Δεν περίμενα ότι θα χρειαζόταν συγκέντρωση υπογραφών - αλλά παρ' όλα αυτά υπέγραψα, εδώ

Δεν περίμενα ότι θα χρειαζόταν συγκέντρωση υπογραφών - αλλά παρ' όλα αυτά υπέγραψα, εδώ Facebook Twitter
9

Δεν πιστεύω ότι θα χρειαζόταν συγκέντρωση υπογραφών - Η επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης θα έπρεπε να ήταν κάτι το αυτονόητο σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.

 

Αλλά παρ' όλα αυτά υπέγραψα, >>>  εδώ  (avaaz)

 

 

Μπας και γίνει το αυτονόητο μια ώρα αρχύτερα...

 

 

 

===

 

 

 

«Το σύμφωνο συμβίωσης μας είναι απαραίτητο»

 

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ / enet.gr

 

Οι αντιδράσεις από τις ακροδεξιές φωνές της Νέας Δημοκρατίας και της Εκκλησίας αρκούν για να πάρει η κοινωνία διαζύγιο από την πραγματικότητα, βάζοντας στο ψυγείο ένα ζήτημα το οποίο θεωρείται κατοχυρωμένο δικαίωμα και για το οποίο η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από την Ε.Ε.

 

Τι σημαίνει, όμως, το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης για έναν ομοφυλόφιλο;

 

Δύο νέοι άνθρωποι, μία φοιτήτρια και ένας συγγραφέας, μιλούν ανοιχτά για τις διευκολύνσεις που θα επέφερε στη ζωή τους.

 

 


Αύγουστος Κορτώ, 34 ετών, συγγραφέας

«Δεν είμαστε παράφρονες»

Δεν περίμενα ότι θα χρειαζόταν συγκέντρωση υπογραφών - αλλά παρ' όλα αυτά υπέγραψα, εδώ Facebook Twitter

«Υπάρχει μεγάλος συντηρητισμός και στην Ελλάδα και στην κοινωνία της γενικότερα. Το γεγονός ότι βλέπεις ιεράρχες να κάνουν αυτές τις δηλώσεις είναι θλιβερό. Εχουμε μια ακροδεξιά κυβέρνηση που κάθε τόσο κάνει τεμενάδες στα ακροδεξιά της στελέχη. Είναι κουραστικό να πρέπει να μιλάς για το αυτονόητο.

 

Ο κόσμος αλλάζει, είτε τους αρέσει είτε όχι. Και αν προσπαθούν να προτάξουν την άχραντη ελληνική οικογένεια ως αμάλθειο κέρας, πλανώνται πλάνην οικτράν. Εμείς είμαστε εδώ, παρόντες, ορατοί και διεκδικούμε τα θεμελιώδη δικαιώματά μας.

 

Είναι κρίμα και ντροπή να είμαστε οι απολίτιστοι εταίροι της Ευρώπης. Είναι ντροπή να μην απολαμβάνουμε τα ίδια προνόμια. Δεν είμαστε παράφρονες. Ούτε φοροελαφρύνσεις ζητήσαμε ούτε θρησκευτικό γάμο - ώστε να πουν ότι θέλουμε να αμαυρώσουμε το ιερό και άχραντο μυστήριο. Το σύμφωνο συμβίωσης δεν θα επιβαρύνει τους ετερόφυλους.

 

Εχει πρακτική σημασία το σύμφωνο συμβίωσης. Ζούμε σε ένα σπίτι επί μία δεκαετία, μοιραζόμαστε τα έξοδά του, έχουμε τη ζωή μας, τα βαφτιστήρια μας. Πριν από χρόνια, είχα νοσηλευτεί. Ο Τάσος δεν είχε δικαίωμα να υπογράψει για μένα. Αν βρεθώ στην Εντατική, δεν θα μπορέσει να με επισκεφτεί. Θα τον αντιμετωπίσουν ως ξένο. Στα μάτια του κράτους, ο Τάσος δεν είναι παρά ο γκόμενός μου. Αν δεν είχα κάνει διαθήκη, στην οποία μεταβιβάζω στο σύντροφό μου το πνευματικό μου έργο, θα έμπαιναν οι συγγενείς στη μέση και θα έπαιρναν όλα τα προνόμια.

 

Αν υπήρχε το σύμφωνο συμβίωσης, θα γλιτώναμε από υπέρογκα ποσά. Αυτή την περίοδο, ο σύντροφός μου είναι άνεργος. Δεν μπορεί να καταβάλει ασφάλιστρα για το ταμείο πρόνοιας. Αύριο, μεθαύριο μπορεί εγώ να χρειαστώ στήριξη ως ανασφάλιστος. Θα είναι ο φίλος μου αυτός που θα με στηρίξει. Ο πατέρας μου δούλευε σαν το σκυλί. Η μητέρα μου ήταν στο σπίτι. Ηταν καλυμμένη από την ασφάλιση του πατέρα μου».

 

 

Ειρήνη Πάλμου, 21 ετών, φοιτήτρια Ψυχολογίας

 

«Δεν έχουμε καμία επιλογή»

Δεν περίμενα ότι θα χρειαζόταν συγκέντρωση υπογραφών - αλλά παρ' όλα αυτά υπέγραψα, εδώ Facebook Twitter

«Το σύμφωνο συμβίωσης διευκολύνει πολλές διαδικασίες. Αν εγώ πάθω κάποιο τροχαίο, η κοπέλα μου δεν θα μπορέσει να έρθει στο νοσοκομείο παρά μόνο ως φίλη. Θεωρώ ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι άχρηστο σε ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Τα ετερόφυλα ζευγάρια έχουν πολλές επιλογές. Εμείς καμία.

Μεγάλωσα στη Χαλκίδα, σε μια κλειστή κοινωνία και στο σχολείο ένιωθα ότι σχολιαζόμουν αρνητικά πίσω από την πλάτη μου. Οι γονείς των φίλων μου έλεγαν, "Αν όντως ισχύει αυτό για την Ειρήνη, δεν θέλω να την κάνεις παρέα".

Οι περισσότεροι στην οικογένειά μου το ξέρουν. Απλώς σωπαίνουν. Μπροστά μου το παίζουν ανεκτικοί, αλλά στο βλέμμα τους φαίνεται ότι κάτι τους ενοχλεί. Οι γονείς μου το ξέρουν εδώ και χρόνια και πλέον το έχουν αποδεχτεί. Οταν το πρωτοέμαθαν δεν αντέδρασαν άσχημα, ήταν όμως επιφυλακτικοί. Πλέον δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν ζούσα στο εξωτερικό, θα ήταν όλα πιο εύκολα. Αν θέλω να κάνω οικογένεια, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στην Ελλάδα. Θεσμικά δεν σου επιτρέπεται τίποτα. Επειδή αν και νεαρή είμαι σε σοβαρή σχέση, σκέφτομαι ότι αν μείνω εδώ, στο μέλλον, θα ήθελα να έχω νομικά δικαιώματα. Επιπλέον, εάν η κυβέρνηση παραχωρήσει δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους η κοινωνία θα γίνει πιο ανεκτική.

Θρησκευτικός γάμος δεν πρόκειται να επιτραπεί στα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν ξέρω αν έχει και νόημα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει παρωπίδες. Δεν μπορώ να ακούω γελοιότητες για αφορισμούς των ομοφυλοφίλων. Ας έρθει πρώτα το σύμφωνο και μετά βλέπουμε.

Αν στηρίζει η οικογένεια, είσαι καλά κι εσύ· ακόμη κι αν σε κοιτάζει στραβά ο κόσμος. Ενας ομοφυλόφιλος πρέπει να τα βρει πρώτα με την οικογένειά του. Πρέπει πρώτα να μιλήσουν στους γονείς και έπειτα να "εκτεθούν" στην κοινωνία».

 

-------

Yπογράψτε το κάλεσμα >> εδώ

 

 

 

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

4 σχόλια
Να πω την αληθεια απο την συνεντευξη [στην Ελευθεροτυπία] δεν ειμαι ικανοποιημενη. Εγινε ανευ λογου δακρυβρεχτη. Ενω ειχα πει οτι εξαρχης οτι με τους γονεις μου δεν ειχα κανενα προβλημα κατι βρηκε να γραψει και σε αυτο! Ουτε στο σχολειο ενιωθα αρνητικα απλα, ηξερα απο καποια λιγα ατομα με σχολιαζουν. Επισης οσο για τους γονεις των φιλων ηταν ενα συγκεκριμενο ατομο που το χε πει αυτο και το τονισα. Οσο για την εκκλησια δηλωσα οτι ηθελε να αφορισει τους πολιτικους που υποστιριζουν το συμφωνο συμβιωσης των ομοφυλων ζευγαριων και οχι τους ομοφυλοφιλους. Θα προτιμουσα τα λογια μου να ειχαν γραφτει αυτουσια οπως ειπωθηκαν.
Εγινε μεσω τηλεφωνου αλλα δεν νομιζω να γινοταν καποια ηχογραφηση γιατι τα εγραφε ταυτοχρονα. Ηταν λαθος μου που δεν ζητησα να κοιταξω το αρθρο πριν δημοσιευθει.
"Ούτε φοροελαφρύνσεις ζητήσαμε ούτε θρησκευτικό γάμο - ώστε να πουν ότι θέλουμε να αμαυρώσουμε το ιερό και άχραντο μυστήριο. Το σύμφωνο συμβίωσης δεν θα επιβαρύνει τους ετερόφυλους."Μιλήστε για τον εαυτό σας κύριε Κορτώ. Και φοροελαφρύνσεις (πρέπει να) ζητάμε και πολιτικό γάμο. Το ζήτημα δεν είναι να μην ..."επιβαρύνουμε" τους ετεροφυλόφιλους αρκούμενοι σε ένα άχρηστο συμβολαιογραφικό χαρτί. Το ζήτημα είναι να έχουν όλοι ίσα δικαιώματα. Και στις φοροελαφρύνσεις και σε όλα. Με αυτά και μ'αυτά μας έχουν κάνει να τους παρακαλάμε για ένα σύμφωνο και όχι για τον πολιτικό γάμο. Ξέρουν τι κάνουν οι δημοσιογράφοι και πολιτικάντηδες · άξιος ο μισθός τους.
καταρχάς υποστηρίζω απόλυτα κανείς να δίνει τόσο κρίσιμα δικαιώματα, όσο αυτά που αναφέρουν οι παραπανω, στον άνθρωπο που επιλέγει ο καθένας.Τωρα για το αλλο που λες και συμφωνώ και διαφωνά. Ως μη παντρεμένος straight βρίσκω τελειως ΠΑΡΑΛΟΓΟ (με μια εξαιρεση που θα αναφέρω) να εχουν δυο ανθρωποι που εχουν αποφασισει να ζησουν μαζι μεγαλυτερη στήριξη από το κράτος, από ότι κάποιον που έχει αποφασίσει να ζει μονος του, ή ακόμα περισσότερο που απλα δεν εχει εκχωρήσει το δικαίωμα "ποιος με τραβαέι από την πρίζα/ποιος παίρνει το επίδομα ανεργίας" σε κάποιον πέρα από τους default. Με μια εξαίρεση. Επειδή (ακόμα) η παραγωγή απογόνων θεωρείται κοινωνικά επιθυμητή προφανώς αυτό που επιδοτείται κοινωνικά είναι τα ανήλικα παιδια που έχει κάθε ζευγάρι. Προφανώς τότε αλλαζει.Με βάση τα παραπάνω λοιπόν θέτω το ερώτημα (στο οποιο δεν εχω τελική απάντηση): αν θεωρήσουμε οτι δεν μας αφορουν τα παιδια, ειναι κοινωνικά ωφέλιμο ή ουδέτερο οι άνθρωποι (ανεξαρτήτως φύλου) να είναι 'μαζί"; Πρέπει η κοινωνία μας (δηλαδή εμείς) να τους επιδοτεί για αυτό ή όχι;
@ atmanΕλπίζω όλη αυτή η ευαισθησία περί μη "επιδότησης" του γάμου να μην προέκυψε ξαφνικά τώρα που οι γκέι διεκδικούν αυτό το δικαίωμα.Κατά τα λοιπά, φαντάζομαι να γνωρίζεις ότι ζούμε σε πολύ δύσκολους καιρούς και ότι πολλά ζευγάρια είναι τυχερά όταν μπαίνει έστω και ένας μισθός στο σπίτι. Όταν εκ των πραγμάτων τόσα πολλά ζευγάρια συντηρούνται με το εισόδημα του ενός όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη (και πολλές φορές δεν μπορούν να κάνουν παιδιά ακριβώς γι' αυτό τον λόγο) μάλλον δεν είναι η κατάλληλη εποχή για να συζητάμε περιορισμό και των ελάχιστων παροχών που έχουν απομείνει.Κατά τα λοιπά αν η "παραγωγή" απογόνων θεωρείται κοινωνικά τόσο επιθυμητή, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να συζητήσουμε είναι πως θα δώσουμε στα ζευγάρια ίδιου φύλου αυτή τη δυνατότητα. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.