ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν φύγει με ρώτησε αν τον αγάπησα.Δε τόλμησα να του πω ότι τον αγαπούσα κι συνεχίζω να το κάνω.Δε μου άρεσαν τα μεγάλα λόγια.Αβέβαιο το μέλλον, έλεγα, μπορεί να είναι για καλό.Έρωτας είναι, θα περάσει, μου έλεγαν.Δεν αντέχω να σε πονάω άλλο, μου είπε, δε πρόκειται να διορθωθώ κι ξέρεις δεν είναι αυτή η ζωή που ονειρεύομαι για σένα.Για μένα!Για τη δικιά του ζωή δεν έκανε όνειρα.Άδικος κόπος, συνήθιζε να λέει, καταστράφηκα από νωρίς εγώ πριν το καταλάβω.Όλα τα κύτταρα μου φώναζαν "μη με αφήνεις" αλλά το μόνο που μπόρεσα να ξεστομίσω ήταν μια ερώτηση γεμάτη απελπισία"θα σε ξαναδώ;"Σε κάποια άλλη ζωή, είπε, κι μου χαμογέλασε.Έκανε να με φιλήσει αλλά δίστασε.Έφυγε...Σε δύο λεπτά μου χτύπησε το κουδούνι κι με αγκάλιασε."Θα σε βλέπω, λίγο όμως, να θυμάμαι που κι που ότι κάποτε η ζωή μου είχε αξία, ότι κάποτε είχα τα πάντα!"Η πόρτα έκλεισε πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί.Κάθε μέρα, κάθε νύχτα παρακαλούσα να χτυπήσει το τηλέφωνο.Τουλάχιστον να μάθω ότι είναι καλά.Αμέτρητες οι φορές που τον καλούσα κι το έκλεινα πριν χτυπήσει.Ήθελα τόσο πολύ να μάθω αν προχώρησε στη ζωή του.Κι κάποιες φορές έπιανα τον εαυτό μου να το εύχεται, τότε με τρόμαζα πιο πολύ.Ένα πρωινό, 3 μήνες μετά, ήρθε η κλήση που τόσο ποθούσα.Που τόσο νόμιζα ότι ποθούσα."Τον χάσαμε τον ψηλό, κορίτσι μου" είπε μια φωνή από την άκρη της άλλη γραμμής "θα ήθελε να το ξέρεις. Δεν είναι ανάγκη να έρθεις. Θα περάσω από το σπίτι σου να σου μιλήσω αν θέλεις;""Ποιος είναι;" Κατάφερα να προφέρω δύο λέξεις με μεγάλη δυσκολία. Κατά βάθος ήξερα."Ο Μάνος κορίτσι μου, έρχομαι απο'κεί. Μη κάνεις καμιά τρέλα. Περίμενε"Τρέλα; Τι τρέλα; Ένα κενό! Όλα ένα κενό. Για πρώτη φορά το μυαλό μου ήταν άδειο. Δε σκεφτόμουν τίποτα. Κενό.Πότε πήγαμε στο νοσοκομείο, πότε έγινε η κηδεία ακόμη δεν έχω καταλάβει. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Όπως γρήγορα μπήκε στη ζωή μου κι μου έφερε τόση ευτυχία έτσι έφυγε κι πήρε μαζί του ότι έχω νιώσει ποτέ. Ούτε οργή, ούτε πόνος. Κενό...Δύο χρόνια πέρασαν από τότε. Λίγες φορές γέλασα, λίγες φορές έκλαψα.Για ένα πράγμα μετανιώνω καρδιά μου. Για το σ'αγαπώ που δε σου'χα πει. Γιατί φοβήθηκα. Αυτό που ένιωθα φοβόμουν. Τόσο δυνατό! Τόσο παράφορο!Κι ένα πράγμα κρατάω από τα πολλά που μου'μαθες. Σε κάποια άλλη ζωή...