________________
1.

Λένα γεια σου.. να ξέρεις ότι στη συνείδησή μου έχεις καταγραφεί ως ο νέος θηλυκός Αρκάς.. Δεν υπάρχεις.. Ελπίζω να μην αργήσει πολύ η εποχή που θα μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο και θα ζητάω τον τόμο: "Α,μπα 2012"..
Υ.γ.: αλήθεια ποιο ζώο (του Αρκά) κρύβεται μέσα σου..; 
Καλή συνέχεια.. ;)

Νομίζω ότι αυτό το κομπλιμέντο μπαίνει στο Πάνθεον των κομπλιμέντων. Τέλειο και το τεστ. Βγήκα Μοντεχρήστος: «Καμιά φορά ανησυχώ μήπως με εγκαταλείψουν όλοι και μείνουν μόνοι τους.»

________________
2.

Αγαπητή α μπα, έχω ένα θεματάκι: νομίζω πως είμαι πολύ μεγάλος νάρκισσος. Θέλω να τραβάω τα βλέμματα και μου την δίνει όταν δεν αποσπώ την προσοχή και πολύ περισσότερο όταν την αποσπά κάποια άλλη του περιβάλλοντος μου. Είναι κακό που θέλω να με θαυμάζουν και στεναχωριέμαι όταν δεν γίνεται αυτό; Τι έχεις να πεις γι αυτό;

Εσύ τι λες, είναι κακό;
Ο ναρκισσισμός και εγωκεντρισμός δεν ταυτίζονται και δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με σένα. Μου φαίνεται σημαντικό το ότι νιώθεις ανταγωνισμό μόνο με γυναίκες, αφού λες «άλλη». Δηλαδή δεν σε πειράζει αν σε ξεπερνάει ένας άντρας, ή σε πειράζει λιγότερο; Αν το θέμα σου είναι να τραβάς τα βλέμματα των αντρών και βλέπεις τις γυναίκες ως εχθρούς – αυτό τι λες, είναι κακό;
Δεν θα το έλεγα «θεματάκι». Θα έλεγα ότι είναι ένα σημαντικό μέρος της προσωπικότητάς σου που σε χαρακτηρίζει και επηρεάζει τις σχέσεις σου με τους άλλους.

________________
3.

Λένε ότι όταν σταματήσεις να κυνηγάς τον έρωτα, τότε θα εμφανιστεί από το πουθενά. Εγώ και τον κυνήγησα, και τον άφησα, και αδιαφόρησα και ποτέ δεν ήρθε να με βρει. Δεν είμαι απελπισμένη. μια χαρά είναι η ζωή μου, έχω τους φίλους μου, την οικογένειά μου, την υγεία μου, και όλη τη ζωή μπροστά μου!! Αλλά να, είναι στιγμές που τον έχω τόσο πολύ ανάγκη όπως ένα ποτήρι νερό όταν πεθαίνεις της δίψας. Και εκείνες τις στιγμές είναι που πονάει περισσότερο και δεν ξέρω τι να κάνω και απλά λέω στον εαυτό μου να σταματήσει να το κάνει αυτό, αλλά στην ουσία ξεγελιέμαι. Γιατί αργότερα πάλι το ίδιο συμβαίνει. Και είναι τόσο άδικο και ταυτόχρονα εκνευριστικό που κάποιοι έχουν αυτό το σπάνιο(γιατί είναι σπάνιο στις μέρες μας) και σημαντικό αγαθό στη ζωή τους και δεν το εκτιμούν καθόλου. Ήθελα να τα αναφέρω εδώ γιατί είναι πιο εύκολο να μιλάς για πράγματα που σε απασχολούν σε ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και δεν σε γνωρίζουν. Δεν ξέρω αν μπορείς να με βοηθήσεις, αλλά έστω και κάτι μικρό να μου πεις το οποίο δεν είχα σκεφτεί ίσως να με βοηθήσεις πολύ. Φιλιά πολλά.

Πολλά λένε για το πώς θα βρεις τον έρωτα επειδή όλοι αυτό θέλουν και οι θεωρίες βγαίνουν για να ξεγελούν την αβεβαιότητα. Δεν υπάρχει συνταγή.
Δεν υπάρχει συνταγή, αν ισχύουν τα παρακάτω: αν το θέλεις, αν ξέρεις τι είναι αυτό που θέλεις και αν έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες. Αν μπορείς να πεις με βεβαιότητα ότι αν δεις αυτόν που χρειάζεσαι, θα το καταλάβεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο. Εκτός του να φροντίζεις την εμφάνισή σου και να διαβάζεις βιβλία.
(Αυτοί που λες ότι το έχουν και δεν το εκτιμούν, μάλλον δεν το έχουν. Μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι, ό,τι υπόθεση και να κάνεις για τις ζωές τους, λάθος θα είναι).

________________
4.

Αγαπητή μου Α, μπα... Σε διαβάζω από την πρώτη μέρα. Θα αποφύγω τα κομπλιμέντα καθώς πιστεύω ότι έχεις ακούσει τα πάντα, όλα καλά και πολύ λίγα άσχημα. Θα μπω άμεσα στο θέμα. τα συναισθηματικά μου τα βλέπω σε μικρές δόσεις μέσα από ερωτήσεις και απαντήσεις που δίνουν και παίρνουν καθημερινά σχεδόν.
Συνοπτικά ανήκω στην κατηγορία που για μερικά χρόνια συναναστρέφομαι ερωτικά με κάποιον, που ποτέ δεν υπήρχε σχέση, που μεσολάβησε απόσταση γιατί πια δεν είμαι στην ίδια πόλη, που υπάρχει διαφορά ηλικίας και φιλοσοφίας, που έχασα κιλά για να του είμαι ακόμα πιο επιθυμητή, που περάσαμε και ένα διάστημα τρελαμένοι ο ένας με τον άλλο... Και τώρα πια αυτός με έχει ξεπεράσει και με έχει αφήσει πίσω να προσπαθώ να το ξεπεράσω, να με υποτιμά και να με αγνοεί, με εμένα να προσπαθώ να εκβιάζω συναισθήματα κάποιες φορές... με θυμάται στα δύσκολα και στα ευχάριστα. Αλλά ξεσπάει λεκτικά πάνω μου πολλές φορές, όταν πιέζεται από διάφορα προβλήματα που έχει κατά καιρούς... Δεν έχει σηκώσει ποτέ χέρι πάνω μου αλλά ο τρόπος που πολλές φορές με μειώνει με κάνει να νιώθω πως είμαι κακός άνθρωπος. Έχω πάρει την απόφαση να τον αφήσω πίσω μου κ εγώ με τη σειρά μου γιατί και λόγω της απόστασης ξέρω πως είναι μετρημένες οι φορές που θα τον δω ακόμα.
Σε ρωτώ λοιπόν αυτό που φαίνεται βουνό σε μένα... Πως θα περάσει όλος αυτός ο ΠΟΝΟΣ, στην ιδέα και μόνο πως θα μου λείψει, μέχρι τελικά να καταφέρω να τον ξεπεράσω?

Αν παραδεχτείς ότι δε θα σου λείψει ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Θα σε πονέσει το ότι έχασες τον χρόνο σου σε μια σχέση που σου έκανε κακό. Ότι έδωσες ευκαιρία σε κάποιον να βγάλει την κακή σου πλευρά στην επιφάνεια. Αν καταφέρεις να συγχωρήσεις τον εαυτό σου για το κακό που του έκανες.

________________
5.

Αγαπητή μου Α, μπα, φαντάσου πως είμαστε δυο φίλοι και πίνουμε καφέ και έχω ανάγκη να σου μιλήσω. Έτσι σε παρακαλώ πάρε το θέμα μου. Είμαι 41 χρονών, εργένης και διευθύνω μια επιχείρηση στην Αθήνα. Είμαι ερωτευμένος με τη γυναίκα ενός από τους υπαλλήλους μου, τον οποίο εκτιμώ και σα συνεργάτη και σαν άνθρωπο αλλά έχω ερωτευτεί τη γυναίκα του, όπως προανέφερα! Δε συμβαίνει κάτι μεταξύ μας, απλά, όταν τη βλέπω μου έρχεται να τη φάω. Είναι όμορφη, χαμογελαστή, έξυπνη, λαμπερή και όταν βρίσκομαι στο ίδιο περιβάλλον μ'αυτήν τα χάνω. Είμαι αθεράπευτα γοητευμένος με την πάρτη της. Τη σκέφτομαι συνέχεια! Εννοείται πως δεν την βλέπω συχνά και η ίδια δεν έχει καταλάβει τίποτα, εφόσον δεν έχω δείξει το παραμικρό απέναντί της, όσες φορές βρεθήκαμε η συμπεριφορά μου είναι τυπική. Και δεν πρόκειται να δείξω τίποτα, διότι σέβομαι πρώτα απ' όλα τον υπάλληλό μου, η ίδια φαίνεται να έχει μια ισορροπημένη οικογενειακή
ζωή με τον άντρα της και το παιδί της, οπότε δε με παίρνει, είναι εντελώς ανήθικο και το αναγνωρίζω. Όμως νιώθω μιαν απέραντη ευφορία και μόνο που τη σκέφτομαι. Δώσε καμιά συμβουλή βρε Α, μπα μου. Δεν γνωρίζει κανείς αυτά που μόλις σου εκμυστηρεύτηκα και μπορεί να ήταν μια ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου. Πώς το ξεπερνάω λοιπόν αυτό που από σκληρός τεχνοκράτης έχω καταντήσει ρομαντικό σχολιαρόπαιδο;

Αχ τι συμβουλή να σου δώσω; Την πάτησες!
Τα κρύα ντους δεν πετυχαίνουν, ούτε οι αφαιμάξεις, ούτε οι βδέλλες. Καλύτερα να μην την ξαναδείς, γιατί κάθε συνάντηση βάζει κι άλλα ξύλα στη φωτιά, έχεις κι άλλες εικόνες για να θυμάσαι και να επεξεργάζεσαι. Την πάτησες, αλλά να ξέρεις: έχεις ερωτευτεί μια φαντασίωση. Δεν την ξέρεις την κοπέλα, δεν έχεις ιδέα αν ταιριάζετε, τι όνειρα έχει, τι συνήθειες, αν συμπαθεί τον Τσίπρα ή όχι. Τα αισθήματά σου μοιάζουν τόσο αληθινά – και δε λέω ότι είναι – αλλά είναι τόσο χειροπιαστά όσο τα όνειρα.

________________
6.

Αγαπητή Α, μπα;,

Η ιστορία έχει τελειώσει οριστικά πλέον και προσπαθώ να μάθω όσα μπορώ από αυτή, οπότε και σου απευθύνομαι, μιας και εκτιμώ πολύ αυτό που κάνεις γενικά, και τις απαντήσεις σου ειδικά.

Πως καταφέρνει κανείς να βρεί την ισορροπία μεταξύ του "θέτω τα όριά μου" και "προσπαθώ να αλλάξω τον άλλον"; Όταν θέτεις τα όριά σου, δεν είναι σαν να ζητάς απο την άλλη να αλλάξει;
Πού, και κυρίως πώς τραβά κανείς την γραμμή;
Σίγουρα δεν προσβλέπω σε απάντηση τύπου "εκεί! βρε χαζούλη", αλλά μια κατεύθυνση, μια άλλη προσέγγιση ελπίζω κάπως να με βοηθήσουν.

Σ΄ευχαριστώ προκαταβολικά και σου εξομολογούμαι οτι αναζητώ μια σύντροφο που να σκέφτεται όπως εσύ, έχεις γίνει point of reference στον μικρόκοσμό μου :)

Ναι, υπάρχει περίπτωση τα όρια του ενός να είναι έτσι ώστε να είναι ασύμβατα με τον χαρακτήρα του άλλου. Όχι μόνο υπάρχει περίπτωση – είναι το πιο πιθανό. Τότε οι δύο άνθρωποι είναι ασύμβατοι γενικότερα, και κάθε προσπάθεια κατά τη γνώμη μου είναι μάταιη.
Παράδειγμα: υπάρχει κόσμος που δεν αντέχει καθόλου τις βαριές κουβέντες και το όριο του σ' αυτό το θέμα είναι μη διαπραγματεύσιμο. Υπάρχει κόσμος που λέει βαριές κουβέντες χωρίς να τις θεωρεί βαριές, επειδή τις θεωρεί τρόπο έκφρασης. Δύο τέτοιοι άνθρωποι είναι αδύνατον να συνυπάρξουν για πολύ καιρό.
Μεταξύ ανθρώπων που δεν διαφέρουν σημαντικά ως προς τη νοοτροπία υπάρχει περισσότερο περιθώριο διαπραγμάτευσης και θέληση από τις δύο πλευρές, οπότε εκεί είναι πιο πιθανό να γίνουν σεβαστά τα όρια. Οπότε, δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύεις ότι μπορείς να τηρήσεις τα όρια σου με του πάντες. Μερικοί θα κάνουν Blitzkrieg και θα βομβαρδίσουν τα εργοστάσια ηλεκτρισμού πριν συναντηθούν οι πρωθυπουργοί σας. Και γι' αυτό είμαι εντελώς αντίθετη με το γνωμικό «τα ετερώνυμα έλκονται». Αν έλκονται, πολύ κακώς.

________________
7.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους, αλλά συχνά-πυκνά έχω αναμνήσεις οι οποίες συνειδητοποιώ μετά ότι είναι σκηνές από βιβλία που έχω διαβάσει (σπανιότερα από ταινίες). Δεν εννοώ τον Τιτανικό, απλές καθημερινές σκηνές, συζητήσεις, τέτοια.

Είναι ανησυχητικό;

Εσύ πραγματικά βυθίζεσαι στα βιβλία! Ανησυχητικό μόνο αν σηκώσεις το τηλέφωνο για να πάρεις τον κύριο Ντάρσι.

________________
8.

Aγαπημενη,ελπιζω να εισαι καλα!Ηθελα να ρωτησω..λες ανακαλυπτεις τον εαυτο σου,τον δεχεσαι,τον συγχωρεις και προχωρας.Στη θεωρια ολα ευκολα.Στην πραξη,οταν εχεις κλειστει στο καβουκι σου,δεν εχεις αυτοπεποιθηση και εχεις ''καει'' απ την πολλη σκεψη για ολους και για ολα τα θεματα..τοτε πώς θα γινει η αρχη???Πώς παιρνεις τα πανω σου?Ιδου η απορια.Στα 25 ολα αυτα!

Η θεωρία λέει να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, να τον δέχεσαι, να τον συγχωρείς και να προχωράς. Εσύ τι από όλα αυτά έχεις κάνει; Τίποτα. Τι περιμένεις, να εμφανιστεί το μονοπάτι πίσω από μια κουρτίνα;
Ξεκίνα από την αρχή: ανακάλυψε τον εαυτό σου. Η ανακάλυψη δεν έρχεται μέσα από τη σκέψη διότι είσαι 25 χρονών. Η σκέψη σου είναι περιορισμένη και στα ίδια και στα ίδια καταλήγει. Είναι η ώρα να μάθεις για τις σκέψεις άλλων και να καταλάβεις ποια από όσα λένε εφαρμόζονται, διδάσκουν, παραλληλίζονται με τη δική σου ζωή. Και πρόσεξε ποιοι θα είναι οι «άλλοι» που θα επιλέξεις. Βγες από το στενό σου περιβάλλον. Οι φίλοι σου δεν αρκούν.

________________
9.

Πες μου τη γνώμη σου...

Υπάρχουν και χίπστερ που δεν είναι pretentious;

(Σημείωση: σαν τους χίπστερ της Αμερικής, πουθενά. Είναι ο Φάρος του Δήθεν, Φάλαινες σε πελάγη αιθέριας άγνοιας για τα προβλήματα του κόσμου. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν χίπστερ γιατί οι Έλληνες θέλουν δε θέλουν, ξέρουν για τα προβλήματα του κόσμου.)

________________
10.

Αγαπημενη,
ειμαι να σκασω...θελουμε πολυ ο ενας τον αλλον αλλα βρισκομαστε σε διαφορετικα μερη της Ελλαδας..εγω θελω να προσπαθησω την αποσταση ξεροντας οτι ειναι δυσκολο αλλα αυτος δεν θελει ουτε να το συζηταει επειδη και παλιοτερα ειχε σχεσεις απο αποσταση και εχει κουραστει...και γω ειχα αλλα το βλεπω πιο θετικα...τι να κανουμε;να το αφησουμε και ο,τι ειναι να γινει θα γινει;

Να μην κάνετε δηλώσεις και να μην πιστεύετε ότι μπορείτε να ελέγξετε το μέλλον επειδή νομίζετε ότι ερμηνεύσατε το παρελθόν.

________________
11.

γεια σου Αμπα,
μόλις άφησα μια σχέση που είχα για αρκετά χρόνια για κάποιον που ερωτεύτηκα... γενικά είμαστε πολύ δεμένοι, περνάμε πολύ καλά μαζί, αν και η σχέση μας δεν μετράει πάνω από ένα μήνα.
το πρόβλημα μου είναι το εξής: μόλις μάθαμε οτι η προηγούμενη σχέση του είναι έγκυος (όπως εκείνη υποστηρίζει, πατέρας είναι ο νυν σύντροφός μου) και θέλει να κρατήσει το παιδί.
τώρα είναι που τα έχω χάσει τελείως... με φόβιζε όλη αυτή η αλλαγή από την μία σχέση στην άλλη, είχα τους ενδοιασμούς μου για το πώς θα εξελιχθεί η καινούργια σχέση και παρόλα αυτά είπα ότι θα το ζήσω και θα απολαύσω αυτό που ζω. τώρα όμς τ κάνω? εκείνος επιμένει οτι δεν θέλει να με χάσει. Οι υποχρεώσεις όμως που θα έχει με φοβίζουν.... επίσης θυμώνω αμπά, θυμώνω πολύ γιατι όλο αυτό ήλπιζα κάποια στιγμή να το ζήσω μαζί του. τι να κάνω? έχω χάσει την ψυχραιμία μου.. δεν ξέρω αν μπορώ να μείνω σε μια σχέση που ξεκίνησε χθες με έναν άνθρωπο που σχεδόν δεν τον ξέρω και ένα παιδί στο δρόμο.... είναι πολλά όλα αυτά για να τα διαχειριστώ... να σημειώσω ότι είμαστε και οι δύο στα μιντ θέρτις.

Κάτσε να δούμε πώς θα εξελιχθεί γιατί η ιστορία έχει πολλά σκοτεινά σημεία. Ένα μήνα γνωρίζεστε.
Και τελικά, αν γεννηθεί ένα παιδί: τι φοβάσαι; Και το παιδί τι φταίει;

________________
12.

Εδώ και 2 χρόνια περίπου προσπαθούμε για παιδάκι. Χαλαρά, χωρίς υστερίες. Οι εξετάσεις και των 2 καλές. Και τώρα ήρθε η ώρα να στραφούμε αλλού. Και θέλω να κλάψω. Αλλά όχι πάλι μπροστά του γιατί στεναχωριέται. Και κλαίω από μέσα μου. Και είμαι σίγουρη πως δεν θα τα καταφέρουμε. Και αυτό με τσακίζει χειρότερα. Και πού πάω με τέτοια διάθεση? Αλλά πώς να την αλλάξω?

Μου λείπουν εμπειρίες για το θέμα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι η στενοχώρια και τα κλάματα για κάτι που δεν είναι στο χέρι κι επιπλέον, δεν αλλάζει, πρέπει να έχουν κάποιο τέλος, και το τέλος πρέπει να το θέσεις εσύ, και τον δρόμο προς τα εκεί πρέπει να τον χαράξεις μόνη σου. Αλλιώς σπαταλάς τη ζωή σου, και η ζωή σου είναι μια και πολύτιμη.