ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπουν οι συζητήσεις μας.Μου λείπει το ότι καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλο.Μου λείπει το χαμόγελό σου.Μου λείπει το χιουμοράκι σου.Μου λείπει το να ξυπνάω και να μιλάμε.Μου λείπει το να μην κοιμάμαι και να μιλάμε.Μου λείπει το να σε κοιτάζω κι ας μην λέμε τίποτα.Μου λείπουν οι στιγμές μας.Μου λείπουν τα πάντα.Όμως έκανες την επιλογή σου. Διάλεξες να επιστρέψεις στο θεοποιημένο σου τίποτα. Μου πρότεινες να μείνουμε φίλοι. Καλύτερα να με σκότωνες παρά να μου έλεγες αυτό το πράγμα. Ήξερες πως δεν υπήρχε περίπτωση να το δεχτώ αυτό. Σε θέλω ολόκληρη και όχι μόνο σαν φίλη. Δυστυχώς όμως ακόμα το παλεύω το να μη σε θέλω καθόλου. Το να περνάς από το μυαλό μου και να μην γίνομαι κομμάτια μέσα σε μία στιγμή. Είσαι παντού κι όμως δεν είσαι πουθενά. 'Η μάλλον, είσαι κάπου, μα όχι εδώ. Δεν θα σου πω καλά να είσαι εκεί που διάλεξες να είσαι. Δεν θα το εννοώ ούτως ή άλλως όσο εγωιστικό και να ακούγεται. Δεν μπορώ να το εννοώ πλήρως. Όχι μετά απ' ό,τι έγινε. Όχι από τη στιγμή που χώρισαν έτσι άδοξα οι δρόμοι μας. Όχι από τη στιγμή που βλέπω πως δεν σε νοιάζει τι κάνω. Και απορώ αν ποτέ σε ένοιαξε. Μακάρι κάποτε να έρθεις στα συγκαλά σου. μακάρι κάποτε να έρθω στα συγκαλά μου. Προς το παρόν, ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ. Και το χειρότερο είναι πως απ' ότι καταλαβαίνω δεν σου λείπω καθόλου...