και τη φιλη που ρώτησε :)