[ Συνέντευξη: Άλκηστη Γεωργίου ]
O Κωνσταντίνος Μπελιάς (και όχι Μπέλιας) είναι 25 χρονών, και σχεδιάζει - δημιουργεί μικρά πραγματάκια με μεγάλη αγάπη!
Μεγάλωσε στην Μεγαλόπολη Αρκαδίας, απ' τους καλύτερους γονείς όλου του κόσμου, κι έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό που του αρέσει να μιλάει σοβαρά, κι έναν σκύλο που φοβάται τα καλώδια.
Καταπιάνεται με ένα σωρό πράγματα:
Είναι web designer, γραφίστας, blogger, illustrator, σχεδιάζει applications, and so on..
Επίσης, ξέρεις ποιός είναι ο Κωνσταντίνος;
Ο άνθρωπος πίσω από tumblr Another Kapa44 που τροφοδοτεί εδώ και δύο χρόνια τα ελληνικά social media με όλες αυτές τις χιπστερο-μελαγχολικές-ρομαντικές φωτογραφίες της Αθήνας - και όχι μόνο- με το σύντομο κειμενάκι επάνω, που δημοσιεύονται και αναδημοσιεύονται κάνοντας πολλούς να ταυτίζονται μαζί τους..
(Κάποια στιγμή πρέπει να βγει ένας όρος γι' αυτές τις εικόνες.
Τι; Υπάρχει ήδη; Α, δεν ξέρω..)
Του μιλήσαμε!
Mίλησε μου για το Another K44.
Είναι όλες οι φωτογραφίες τραβηγμένες από εσένα, ή βρίσκεις απλά φωτογραφίες και τις επεξεργάζεσαι με το κειμενάκι κι όλα αυτά;
Αλήθεια γιατί 'Another K44';
Το Another Kapa44 είναι ένα project που ξεκίνησα αρχικά με φωτογραφίες της πόλης που έβγαζα στο κέντρο, μιας και τότε έμενα στην οδό Κολοκοτρώνη 44 (εξού και το Another K44).
Καθώς δε κατάφερνα να περάσω το feeling που ήθελα να περάσω με την κάθε φωτογραφία μου, άρχισα να πειραματίζομαι πιο έντονα με την επεξεργασία τους.
Να προσθέτω στοιχεία που ένοιωθα ότι υπάρχουν, που δεν αποτυπωνόντουσαν από μόνα τους, όπως περισσότερα σύννεφα, αστέρια, γαλαξίες, τελείως άλλους ουρανούς.
Μα ούτε και αυτό ήταν αρκετό.
Άρχισα να προσθέτω λέξεις, σιγά σιγά έγιναν μικρές προτάσεις, αργότερα μεγάλες προτάσεις, καμιά φορά μπερδεμένες σκέψεις, άλλοτε μπερδεμένους στίχους τραγουδιών, άλλοτε μηνύματα που έγραφα και ποτέ δεν έστελνα.
Πολλές φορές το αποτέλεσμα ήταν τελικά ένα κολλάζ.
Μ' άρεσε η ανταπόκριση που είχαν αυτές οι φωτογραφίες.
Τα likes στο facebook, τα reblogs στο tumblr.
Σιγά σιγά η δουλειά μου έγινε επιτηδευμένη. Δημιουργούσα ακόμα και όταν δεν είχα κάτι να πω.
Μ' άρεσαν τα μηνύματα που λάμβανα.
Ανήθικα σκάλιζα στίχους του Λειβαδίτη πάνω σε φωτογραφίες τσιμεντομένων τοπίων της Αθήνας.
Οι followers ανέβαιναν κατά εκατοντάδες και η πίεση στο να πρέπει να δημιουργώ αυξανόταν.
Κάθε μέρα και από ένα καινούριο ποστ.
Αν ένιωθα όλα όσα έγραφα ίσως τώρα θα είχα αυτοκτονήσει.
Αφού κατάφερα να βρομίσω το ελληνικό διαδίκτυο με ρομαντικές φωτογραφίες και προσποιητό δράμα, άδειασα.
Ακολούθησε μια μεγάλη παύση μετά απ αυτό.
Αν και δεν το κατακρίνω. Ούτε οι συγγραφείς ζούνε όσα γράφουν ε;
Ίσως καμιά φορά δημιουργούμε γιατί έχουμε την ανάγκη της δημιουργίας και όχι τόσο το τελικό έργο.
Το blog αυτό πια το συντηρώ με διαφορετικό περιεχόμενο, αρκετά πειραματικό ακόμα, πιο κοντά στο αντικείμενο σπουδών μου, και σαφώς πιο ειλικρινές.
Είσαι γραφίστας. Πώς ξεκίνησες να σχεδιάζεις;
Σπούδασες κάτι σχετικά;
Έχω πάρει το BA μου στο Visual Communication, οπότε αυτό με κάνει γραφίστα, στα χαρτιά τουλάχιστον.
Ήμουν απ τα παιδάκια που στο σχολείο ζωγράφιζα όλους τους κενούς χώρους των σχολικών βιβλίων, οπότε δεν είχα πολλά να σκεφτώ όταν ήρθε εκείνη η ώρα που έπρεπε να αποφασίσω "τι θα γίνω όταν μεγαλώσω."
Δουλεύεις πολύ με την ψηφιακή εικόνα έτσι;
Μπορείς να μου εξηγήσεις όλους αυτούς τους όρους User Interface Design, Mobile Application Design κτλ;
Θα έλεγα ότι ασχολούμαι αποκλειστικά με την ψηφιακή εικόνα, είτε αυτό είναι η επεξεργασία μιας φωτογραφίας, ο σχεδιασμός μιας εφαρμογής ή το lettering.
User Interface Design και Mobile Application Design είναι ορολογίες που αφορούν κυρίως την εμπειρία που έχει ο χρήστης με μια εφαρμογή στο κινητό του τηλέφωνο, πέρα απ' το σχεδιαστικό επίπεδο.
Πρέπει μέσα απ το design σου να κάνεις τον άλλον να εμπιστευτεί το προϊόν σου, να ακολουθήσεις μια κοινή γλώσσα όσον αφορά τη διάδραση που έχουμε με τα λειτουργικά συστήματα και να εκμεταλλευτείς όσες cutting edge τεχνολογίες σου δίνονται.
Τι παίζει με τα μπλουζάκια που βλέπω στο blog σου;
Αλήθεια, πού μπορούμε να τα βρούμε;
Είναι σχέδια που ανήκουν στην κατηγορία "θα το τελειώσω αργότερα."
Το αργότερα γίνεται ποτέ και το ποτέ γίνεται ένα ποστ να μου θυμίζει την αναβλητικότητα μου...
Πού ζεις στην Αθήνα;
Στο εξωτικό Παγκράτι.
Τι αγαπάς και τι δεν υποφέρεις στην πόλη;
Στη χτυπημένη αυτή από την μοίρα πρωτεύουσα, συνεχίζω να αγαπάω τον πρωινό κυριακάτικο ήλιο πάνω στον βράχο της ακρόπολης, τις ακαταλαβίστικες μουσικές μας, τα χοντρά αδέσποτα, το ότι όλοι μένουμε λίγο-πολύ κοντά και άλλα τέτοια. Αυτό που δεν υποφέρεται πια είναι η βρώμα της.
Τι σε εξοργίζει αισθητικά στη πόλη;
Οι άσχημες ταμπέλες της. Παντού. Άσχημες επιγραφές παντού. Πω πω όντως παντού.
Σε ποιά site περνάς τον περισσότερο χρόνο σου online?
στο tumblr, στο tumblr και στο tumblr.
Μια τυπική μέρα της καθημερινότητας σου;
Πρώτο ξυπνητήρι στις 8:45 καταφέρνω να σηκωθώ 9:30, σέρνομαι μέχρι το γραφείο, όπου χαζεύω τσόντες μέχρι να έρθει ο πρώτος καφές.
Από 'κει 'και πέρα ξεκινάει η μέρα.
Πόσες ώρες ξοδεύεις στα social media τη μέρα;
Τα social media πια δεν ανάβουν και σβήνουν με ένα κουμπί.
Απ' τη στιγμή που θα ξυπνήσεις και θα σύρεις τη μπάρα του smartphone σου να τσεκάρεις τα notification σου, μέχρι να μπεις σε airplane mode λίγο πριν κοιμηθείς, είσαι συνέχεια καλωδιωμένος.
Κι αν μπορούσα τώρα με ένα μαγικό τρόπο να σου επιστρέψω όλο τον χρόνο που έχεις ξοδέψει online , τι θα έκανες με αυτόν;
Θα πέρναγα περισσότερο χρόνο με την οικογένεια μου και θα μάθαινα να φτιάχνω κουλουράκια κανέλας. μπα, βλακείες λέω. θα καιγόμουν στο playstation.
Νιώθεις ξανά παιδί όταν;
τρώω σοκολάτες για μεσημεριανό.
Απολαμβάνεις περισσότερο να δουλεύεις πάνω σε..
Ένα πόνυ:)
Θέλει τελικά ο Νοέμβριος μπέικον; :)
Aμέ, απ' αυτό το παχύ κιόλας.
Γιατί;
Ήρθε ο καιρός να κρυβόμαστε κάτω απ'τα χειμωνιάτικα ρούχα. Φάτε ελεύθερα:)
Κι αν πρέπει να διαλέξουμε ένα από τα δύο μόνο (έρωτα ή μπέικον), τι θα διάλεγες;
Δύσκολη ερώτηση.
Και τα δύο παχαίνουν.
Θα μου σχεδιάσεις κάτι;
Nαι αμέ, σου έκανα αυτό για τη στήλη σου:
Κωνσταντίνε, σε ποιόν να πάρω συνέντευξη μετά από σένα;
Στην @KatrinPi
Γιατί;
Γιατί απλά γαμάει ρε φίλε
Παρακάτω, μερικές ακόμα από τις φωτογραφίες και τα σχέδια του Κωνσταντίνου που μου άρεσαν ιδιαίτερα..
σχόλια