Σκέψου απλά κάτι.Το άξιζες? Άξιζες τα κλάματα, τις φωνές, τους τσακωμούς?Θα σου πω τι έκανα εγώ στην προηγούμενη μου σχέση και τι σκέφτηκα αφού χώρισα.Έβαλα κάτω όλα όσα είχαν συμβεί, όσα είχα νιώσει και όσα έκανα μέσα στη σχέση μου.Τότε είδα πως από την πλευρά μου δεν είχα λόγο να νιώθω άσχημα, γιατί είχα κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να διατηρήσω αυτή τη σχέση, ακόμη κι αν με πλήγωνε.Από ό,τι διαβάζω, πέρασες και εσύ δύσκολα σε εκείνη τη σχέση (άσχετα αν υπήρχαν και όμορφες στιγμές).Σκέψου λοιπόν. Μήπως αξίζεις κάτι περισσότερο? Και με αυτό το σκεπτικό προχώρα.Εξάλλου, μια μεγάλη αλήθεια είναι πως όταν ραγισει το γυαλί δεν ξανακολλάει.. όπως επίσης και το γεγονός οτι οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν χαρακτήρα, μπορούν απλά να τον διορθώσουν μέχρι ένα μικρό σημείο.Σκέψου το λοιπόν.Προσωπικά, σου προτείνω να προχωρήσεις και να βρεις αυτόν που θα σε εξυψώνει και όχι αυτόν που θα σε αφήνει να πέφτεις.Φιλικά.
19.10.2012 | 16:31
Βρείστε με μήπως συνέλθω
Τον χώρισα μετά από μια σχέση που με κατέστρεφε..Πριν αρχίσετε να με λιθοβολείτε να πώ ότι ποτέ δεν πρόσεχε τις επιθυμίες του, επέβαλε πάντα το δικό του και με υποχρέωνε να δέχομαι πολλά και δίαφορα άσχημα, αδιαφορούσε, όποτε δεν είχε κέφι με έγραφε, με προσέβαλλε επείδη δεν ήμουν παρθένα όταν με γνωρισε - οκ είμαι 26, έπρεπε να ήμουν παρθένα και να τον περιμένω;;- κλπΓενικά ένιωθα ότι καταστρέφομαι σε αυτή τη σχέση και είπα τέλος. Εκείνος έκανε ότι μπορούε για να μην τον χωρίσω, επέμενε ότι θα αλλάξει κλπ έλεγα συγνώμη, δεν το εννοούσα έτσι αλλά αλλιώς.Τώρα 2 μήνες μετά την τελευταία φορά που τον είδα, ακόμα τον βλέπω στα όνειρά μου, βλέπω ότι είμαστε μαζί, αγαπημένοι, κάνουμε έρωτα. Δεν μπορώ να αποδεχθώ το τέλος.και υποφέρω.
1
