________________
1.

-τον τελευταίο καιρό (2 εβδομάδες) νιώθω μια κούραση, εξάντληση, απογοήτευση..
Πάντα ήμουν δραστήρια αλλά τώρα που δεν έχω ούτε δουλειά ούτε σπουδάζω κάτι αυτή τη στιγμή, νιώθω απίστευτη κούραση. Θέλω να χαλαρώσω και δεν μπορώ..
Έκανα αιματολογικές και είμαι οκ, προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά αλλά δεν μπορώ.
Πάντα είχα στόχους, φιλοδοξίες, πήρα τα πτυχία μου και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να επιβιώσω οικονομικά. Από Οκτώβριο μάλλον θα μεταναστεύσω και αντί να χαίρομαι που πήρα την απόφαση αυτή επιτέλους, όλο σκέφτομαι τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω..
Πώς να βγω από το Λαβύρινθο? –Alex

- Δύο εβδομάδες κούρασης, εξάντλησης και απογοήτευσης δεν είναι αρκετές για να σε κάνουν να ανησυχείς. Θα ήταν περίεργο αν μπορούσες να χαλαρώσεις με ανεργία, αβεβαιότητα και επικείμενη μετανάστευση. Αφού η υγεία σου είναι εντάξει – το πιο σημαντικό – επέτρεψε στον εαυτό σου να θρηνήσει την αξιολύπητη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Δε μου φαίνεται ότι είσαι ξεκρέμαστη , πήρες μια απόφαση που δείχνει ότι παίρνεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Καλά κάνεις που σκέφτεσαι τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσεις γιατί θα είναι πολλές. Από το λαβύρινθο όμως, πολύ φοβάμαι ότι δε θα βγούμε ποτέ. Οι εποχές των γονιών μας, που παντρεύονταν νέοι και είχαν στρωμένες δουλειές και συντάξεις εις τον αιώνα τον άπαντα, έχουν περάσει για πάντα. Δε μπορείς να πολεμήσεις την αβεβαιότητα, πρέπει να της κάνεις χώρο στη ζωή σου γιατί θα σε συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμα.

________________
2.

-Γιατί χρειάζονται τα gay club/bar σε μια εποχή που δεν υπάρχει strickly str8 club/bar; Κατανοώ τα τότε χρόνια, αλλά οι γκετοποίηση προκαλεί εμμέσους διαχωρισμούς. – Νεανίας

-Δεν ξέρω πόσο αρμόδια είμαι να απαντήσω, θα απαντήσω σαν πολίτης δημοκρατικής χώρας. Όσο η LGBT κοινότητα δεν έχει τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους, υπάρχουν διαχωρισμοί θεσμικοί και δεν είναι καθόλου έμμεσοι. Αν δεν κατακτηθεί η ισότητα η συζήτηση για το αν χρειάζονται τέτοια μπαρ ή όχι είναι πρώιμη. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας ως χώρα και ως ήπειρος.

Και βεβαίως, υπάρχουν αμιγώς στρέιτ μπαρ/κλαμπ. Απλώς δεν έχουν ανάλογη ταμπέλα απ' έξω.

________________
3.

-Ξέρεις καμία καλή χαρτορίχτρα; -Σούλα

-Βεβαίως, τη μαντάμ Σοράγια, που μένει σε ένα τροχόσπιτο σε μια παράλληλη της Κηφισίας, πίσω από τον ΟΤΕ. Θα τη βρεις από την μυρωδιά στικ όταν φτάσεις στην ΔΟΥ Αμαρουσίου. Έξω από το τροχόσπιτο έχει κρεμασμένα κάτι σκόρδα. Χτύπα την πόρτα το SOS με κώδικα Μορς και πες ότι σε στέλνει η Μαριβίκη (το ψευδώνυμό μου). Η μαντάμ Σοράγια μου είπε να κόψω το λεμόνι από το τζιν τόνικ και να βάζω λάιμ και μου έσωσε τη ζωή. Μόνο να ξέρεις, πληρώνεται σε χρυσές λίρες.

________________
4.

-Πέρυσι η ξαδέλφη μου είχε δει σε ένα περιοδικό την παρουσίαση κάποιων t-shirts, τα οποία δεν ήταν τα συνηθισμένα (ανεμόμυλοι Μυκόνου, σεξιστικά καρτούν και σχόλια κλπ), αλλά πιο ψαγμένα (π.χ η Ακρόπολη μέσα από το δάσος των κεραιών του Αθηναϊκού τοπίου). Γνωρίζεις τον καλλιτέχνη και πού διατίθενται, μήπως;

- Η ακρόπολη μέσα από το δάσος των κεραιών του αθηναϊκού τοπίου δεν είναι κάτι ψαγμένο, είναι η πραγματικότητα.

________________
5.

-αγαπητή α μπα..βρίσκομαι στο απόλυτο κενό..χώρισα πρόσφατα και είμαι εντελώς απελπισμένη, ανίκανη να κάνω οτιδήποτε..τι σκατά να κάνω? – ελεαννα

- Οι χωρισμοί, αγαπητή μου Ελεάννα, δεν είναι προβλήματα, είναι τα καπρίτσια της ζωής. Είναι αυτά που σε κάνουν άνθρωπο επειδή σε ταπεινώνουν και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι το κέντρο του κόσμου.
Αν σε χώρισε αυτός (ή αυτή), ακόμα καλύτερα, γιατί δεν έχεις και αμφιβολία για το αν έκανες το σωστό. Κάποιος άλλος σε έβαλε σε μια κατάσταση που πρέπει να καταπιείς όσο καλύτερα μπορείς. Για ένα μήνα επιτρέπεται ο θρήνος, τα τυχαία μεθύσια και περιστασιακά φιλιά με αγνώστους. Για δύο μήνες επιτρέπονται sms και τηλεφωνήματα αργά το βράδι. Για δυόμιση μήνες επιτρέπεται να ζαλίζεις τους φίλους σου. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος κλαις και περιμένεις να σου περάσει. Θα σου περάσει. Μην ξεχνάς ότι η αξία σου δεν προσδιορίζεται από το ποιός σε έχει παρατήσει και πώς. Από την αντίδρασή σου όμως προσδιορίζεται ο χαρακτήρας σου. Κάνε τον εαυτό σου περήφανο.

________________
6.

-γιατί όταν κάποιος αρρωστήσει λέμε: πιες αυτό και αύριο θα είσαι περδίκι; τα περδίκια δεν αρρωσταίνουν ποτέ; πώς το ξέρουμε αυτό; μόνο τα περδίκια δεν αρρωσταίνουν ποτέ; τι το ιδιαίτερο έχουν; θέλω να γίνω περδίκι! μπορώ; -perdiki!

Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (περιοδικό Άρτεμις)

Γλωσσικά

Το πανέμορφο τούτο πτηνό έχει ένα αρκετά «δύσοσμο» όνομα. Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη, η λέξη πέρδικα παράγεται από το το ρ. πέρδομαι (: πορδίζω, βδέω > βδελυρός), λόγω του θορύβου που προκαλούν τα φτερά της. Η ερμηνεία της λέξης μπορεί να είναι "η κλανιάρα" ο λαός μας, όμως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, την αναφέρει στο λόγο του, είτε επειδή θέλει να αναφερθεί στην όμορφη γυναίκα : «καλώς την να την πέρδικα, που περπατάει λεβέντικα» ή την «περδικόστηθη», είτε επειδή αναφέρεται στην καλή υγεία: «σε δυο μέρες θα είσαι περδίκι», είτε αναφέρεται στο θάρρος του ανθρώπου: «το λέει η περδικούλα του».
Από τα Ελληνικά προέρχεται και η επιστημονική της ονομασία "alectoris graeca", ενώ στις περισσότερες γλώσσες φέρει τον προσδιορισμό "graeca" (: η ελληνική). Στα Ιταλικά ονομάζεται: cutornice, στα Αγγλικά: rock patridge, στα Γαλλικά: perdix bertavella, στα Γερμανικά: alpensteinhuhn, στα Ισπανικά: perdiz grieca, στα Ολλανδικά: europese steenpatrijz. Στα Ελληνικα, η αλεκτορίς, η ελληνική, αποκαλείται και ορεινή πέρδικα ή πέρδικα του βουνού ή μπαρταβέλλα, ή βουνίσια ή πετροπέρδικα. Οι Έλληνες είχαν, πάντα, μία ιδιαίτερη σχέση με το πτηνό, γι αυτό έδιναν το όνομα «Πέρδικα» στα χωριά τους (Αίγινα, Άρτα, Ιωάννινα, Θεσπρωτία). Απαντάται, ακόμα, ως όνομα χωριού το «Περδικόβρυση» (στην Αρκαδία, στη Φθιώτιδα, στη Μεσσηνία, στην Αιτωλοακαρνανία), αλλά και «Περδικόρραχη» (στην Άρτα), καθώς και «Περδικορράχη» (στα Τρίκαλα)

Αναφορές στα αρχαία κείμενα

Σύμφωνα με την παράδοση της αρχαιότητας, η πέρδικα ήταν μια ψυχρή και αναίσθητη γυναίκα. Μια μέρα, όπως κάθονταν δίπλα σε ένα πουρνάρι, είδε το μυθικό Δαίδαλο την στιγμή που έθαβε τον άμοιρο γιο του, τον Ίκαρο. Αντί να λυπηθεί για το δυστύχημα αυτό, όπως θα έκανε κάθε συμπονετικός άνθρωπος, άρχισε να ειρωνεύεται. Ο Θεός τότε οργίστηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.
Οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και τη θεωρούσαν ως ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα εδέσματα, που, μάλλον, απευθυνόταν στους πλούσιους Αθηναίους. Χαρακτηριστικό είναι το το δίστιχο του «Εμπόρου» του Διφίλου (Κoch II, 550) « Μα τον Δία, για μας δεν είναι δυνατόν να δούμε την πέρδικα και τη τσίχλα ούτε στον αέρα να πετάει» και υπονοεί «πόσο, μάλλον να τη φάμε». Στην αρχαιότητα ήταν αρκετά διαδεδομένα τα περδικοτροφεία με τις οικόσιτες πέρδικες και γινόταν διάκριση από τις λιβαδοπέρδικες (ατταγας). Στους Αχαρνεις, στ. 873, αναφέρεται ότι «Βοιωτός έμπορος φέρνει ατταγάς στην αγορά της Αθήνας από την ορνιθοτρόφο Κωπαΐδα». Αν και στα αρχαία κείμενα υπάρχουν αποσπάσματα που επαινούσαν τους «Αιγύπτιους ατταγάς».

Αναφορές στην δημοτική και στη λόγια ποίηση

Ο Έλληνας, χιλιάδες χρόνια τώρα, έκανε επίκληση στην πέρδικα σε κάθε εκδήλωση της ζωής του. Η μίζερη παιδεία μας, όμως, μας κάνει να αναφερόμαστε σ΄ αυτήν χωρίς ποτέ να την έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία. Το πρώτο άκουσμα των Ελλήνων με την πέρδικα αρχίζει από τα βρεφικά νανουρίσματα:

«Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά κι η πέρδικα στα χιόνια
και μένα η κορούλα μου στα καθαρά σεντόνια».

Στη συνέχεια, η πέρδικα συντρόφευε του Έλληνες στη χαρά και τη λύπη. Στη Μάνη, για παράδειγμα, τραγουδάνε:

« Τώρα την αυγή, τώρα η αυγή χαράζει,
τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέρδικες γλυκολαλούν και λένε».

Στην Κύπρο συντρόφευε τους ανθρώπους στη χαρά του γάμου και συμμετείχε στo γέλιο και το γλέντι τους

«Που κάτω στην τριανταφυλιάν
μια πέρτικά ΄χτισεν φουλιάν.
Μπαίννει τζαι βκαίννει τζαι γεννά
πασαλλοϊτικα αβκά».

Στη Θεσσαλία συμμετείχε στο παιχνίδι και τη χαρά του έρωτα :

«Κίνησα μια μέρα Τρίτη
πήγα στου παπά το σπίτι
βρήκα πέρδικα ψημένη
και την παπαδιά αλλαγμένη
Πιάνω βρέχω μία μπουκιά
και φιλώ την παπαδιά».

Ορνιθολογικά

Επιστ. ονομασία : Alectoris graeca (αλεκτορίς, η ελληνική),
Τάξη: Galliformes (Ορνιθόμορφα), οικογένεια: Phasianidae (Φασιανιδών)
Έχει μήκος 30 – 35 εκ και βάρος 600- 900γρ. Είναι ενδημικό είδος (δεν αποδημεί) και είναι εδαφόβιο (σπάνια πετά, ενώ τρέχει πολύ γρήγορα). Το χαρακτηρίζει η κοινωνικότητα και γι αυτό ζει κατά ομάδες των 10 – 15 ατόμων, ενώ τον χειμώνα απαντώνται και ομάδες των 40 ατόμων. Είναι είδος μονογαμικό. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο οι ομάδες διαλύονται και σχηματίζονται τα ζεύγη. Το θηλυκό φωλιάζει στο έδαφος κάτω από θάμνους ή σε κοιλότητες του εδάφους στρώνοντας ξερά φύλλα χόρτα και λίγα πούπουλα. Το Μάρτιο με Απρίλιο γεννά 10-15 αυγά και τα επωάζει 20-21 μέρες. Οι νεοσσοί βαδίζουν αμέσως και τους φροντίζουν και οι δύο γονείς. Τρέφεται κυρίως με φυτική τροφή και ελάχιστα με ζωική. Μαζί με την τροφή καταπίνει και χαλίκια που βοηθούν στο άλεσμα, αλλά γίνεται έτσι και πρόσληψη ασβεστίου.

________________
7.

-τι παιζει αληθεια με το hot dog
ξερεις γιατι το ονομασανε ετσι??"- mad scientist

Υπάρχουν αμέτρητες θεωρίες και είναι αδύνατον να διαπιστωθεί ποιά είναι η σωστή. Υπάρχει όμως ένας «ιστορικός Hot Dog» με σχετικό Ph.D. (!), ο Bruce Kraig, τώρα συνταξιούχος από το πανεπιστήμιο Ρούζβελτ του Σικάγο, και λέω να βασιστούμε στη δική του θεωρία, σεβόμενη όλους όσους έχουν κανονικό Ph.D., άλλωστε βλέπω ότι κι εσύ επιστήμονας είσαι (αν και τρελός).

Σύμφωνα με τον καθηγητή λοιπόν οι Γερμανοί ήταν αν όχι ο πρώτος, τότε ένας από τους λαούς που σκέφτηκαν την ιδέα του λουκάνικου (13ος αιώνας). Το όνομα που είχαν δώσει στο λουκάνικο –μεταξύ άλλων- ήταν Dachshund, λόγω του μακρόστενου σχήματος. Οι Γερμανοί έτρωγαν τα λουκάνικα πάντα μαζί με ψωμί. Με κάποιο τρόπο το "Dachshund", που είναι μια ράτσα σκύλου, απλοποιήθηκε σε σκέτο "dog". Και γι' αυτή την εξέλιξη υπάρχουν διάφορες θεωρίες, αλλά η αγαπημένη μου είναι ότι ένας σκιτσογράφος της New York Journal, o Tad Dorgan, δεν ήξερε πώς γράφεται η λέξη Dachshund και έγραψε στο καρτούν σκέτο «dog», αν και σχετικό σκίτσο δε βρέθηκε ποτέ.