Είσαι 90 χρονών , στην κουνιστή πολυθρόνα σου.Χαζεύεις την τηλεόραση και πού και πού σκέφτεσαι τα παλιά. Είσαι εκεί, σχεδόν ακίνητος, να παρατηρείς τις ζωές των άλλων.Είναι κάτι, δε λέω. Όμως πια ο έρωτας, το πάθος και όλες οι νεανικές απολαύσεις ανήκουν στο απαγορευμένο αν όχι ξεχασμένο πια ημερολόγιο, στην άκρη του δωματίου.Τώρα μπορείς. Ζήσε όσο μπορείς λοιπόν, πριν να είναι αργά.
19.3.2013 | 23:15
Δε ξέρω...
...τι με τρομάζει περισσότερο: το ότι μπορεί να ερωτεύομαι σιγά σιγά, ή το ότι μπορεί να κωλώσω να κάνω κάτι γι αυτό?Κι ας λένε πως "καλυτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες", στην πράξη είναι δύσκολο!!
1
