Δεν πιστεύω ότι θα χρειαζόταν συγκέντρωση υπογραφών - Η επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης θα έπρεπε να ήταν κάτι το αυτονόητο σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
Αλλά παρ' όλα αυτά υπέγραψα, >>> εδώ (avaaz)
Μπας και γίνει το αυτονόητο μια ώρα αρχύτερα...
===
«Το σύμφωνο συμβίωσης μας είναι απαραίτητο»
Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ / enet.gr
Οι αντιδράσεις από τις ακροδεξιές φωνές της Νέας Δημοκρατίας και της Εκκλησίας αρκούν για να πάρει η κοινωνία διαζύγιο από την πραγματικότητα, βάζοντας στο ψυγείο ένα ζήτημα το οποίο θεωρείται κατοχυρωμένο δικαίωμα και για το οποίο η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από την Ε.Ε.
Τι σημαίνει, όμως, το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης για έναν ομοφυλόφιλο;
Δύο νέοι άνθρωποι, μία φοιτήτρια και ένας συγγραφέας, μιλούν ανοιχτά για τις διευκολύνσεις που θα επέφερε στη ζωή τους.
Αύγουστος Κορτώ, 34 ετών, συγγραφέας
«Δεν είμαστε παράφρονες»
«Υπάρχει μεγάλος συντηρητισμός και στην Ελλάδα και στην κοινωνία της γενικότερα. Το γεγονός ότι βλέπεις ιεράρχες να κάνουν αυτές τις δηλώσεις είναι θλιβερό. Εχουμε μια ακροδεξιά κυβέρνηση που κάθε τόσο κάνει τεμενάδες στα ακροδεξιά της στελέχη. Είναι κουραστικό να πρέπει να μιλάς για το αυτονόητο.
Ο κόσμος αλλάζει, είτε τους αρέσει είτε όχι. Και αν προσπαθούν να προτάξουν την άχραντη ελληνική οικογένεια ως αμάλθειο κέρας, πλανώνται πλάνην οικτράν. Εμείς είμαστε εδώ, παρόντες, ορατοί και διεκδικούμε τα θεμελιώδη δικαιώματά μας.
Είναι κρίμα και ντροπή να είμαστε οι απολίτιστοι εταίροι της Ευρώπης. Είναι ντροπή να μην απολαμβάνουμε τα ίδια προνόμια. Δεν είμαστε παράφρονες. Ούτε φοροελαφρύνσεις ζητήσαμε ούτε θρησκευτικό γάμο - ώστε να πουν ότι θέλουμε να αμαυρώσουμε το ιερό και άχραντο μυστήριο. Το σύμφωνο συμβίωσης δεν θα επιβαρύνει τους ετερόφυλους.
Εχει πρακτική σημασία το σύμφωνο συμβίωσης. Ζούμε σε ένα σπίτι επί μία δεκαετία, μοιραζόμαστε τα έξοδά του, έχουμε τη ζωή μας, τα βαφτιστήρια μας. Πριν από χρόνια, είχα νοσηλευτεί. Ο Τάσος δεν είχε δικαίωμα να υπογράψει για μένα. Αν βρεθώ στην Εντατική, δεν θα μπορέσει να με επισκεφτεί. Θα τον αντιμετωπίσουν ως ξένο. Στα μάτια του κράτους, ο Τάσος δεν είναι παρά ο γκόμενός μου. Αν δεν είχα κάνει διαθήκη, στην οποία μεταβιβάζω στο σύντροφό μου το πνευματικό μου έργο, θα έμπαιναν οι συγγενείς στη μέση και θα έπαιρναν όλα τα προνόμια.
Αν υπήρχε το σύμφωνο συμβίωσης, θα γλιτώναμε από υπέρογκα ποσά. Αυτή την περίοδο, ο σύντροφός μου είναι άνεργος. Δεν μπορεί να καταβάλει ασφάλιστρα για το ταμείο πρόνοιας. Αύριο, μεθαύριο μπορεί εγώ να χρειαστώ στήριξη ως ανασφάλιστος. Θα είναι ο φίλος μου αυτός που θα με στηρίξει. Ο πατέρας μου δούλευε σαν το σκυλί. Η μητέρα μου ήταν στο σπίτι. Ηταν καλυμμένη από την ασφάλιση του πατέρα μου».
Ειρήνη Πάλμου, 21 ετών, φοιτήτρια Ψυχολογίας
«Δεν έχουμε καμία επιλογή»
«Το σύμφωνο συμβίωσης διευκολύνει πολλές διαδικασίες. Αν εγώ πάθω κάποιο τροχαίο, η κοπέλα μου δεν θα μπορέσει να έρθει στο νοσοκομείο παρά μόνο ως φίλη. Θεωρώ ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι άχρηστο σε ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Τα ετερόφυλα ζευγάρια έχουν πολλές επιλογές. Εμείς καμία.
Μεγάλωσα στη Χαλκίδα, σε μια κλειστή κοινωνία και στο σχολείο ένιωθα ότι σχολιαζόμουν αρνητικά πίσω από την πλάτη μου. Οι γονείς των φίλων μου έλεγαν, "Αν όντως ισχύει αυτό για την Ειρήνη, δεν θέλω να την κάνεις παρέα".
Οι περισσότεροι στην οικογένειά μου το ξέρουν. Απλώς σωπαίνουν. Μπροστά μου το παίζουν ανεκτικοί, αλλά στο βλέμμα τους φαίνεται ότι κάτι τους ενοχλεί. Οι γονείς μου το ξέρουν εδώ και χρόνια και πλέον το έχουν αποδεχτεί. Οταν το πρωτοέμαθαν δεν αντέδρασαν άσχημα, ήταν όμως επιφυλακτικοί. Πλέον δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν ζούσα στο εξωτερικό, θα ήταν όλα πιο εύκολα. Αν θέλω να κάνω οικογένεια, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στην Ελλάδα. Θεσμικά δεν σου επιτρέπεται τίποτα. Επειδή αν και νεαρή είμαι σε σοβαρή σχέση, σκέφτομαι ότι αν μείνω εδώ, στο μέλλον, θα ήθελα να έχω νομικά δικαιώματα. Επιπλέον, εάν η κυβέρνηση παραχωρήσει δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους η κοινωνία θα γίνει πιο ανεκτική.
Θρησκευτικός γάμος δεν πρόκειται να επιτραπεί στα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν ξέρω αν έχει και νόημα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει παρωπίδες. Δεν μπορώ να ακούω γελοιότητες για αφορισμούς των ομοφυλοφίλων. Ας έρθει πρώτα το σύμφωνο και μετά βλέπουμε.
Αν στηρίζει η οικογένεια, είσαι καλά κι εσύ· ακόμη κι αν σε κοιτάζει στραβά ο κόσμος. Ενας ομοφυλόφιλος πρέπει να τα βρει πρώτα με την οικογένειά του. Πρέπει πρώτα να μιλήσουν στους γονείς και έπειτα να "εκτεθούν" στην κοινωνία».
-------
Yπογράψτε το κάλεσμα >> εδώ
σχόλια