Αγαπητή γράφουσα/συντάκτρια (? πάντα με μπερδεύει το πώς πρέπει να απυθυνθώ σε κάποιον εδώ)... είμαστε πολλοί όπως διαπιστώνεις, αλλά σκόρπιοι!Και αυτό γιατί όπως έγραψες δεν είμαστε άνθρωποι που θα ψάξουμε αυτόν τον ΕΝΑ στο μπαρ ή στο δρόμο. Αν λοιπόν ο κύκλος γνωριμιών μας δεν τον φέρει κοντά μας με κάποιο μαγικό τρόπο, τότε μπορεί και να αποδειχτεί mission impossible το όλο εγχείρημα.Ναι, έχω σκεφτεί κι εγώ όλα όσα γράφεις και στο 1ο αλλά και στο 2ο post σου. Να σου πω κάτι όμως; Αν δεν κάνεις τίποτα, δεν θα αλλάξει και τίποτα. Ούτως ή άλλως όπως έχω γράψει αρκετές φορές εδώ μέσα μια γνωριμία δεν έβλαψε ποτέ κανένα :)καλημέρα!
24.10.2012 | 02:01
Που είναι "αυτός που περιμένω";!
Μπορεί να ακουστεί, χαζό, μελό και χιλιοειπωμένο, αλλά φοβάμαι πως δεν θα βγω ποτέ το "άλλο μου μισό"... Δεν εννοώ τον "τέλειο άνδρα" ή την τέλεια σχέση, εννοώ κάποιον που να τον αγαπάω και να με αγαπάει, να περνάμε καλά και να είμασε μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα...(πολύ αμερικάνικος γάμος ακούστηκε αυτό...) Πέρασα πρόσφατα τα πρώτα -άντα, χώρισα ακόμα πιο πρόσφατα (με δική του απόφαση και με άσχημο τρόπο) και με έχει πάρει από κάτω... Θέλω να είμαι με κάποιον, έχω να μοιραστώ πράγματα, συναίσθήματα και δεν θέλω να είμαι μόνη μου.. Όμως φοβάμαι πως όλοι οι "καλοί" είναι πιασμένοι... "μοντέλο" δεν είμαι, αλλά είμαι χαρά κορίτσι, με χιούμορ, σε γενικές γραμμές νορμάλ άνθρωπος με όχι κάποια "τρελλή" παραξενιά ώστε να πει ο άλλος "ρε συ κάτι δεν πάει καλά με δαυτη"... Ωστόσο φοβάμαι πως δεν θα βρω κάποιον να με εκτιμήσει και να με αγαπήσει και να τον αγαπήσω κι εγώ... Δεν έχω τίποτα τρομερούς κύκλους γνωριμιών για να πεις ότι θα γνωρίσω κόσμο και ούτε είμαι του στυλ "παω στο μπαρ να την πέσω και να μου την πέσουν". Ένα "νορμαλ" άνθρωπο θέλω και φοβάμαι ότι δεν θα τον βρω... Σκέφτομαι παράλογα; Υπάρχουν κι άλλες/οι με παρόμοιους φόβους; Κοιτάω ζευγάρια στο δρόμο και σκέφτομαι "γιατί όχι κι εγώ"... και με πονάει αυτή σκέψη... :(
2
