Αγαπητή 'Α, Μπα;' της εβδομάδας: ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ

ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ

Θα ήθελα να σου εξομολογηθώ κάτι και να μου πεις την ειλικρινή γνώμη σου. Είμαι 27 και ακόμα παρθένα. Είμαι φρικιό; Ή, μάλλον, είμαι φρικιό... αλλά τουλάχιστον δώσε καμιά ιδέα πώς μπορώ να μην τρομάξω τον επίδοξο εραστή με την παραδοχή αυτή ώστε να μη φύγει τρέχοντας, εφόσον αυτά δεν συμβαίνουν με την καμία πλέον στη σημερινή εποχή. Είμαι τόσο δυστυχισμένη... μα τόσο...

Αγαπητή μου 27χρονη,

Δεν είσαι φρικιό.

Έχεις αφήσει τη ζωή σου να καθοριστεί από μια παραδοχή που δεν ισχύει. Δεν το φαντάζεσαι, αλλά πολλά κορίτσια και αγόρια αγωνιούν, δυστυχούν και παρανοούν με τις ίδιες σκέψεις. Και βέβαια συμβαίνει και σε άλλους! Η σημερινή εποχή λειτουργεί με δύο ταχύτητες, όπως κάθε εποχή: είναι αυτά που φαίνονται και αυτά που συμβαίνουν. Παλιότερα φαινόταν να είναι όλες παρθένες, αλλά δεν ήταν – τώρα φαίνεται να είναι όλες απελευθερωμένες, αλλά δεν είναι – όλοι οι άντρες φαίνεται να θέλουν μόνο το σεξ, αλλά ούτε αυτό ισχύει.

Αφήνεις κάτι που δεν είναι καν πρόβλημα να σε επηρεάσει τόσο, που μπορεί να κάμψει τον χαρακτήρα σου και να τον αλλοιώσει. Μην ξαναπείς τόσο ακραίες εκφράσεις όπως «φρικιό» γιατί θα τις πιστέψεις, αν δεν τις έχεις πιστέψει ήδη. Είναι σαν να μην έχεις κάνει ποδήλατο ή σαν να μην έχεις πηδήξει στο νερό από μεγάλο ύψος. Ακούγεται δύσκολο και τρομαχτικό, αλλά είναι μόνο μέχρι να το δοκιμάσεις. Δεν υπάρχει κάποιου είδους προαπαιτούμενο, εκτός από έναν πρόθυμο παρτενέρ, και γι' αυτό μην ανησυχείς καθόλου, θα βρεθούν πολλοί στη ζωή σου.

Μην το παρουσιάζεις σαν να είναι αναπηρία, γιατί αυτό θα εισπράξει ο άλλος. Δεν χρειάζεται καν να το ανακοινώσεις, δεν είσαι υποχρεωμένη να πεις ή να κάνεις τίποτε απολύτως, μπορείς να φερθείς όπως σου φαίνεται πιο εύκολο. Άλλοι μπορεί να τρέξουν, άλλοι θα κάτσουν, αλλά αυτό, πίστεψέ με, συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, έμπειρους και άπειρους: άλλοι ενθουσιάζονται με τις ιδιαιτερότητές μας και άλλοι γίνονται καπνός. Τι να κάνουμε! Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να αρέσουμε σε όλους, δεν πάμε για πολιτικοί. Ένας φτάνει, αν είναι ο κατάλληλος.

ΟΤΑΝ Ο ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ

Στο ψητό: γιατί στις ταινίες του Γούντι Άλεν οι άνθρωποι απατούν τόσο εύκολα, για την πλάκα τους που λέμε, και όλο αυτό παρουσιάζεται συχνά σαν χιουμοριστική χαριτωμενιά (βλ. Τσίλι και την αδερφή της Blue Jasmine); Για τέτοιου είδους cheating μιλάω, όχι π.χ. για του Hank, που, οk, παρουσιάστηκε χυδαίο. Αλλά το έχω παρατηρήσει και στις περισσότερες ταινίες του. Γιατί με κάνει να νιώθω κάπως άβολα αυτό; Πόσο κοτάρα μπορεί να είμαι; Ή ρομαντική; Ή απλώς χέστης που δεν μπορεί να πάρει ρίσκα, να πληγώσει και να πληγωθεί.

Τις ίδιες ταινίες βλέπουμε; Δεν νομίζω ότι ο στόχος του Γούντι Άλεν είναι να παρουσιάσει τις απιστίες ως χιουμοριστική χαριτωμενιά, αλλά να δείξει ότι τα ανθρώπινα καμώματα είναι κωμικοτραγικά μέσα στην κοινοτοπία τους. Ο καθένας μας νομίζει ότι αυτά που κάνει και σκέφτεται είναι αρκετά σημαντικά για ν' αλλάξουν την τροχιά της Γης, αλλά τα καπρίτσια μας, οι νευρώσεις μας και οι μικροαπάτες μας, τα ταπεινά μας κίνητρα και οι φοβίες μας, όλα είναι φανερά σε έναν τρίτο, ενώ εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε εκλεπτυσμένοι, συγκροτημένοι, σύγχρονοι άνθρωποι.

Ο Γούντι Άλεν καταφέρνει να παρουσιάσει τις ανθρώπινες αδυναμίες με κάποια τρυφερότητα και αυτό νομίζω είναι που τον κάνει ιδιαίτερα αγαπητό. Δεν ξέρω γιατί δεν βλέπεις τον πόνο πίσω από την ανάλαφρη παρουσίαση των ιστοριών του. Κάθε τραγωδία κρύβει μέσα της μια κωμωδία και τούμπαλιν. Αν δεν το έχεις ζήσει αυτό στο πετσί σου, ίσως και να είσαι χέστης.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙΣ 'Η ΚΡΙΝΕΙΣ

Ποια η διαφορά μεταξύ τού κρίνω κάποιον και τού συμβουλεύω. Γιατί η συμβουλή μπερδεύεται πάντα και θεωρείται κριτική;

Τι είναι η συμβουλή; Μια πρόταση για το πώς θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα, αν κάποιος λειτουργούσε με το σύστημα αξιών κάποιου άλλου. Αυτό εμπεριέχει μέσα του κριτική. Μην αναρωτιέσαι, λοιπόν, γιατί ο άλλος «μπερδεύεται».

Παράδειγμα: «Μαρίκα, αν βάζεις το παιδί σου για ύπνο αμέσως μετά το φαγητό, δεν θα γκρινιάζει όλο το απόγευμα». «Για να μη σου μιλάει ο άντρας σου έτσι απότομα όπως πριν, πρέπει να πατήσεις λίγο πόδι». «Αν μαρινάρεις το κοτόπουλο, γίνεται πιο μαλακό». Τη βλέπεις την κριτική; Αν δεν τη βλέπεις, έχεις «μπερδέψει» πολλούς. Για αποφυγή τέτοιων συμβάντων στο μέλλον, ένας είναι ο κανόνας για τις συμβουλές: τις δίνουμε μόνο όταν μας τις ζητάνε.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΑΛΙΝΤΖΕΡ

Γιατί ο «Φύλακας στη Σίκαλη» θεωρείται αξιόλογο βιβλίο; (και στα αγαπημένα σου!)

Όταν δεν σου αρέσει ένα έργο τέχνης που έχει κερδίσει την αγάπη του κοινού εδώ και δεκαετίες, με πολλές αναφορές και συνεχή παρουσία σε μετέπειτα έργα τέχνης, αυτός που πρέπει να αναρωτηθεί γιατί, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, δεν καταλαβαίνει τον λόγο, είσαι εσύ.

Φυσικά, είσαι ελεύθερος να αμφισβητήσεις οτιδήποτε. Αλλά η αμφισβήτηση που συνοψίζεται σε ένα «γιατί» δεν δηλώνει ερευνητικό πνεύμα, δεν δηλώνει πρόκληση, δηλώνει μόνο άγνοια, και αυτό δεν είναι κάτι που σε συμφέρει να προβάλλεις ως επιχείρημα – εκτίθεσαι. Η άγνοια είναι γοητευτική μόνο σε ανθρώπους μέχρι πέντε ετών. Η αμφισβήτηση προϋποθέτει δουλειά. Αν ειλικρινά ρωτάς «γιατί», επειδή είσαι πρόθυμος να μάθεις, μπορείς να το κάνεις πολύ εύκολα.

ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΟΥ

Πιστεύεις ότι αν αφήσουμε κάτι ανεκπλήρωτο –ας πούμε μια επιθυμία που δεν πραγματοποιήσαμε ποτέ, σχέδια για το μέλλον που τελικά ακυρώθηκαν, μια σχέση με κάποιον που θέλαμε, αλλά τελικά δεν είχαμε– μπορεί να μας στοιχειώσει; Θέλω να πω, μπορεί να επηρεάσει μελλοντικές αποφάσεις απ' τη στιγμή που θα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας;

Το ανεκπλήρωτο είναι η φαντασίωση. Είναι το αποκούμπι για όσους θέλουν να αποδώσουν κάπου την ατολμία τους και την τεμπελιά τους, ακόμα και την ανία τους. Αν θέλεις να σε στοιχειώσει μια φαντασίωση, φυσικά και μπορείς. Αν θέλεις να είσαι ειλικρινής όμως, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι αυτό που δεν έγινε έδωσε τη θέση του σε κάτι άλλο, που έγινε. Το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο και το αποτέλεσμα, αυτό που ζεις, είναι συνισταμένη αυτών των δύο. Δεν τα έφτιαξες ποτέ με τον Μπάμπη; Αυτό σε οδήγησε να τα φτιάξεις με τον Βλάσση. Τελικά, τα έφτιαξες με τον Μπάμπη; Με τον Βλάσση έγινες μόνο φίλη στο facebook. Μπορείς να προβλέψεις τι θα γινόταν αν, και τι αν δεν; Με καμία Παναγία!

ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣ

Αγαπητή Α, μπα;

η ερώτησή μου είναι η εξής: σου αρέσει κάποιος, αλλά σε πρώτη φάση δεν το λες και παραέξω, το ίδιο συμβαίνει και σε φίλη σου που το παραδέχεται και τον διεκδικεί. Κάνεις πίσω, κάνεις μπρος ή κάνεις την πάπια; Είναι θέμα ταχύτητας, ειλικρίνειας ή τακτ το πώς θα το χειριστεί κανείς;

Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.

Μιλάς λες και ο άνθρωπος είναι το τελευταίο ζευγάρι παπούτσι στις εκπτώσεις. Φαντάζεσαι να μην του αρέσει καμιά σας;

ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΠΟΛΥ

Στο πρώτο ραντεβού δεν σταμάτησε να μιλάει (γλώσσα δεν έβαλε μέσα, εγώ κουβέντα δεν σταύρωσα..) για την παρισινή κομμούνα, τον επαναπροσδιορισμό του επαναστατικού υποκειμένου και την αυτόνομη δράση των μαζών. Να προβληματιστώ; Σε αφήνω τώρα, γιατί πρέπει να λύσω κάτι απορίες που μου δημιουργήθηκαν για την έννοια της «διαρκούς επανάστασης»...

Προσοχή με τους ανθρώπους που λατρεύουν τον ήχο της φωνής τους, ακόμα κι αν κρύβουν τον αυτοθαυμασμό τους πίσω από το παραπέτασμα της λαϊκής επανάστασης. Αγαπιούνται με τόσο πάθος που δύσκολα χωράει άλλος στην καρδιά τους. Ο ενδιαφέρων άνθρωπος δεν είναι αυτός που λέει ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά αυτός που θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα. Τις θεωρίες, αν ενδιαφερθείς, μπορείς να τις ψάξεις και στο google.

=====

*Στείλτε τις ερωτήσεις σας ανώνυμα ή επώνυμα στη σελίδα της Α, Μπα στο lifo.gr