________________
1.

Αγαπητή α,μπα,
Κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Προχθές, ένας καθηγητής που συνεργάζομαι με ρώτησε 'Είσαι περήφανη που είσαι Ελληνίδα;'. Να είμαι ειλικρινής, κόμπλαρα και απάντησα πως αγαπώ πολύ την Ελλάδα, και αυτό είναι αλήθεια. Αλλά περήφανη που έτυχε να γεννηθώ εκεί; Με προβλημάτισε.. Κι αν θαυμάζω Έλληνες που έχουν κάνει πολλά και σημαντικά, σημαίνει ότι είμαι περήφανη που γεννηθήκαμε στον ίδιο τόπο; Είμαι Ελληνίδα και δεν ντρέπομαι, όπως δεν ντρέπομαι που είμαι γυναίκα, ψηλή, ξανθιά, γαλανομάτα (τι, θα με δείτε ποτέ;) ή ό,τι άλλο με το οποίο γεννήθηκα. Σίγουρα κάποια στοιχεία του εαυτού μου οφείλονται στην καταγωγή μου και κάποια όχι. Πιθανώς πλέον να μην μπορώ να ξεχωρίσω ποια οφείλονται που. Μα έχει σημασία; Πρέπει με κάποιο τρόπο να εξυμνώ τη χώρα και τη κουλτούρα που μου τα έδωσε, καλά ή άσχημα; Και τελικά εμείς όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό εκπροσωπούμε και την χώρα μας με κάποιο τρόπο; Εσύ ως κάτοικος του εξωτερικού πως το χειρίζεσαι και τι θα του απαντούσες; Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς πατριώτισσα!- είδα φως και μπήκα

Συμφωνώ με όσα γράφεις, δεν θα αφαιρούσα και δεν θα πρόσθετα τίποτα. Περήφανη είμαι για πράγματα που κατάφερα μόνη μου ή για πράγματα που κατάφεραν αυτοί που αγαπώ, και τότε είμαι περήφανη γι' αυτούς. Δεν ξέρω πώς είναι να είσαι περήφανος για κάτι που δεν προσπάθησες για να γίνει και δεν εξαρτάται από εσένα. Βλέπω ότι μερικοί μπορούν να το κάνουν, αλλά έχω περισσότερες απαιτήσεις από εμένα και από τους άλλους. Η αγάπη για την Ελλάδα υπάρχει επειδή είναι ο χώρος που μας διαμόρφωσε, αλλά όταν οι πατρίδες μπλέκουν με περηφάνιες και σεβασμούς ξεκινάνε τα σκοτεινά μονοπάτια.

Τελικά είχα δεν είχα, κάτι πρόσθεσα.

Και θα προσθέσω και κάτι άλλο: η ερώτηση δε μου άρεσε καθόλου. Από ξένο καθηγητή μου φαίνεται χειριστική, υποτιμητική και πατρονάρισμα. Ό,τι και να απαντήσεις φαίνεσαι λάθος, και αυτός είναι ο στόχος της. Αυτή η ερώτηση μόνο με ερώτηση μπορεί να απαντηθεί, η οποία είναι «εσύ είσαι περήφανος για τη χώρα σου;» και αν πει «ναι», ρώτα «γιατί;» Έχει πολλή πλάκα πόσα πράγματα προτιμάει να ξεχνάει κάθε χώρα και σε τι επικεντρώνεται.

________________
2.

Λατρεμένη Λένα.
Είμαι άλλος ένας φανατικός σου θαυμαστής και ήρθε η ώρα να ρίξω και γώ την ερώτηση μου.
Επειδή έχω διαβάσει πολλές φορές τις απόψεις σου για διάφορες ξένες σειρές, θέλω να μου κάνεις ένα top 5 για τις αγαπημένες σου ελληνικές σειρες. Έτσι για να τιμήσουμε και λίγο τα γένια μας. Τα δικά μου βασικά. Και επειδή δεν αντέχω να μη λέω τη γνώμη μου, το δικό μου top 5 είναι:

1.Eγκλήματα
2.Παρα πέντε
3.Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή
4.Σ'αγαπώ μ΄ αγαπάς
5.Οι απαράδεκτοι

Ps: Θέλεις να γίνεις φίλη μου;- Nίκος

«Παρά πέντε» δεν έχω δει ποτέ, το «τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή» μου φάνηκε εξοντωτικά υστερικό, τα άλλα όμως μου άρεσαν τρομερά, με καλύτερο απ' όλα τα Εγκλήματα. Τα εγκλήματα μεταφρασμένα θα έκαναν διεθνή καριέρα. Θα τα λάτρευε όλη η γη, πραγματικά το πιστεύω.

Θα έβαζα μαζί και τις Τρεις Χάριτες, έβλεπα και το Δύο Ξένοι, από το οποίο μου έχει μείνει το «χορεύεις;» «δε μπορώ, με κόβει η κιλότα μου» και οπωσδήποτε το Κάμπινγκ που είναι τεράστιο υπαρξιακό αριστούργημα.

Ps: Αμέ

________________
3.

Γλυκια μου αμπα,
το καλοκαιρι αυτο κι ενω ημουν σε πολυχρονη σχεση(3 χρονια) κανονισα να κανω τις διακοπες μου με την αδερφη μου και το αγορι της στο σπιτι μου στο οποιο συζουσα με το αγορι μου ο οποιος δουλευε συνεχως και εναν ακομα φίλο τους. καναμε παρα πολλα πραγματα, βγαιναμε, γελουσαμε συνεχεια και ξαφνικα μπηκε αυτος ο φιλος τους στο μυαλο μου (κι ετσι οπως μπηκε βγηκε απο ενοχες).
Ωστοσο συνειδητοποιησα οτι κατι δεν παει καλα και οτι δεν ειμαι ευτυχισμενη και αποφασισα να χωρισω..Με τον αλλο εχουμε επαφη σχετικα συχνα μεσω μηνυματων, γελαμε συνεχεια αλλα ειμαστε
μακρια σε αλλες πολεις λογω εργασιας. Το θεμα ειναι οτι καθε φορα που υπαρχει επαφη καταλαβαινω οτι ειναι πολυ εντονο αυτο το κατι μεταξυ μας και δεν μπορω να εξηγησω to πως γινεται χωρις καμια οπτικη επαφη. προσπαθω να μην πεταω στα συννεφα και προσγειωθω
αποτομα αλλα δεν μπορω να μην κανω και ονειρα ....ποια ειναι η γνωμη σου?kissessss.....!!!!!!!!!- "black canary"

Η γνώμη μου είναι να αλλάξεις το «είναι πολύ έντονο αυτό το κάτι μεταξύ μας» με το «είναι πολύ έντονο αυτό που παθαίνω εγώ μέσα μου» και έτσι εξηγείται το πώς γίνεται χωρίς καμία οπτική επαφή.

Έχεις δημιουργήσει μια κατάσταση στο κεφάλι σου με έναν λίγο πολύ άγνωστο, η οποία είναι ιδανική επειδή δεν την άφησες να εξελιχθεί για να δεις τι θα γίνει. Κάνε όνειρα, τι θα ήμασταν χωρίς όνειρα, και αν προσγειωθείς απότομα, δεν πειράζει.

________________
4.

Αγαπητή Α,μπα, θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τη θέση μου εν συντομία. Έχω έναν ετεροθαλή αδερφό, μεγαλύτερό μου κατά αρκετά χρόνια, τον οποίο δεν έχω δει ποτέ από την βρεφική μου ηλικία και ύστερα. Λόγω διαφόρων δυστυχών γεγονότων στο οικογενειακό μας περιβάλλον, μεταξύ αυτών τον θάνατο του κοινού μας γονέα, μεγαλώσαμε σε διαφορετικές πόλεις χωρίς την παραμικρή επαφή. Πρόσφατα ένα άτομο του κοινού μας οικογενειακού περιβάλλοντος (με το οποίο εγώ ουδέποτε είχα επαφές, αλλά γνωρίζω ότι οι γονείς μου δεν είχαν καλές σχέσεις) επιχείρησε να μας φέρει σε επικοινωνία. Αντέδρασα σπασμωδικά και διέκοψα αμέσως την επικοινωνία με το άτομο αυτό, μην έχοντας μιλήσει καν με τον αδελφό μου. Το θέμα με προβλημάτισε αρκετά τις επόμενες ημέρες, και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι θα προτιμούσα να μην έχω καμία επαφή με τον αδερφό μου, σε μια προσπάθεια να "σβήσω" από την μνήμη τα οδυνηρά κομμάτια του παρελθόντος και να μπορέσω να συνεχίσω αυτήν την "νέα" μου ζωή όσο πιο κανονικά γίνεται. Ένα φιλικό μου πρόσωπο μου είπε ότι δεν θα ήταν σωστό να μην μιλήσω στον αδερφό μου εφόσον εκείνος με είχε ψάξει, έστω και μετά από τόσα χρόνια (είμαι 22). Δεν μπήκα στον κόπο να του εξηγήσω τους λόγους και η συζήτηση έληξε εκεί. Σέβομαι πολύ την κρίση σου και θέλω να μου πεις αν βλέπεις καθόλου την "μεριά" μου. Σου φαίνεται παράλογη/επιπόλαιη η απόφαση μου; Είναι σκληρό να μην θέλω καμία επαφή για να προστατέψω τον εαυτό μου από τις μνήμες;- ενας κανενας

Ευχαριστώ που σέβεσαι τόσο πολύ την κρίση μου και ρωτάς κάτι τόσο προσωπικό. Φοβάμαι να απαντήσω, να σου πω την αλήθεια, αλλά δεν θέλω να το αφήσω κι έτσι αφού με ρωτάς...

Αυτό στο οποίο έχω καταλήξει μετά από (όχι και τόσο πολλά) χρόνια στη γη είναι ότι για θέματα πιο αναπάντεχα, πιο σπάνια, πιο περίπλοκα ας πούμε, όπως είναι το δικό σου, η κοινωνία δεν έχει καταλήξει σε πρωτόκολλα συμπεριφοράς ώστε οι παθόντες να έχουν μπούσουλα. Θέλω να πω, δε νομίζω ότι υπάρχει σωστή συμπεριφορά γι' αυτό που ζεις. Ξέρουμε τι να πούμε όταν τσακώνονται δύο αδέρφια («να τα βρείτε, αδέρφια είσαστε») αλλά η δική σου ιστορία είναι αρκετά πιο ειδική.

Οπότε ναι, βλέπω τη μεριά σου και μου φαίνεται και ως μια πιθανή αντίδραση, μπορεί κι εγώ το ίδιο να αισθανόμουν. Είναι λογικό να είσαι περίεργη για τον αδερφό που δε γνώρισες, αλλά είναι και λογικό να μην θέλεις να περιπλέξεις τη ζωή σου με συζητήσεις που είναι σίγουρο ότι θα πονέσουν και θα θυμίσουν πράγματα που έχεις προσπαθήσει να αφήσεις πίσω σου.

Αν αποφασίσεις να ασχοληθείς με αυτό το μέρος της ζωής σου, δεν ξέρουμε πού θα σε βγάλει, είναι ένα ρίσκο. Μπορεί ακόμη και να το μετανιώσεις, τίποτα δεν αποκλείεται. Αν όμως αποφασίσεις να κλείσεις την πόρτα, πρέπει να το έχεις σκεφτεί εξίσου καλά. Υπάρχει κίνδυνος να έρθει μια στιγμή που θα αναρωτηθείς αν έζησες μισή ζωή, αν έχασες κάτι σημαντικό, αν έκανες ένα πολύ μεγάλο λάθος. Ξέρεις, κάθε 'όχι' που λέμε έχει διαφορετική βαρύτητα σε κάθε ηλικία. Όταν είμαστε μικροί νομίζουμε ότι υπάρχει άφθονος χρόνος να αλλάξουμε γνώμη στο μέλλον, όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Πρέπει να είσαι σίγουρη ότι, αν αυτή η πόρτα κλείσει οριστικά, δεν θα μείνεις με την περιέργεια του «τι θα είχε γίνει αν». Υπάρχει περίπτωση να μην έχεις την ευκαιρία να αλλάξεις γνώμη.

________________
5.

hola guapa!
το ξεχωριστό σου μυαλό και οι σωστότατες θεωρίες σου θα άξιζαν μια σοβαρότερη και σημαντικότερη ερώτηση, αλλά ελπίζω ότι θα γράφεις εδώ μέχρι και κατόπιν συνταξιοδότησης, οπότε θα έχω όλο το χρόνο να ζητήσω απαντήσεις για τα υπαρξιακά μου. τώρα σου έχω αυτό: μόλις είδα ένα θρίλερ, από αυτά που σε κάνουν να κρύβεσαι πίσω απ την κουβέρτα, να έχεις ταχυπαλμία, να νιώθεις τον δολοφόνο πίσω απ'τον καναπέ σου. σε μια σκηνή, ο απαγωγέας έχει το θύμα μέσα στο πορτ-μπαγκαζ και το οδηγεί κάπου για να του κάνει κάτι, πληροφορίες που δεν έχουμε ούτε εμείς ούτε το θύμα. κι εδώ σου πατάω pause. έστω ότι είσαι το θύμα, χωμένη μέσα σε ένα πορτ-μπαγκάζ, πρόβατο προς σφαγή. δε θα σε ρωτήσω τι κάνεις, προφανώς ότι επιτάσσει το ένστικτο της επιβίωσης. θα σε ρωτήσω τι σκέφτεσαι, τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι μάλλον δε θα τα καταφέρεις και έχεις λίγα λεπτά να συμβιβαστείς με το θάνατό σου. ρωτάω εσένα γιατί ξέρω ότι δε θα μου αναφέρεις θεούς και μεταθανάτιες ζωές και πνεύματα και μετενσαρκώσεις. μπες στο πετσί του ρόλου και πες μου τις σκέψεις σου.- δεν_θα_ξαναδω_θριλερ

Μάλιστα. Θα σκεφτόμουν με κάποια περιέργεια και λίγη έκπληξη «ώστε αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές». Μετά θα αναρωτιόμουν αν είμαι εντάξει με το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα και αν κατάφερα να ζήσω μια γεμάτη ζωή, και θα απαντούσα πώς ναι, δεν την πέρασα χαζεύοντας. Μετά θα αναρωτιόμουν αν όλοι όσοι αγαπάω το ξέρουν ότι τους αγαπάω και νομίζω ότι ναι, το ξέρουν. 

________________
6.

Μια φαινομενικά αδιάφορη ερώτηση αλλά σημαντική για μένα: είμαι 20 χρονών και έχω ακμή. Μετά απο πάμπολλες θεραπείες με αφρούς, σαπούνια, χάπια (αντιβίωση δλδ), καθαριστικά προσώπου (πάντα με την εντολή δερματολόγου) έκανα μια τρύπα στο νερό. Έτσι αποφάσισα να κάνω την πιο ισχυρή θεραπεία αυτή που παίρνεις ειδικά χάπια για 6 μήνες (δεν ξέρω αν την γνωρίζεις) και το πρόσωπο σου γίνεται χαρτί. Ανάθεμα την ώρα και την στιγμή. Το πρόσωπό μου είναι σαν να έχει «εκραγεί» και οι συνοδευτικές κρέμες που μου έχει δώσει ο γιατρός βοηθούν ελάχιστα. Είμαι χάλι μαύρο, είναι 3 βδομάδες τώρα που δεν βγαίνω από το σπίτι. Μία φορά έκανα το λάθος να βγω και με κοιτάζανε όλοι λες και είμαι τέρας. Η ψυχολογία μου είναι στα πατώματα

:(

Ξέρω ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να κρίνεται για την εξωτερική του εμφάνιση, αλλά δεν αντέχω να ξαναβγω εκεί έξω και τα βλέμματα τους να πέφτουν έστω και αστραπιαία πάνω μου. Καμιά συμβουλή Α.μπα? Τα αψηφώ όλους και όλα και βγαίνω έξω ή συνεχίζω και μετά τους 6 κύκλους 'big bang theory' με καινούρια σειρά?-

Πρώτον, να πας να ξαναδείς τον γιατρό και να το συζητήσετε.
Δεύτερον, απ΄ όσο ξέρω, όταν παίρνεις αυτά τα χάπια περνάει μια τέτοια περίοδος που έρχονται όλα στην επιφάνεια και μετά καθαρίζει το δέρμα.
Τρίτον, όταν έχεις απορίες για φάρμακα που παίρνεις, ο πρώτος άνθρωπος που πρέπει να ρωτάς είναι ο γιατρός που σου τα έδωσε, και αν τον εμπιστεύεσαι, καλύτερα να είναι και ο τελευταίος.

________________
7.

Aγαπητή Α, μπα γειά σου!

Με το αγόρι μου είμαστε μαζί 5 μήνες τώρα. Στους δύο μήνες σχέσης και ενώ βρισκόμαστε παρέα σε καλοκαιρινές διακοπές συνέβη κάτι που δεν έχω μπορέσει να βγάλω από το μυαλό μου και με προβληματίζει ιδιαίτερα.

Ξυπνάμε το πρωί και ενώ είμαστε ακόμη ξαπλωμένοι στο κρεβάτι εκείνος πάει στο μπάνιο για τα σχετικά. Ακούγεται λοιπόν απο το μπάνιο να ανοίγει το προσωπικό του τσαντάκι και μετά ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει μία καρτέλα απο χάπια οταν προσπαθείς να βγάλεις το χάπι.
Μού έκανε εντύπωση γιατι ήταν το πρώτο πραγμα που έκανε μόλις ξύπνησε και επείδη έχω μία φίλη που έχει θυροειδή γνωρίζω πως τα αντίστοιχα φάρμακα για την ρυθμισή του τα πέρνεις πρωί πρωί πριν φάς το οτιδήποτε. Αφού έφυγε και πήγε για καφέδες, πήγα στο μπάνιο και είδα τι χάπια ήταν αυτα στο τσαντάκι του. Δε θέλω να αναλωθώ στο να πώ αν ήταν σωστό ή λάθος αυτο που έκανα γιατι ακόμη δεν ξέρω... το οτι το έκανα όμως ειναι ένα γεγονός που πλέον δεν αλλάζει.
Έψαξα στο διαδίκτυο την μάρκα του φαρμάκου και έβγαλε πως είναι αντικαταθλιπτικά. Όταν επέστρεψε τον ρώτησα τι χάπι ήταν αυτό που πήρε όταν ξύπνησε αφού του έξήγησα οτι άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο της καρτέλας και κατάλαβα οτι πήρε καποιο χάπι. Μου είπε πως ήταν βιταμίνες τύπου spirulina. Mου είπε ψέματα...Την επόμενη μέρα το κουτί με τα αντικαταθληπτικά το είχε κρύψει ...Παλαιότερα μου είχε πει πως είχε πάει να δεί καποιο ψυχολόγο γιατι βίωνε καποιες καταστάσεις που δε μπορούσε να διαχειριστεί μόνος του αλλα πλέον δεν συνέβαινε αυτό.
Με έχει φοβήσει καπως όλο αυτό. Κυρίως το γεγονός οτι μου το έκρυψε.
Ποιά είναι η γνώμη σου για όλο αυτό? Πιστεύεις πως πρέπει να το συζητήσω ξανά μαζί του και πώς θα μπορούσα να τον κάνω να μου μιλήσει για όλο αυτό?

Εεε, εσύ γιατί λες ότι σου το έκρυψε; Για να σκεφτούμε με δύναμη όλοι μαζί.
Πριν το συζητήσεις μαζί του, διάβασε λίγο για το θέμα, αλλά διάβασε για το θέμα από γιατρούς και επιστήμονες, όχι από τα φόρουμ της συμφοράς «ο φίλος μου παίρνει χάπια, τι να κάνω». Το πιθανότερο είναι ότι ο φίλος σου ξέρει τι προκατάληψη υπάρχει για το θέμα και δεν έχει καμία όρεξη να το αντιμετωπίσει. Μπορεί επίσης – επιπλέον – να έχει τύψεις που τα παίρνει, και γι' αυτό να το κρύβει.
Μη φοβάσαι αυτούς που πηγαίνουν σε ψυχολόγο και παίρνουν αντικαταθλιπτικά. Αυτοί που έχουν ξαμοληθεί χωρίς να υποψιάζονται το πρόβλημά τους είναι οι επικίνδυνοι.